şafak vuslatı....
günü gelecekse çekilen çile kutsaldır...canmeleklerimm umrm begenırsınız bunu bizim gibi asker yolu gozleyenlere yazdım ...
gittiğin günden beri devrildi bu koca sehirdeki binalar yıkıldı gökyüzü.ışıklar aydınlatmaz oldu doğan güneşler ise tir tir titretiyor bedenimi.hislerimi kaybettim.duygularımıda bir duygum sadece gidişinden benimle kaldı...vefalı gözyaşlarım...hergece yoklugunla boğusurken hıçkırıklar göğüsümde birer mermi gibi sekerken sığmayıp içime taşıyorlar göz pınarlarımdan ..aglama diyecek dudaklarn yok şimdi ve gözyaşlarımı silen ellerin...özgüürce akıyorlar küçük bir yolcuğa cıkıyorlar gzlerimden dudklarıma dgru...iki dudak armdn içeri sızan gzyaşı keskin bir tuz tadı brakıyor agzımda...unutmuştum oysakı senınle tanıstıktan snra aglamayı.hatırladım tuzluymuş sevgilim..ıslakmış acıymış...oysakı sensızlıkle savaşan bir yaralı bedene sahıbım akan gzyaşlarım tzlarını bırakıyorlar yaralarımda ..aglamakta rahatlatmıyor tuz basıyor sensız her eylem yaralarıma...söz vermedım ama aglama dedın gderken..ısrar etmedin bilirdin aglayacağımı...tutuyorum bazn kndımı sonuna kadar kalbm sıkısıyor sonra anlıyorumki bir kezzap gibi gözyaşlarım içime aktıkça dağlıyor yüreğimi .aynaya yüzüme bakınca seni görüyorum arkamda çatmış kaşlarını yine ağlama dercesine bakıyorsun bana ...bir gz acıp kapama arasında yk oluyor hayalın yine yalnız kalıyorum bu mayınlarla dolu sensizlik cephesinde...koskaca tek kişilik bir orduya sahibim ben...erde benim komutanda çavuşta...bir nöbetteki askerin yalnızlığıdır seni beklemem hayalını gorunce mayınlara dgru koşa koşa ilerleyen her defasında bır mayına basmış yüreği bınlerce parcaya ayrılmış bir kadın askerim ben.sensizlikle bir savaşa girdim bugune dek defalarca vuruldum defalarca yerle bir oldum ve biliyorumki 373 gün bitene dek hergün kaybedicem bu savaşta...öyle güçlü silahları varki snsızlığın ben daha nişan bile alamadan vuruluyorum sol yanımdn...tam başarabilrim drken sensizlikten hayaller saldırıyorlar yaralı yüreğime senınle gecen her sanıyeyı dıdık dıdık edıyorlar aglamaktan mecalım kalmayana dek...snszılikle başa cıkamayan bir kadın askerin tuttuğu nöbettir bu .her defasında paraloyu unutup kurşun yediğim adının yazdığı sahibi olduğun yüreğim öylesine yrgun ken...kalk dıyor bir ses içimden dayan ...sen savaşma sadece bekle dıyor geleceğim...kabul ediyor ağır eitimler veriyorum yüreğime vatan sana canım feda derken içimden vatanım sensin diyorum ....son sesımle senı haykırıyorum bni yıldımaya calısan düşmana...bir kadınn askerin aşk yeminidir bu...vurulsamda ölsemde bekleyeceğim seni bu yolda.bir an olsun silahımı brkmayacgm elimden ...ama yınede yaralanmamak imkansız böylesine snsizken böylesine bu kahpe snzlik hayallerinin altına mayınları döşemişken ve ben sana böylesine hasretken..gittiğinden beri bu şehir yıkıldı,yıldızlar söndü kuşlar sustu melekler agladı karanlıklar ıslandı birkaç melek öldü ve doğdu br kaç melek güneş ışıdı pencereme gelmedi ısık gece oldu tabut oldu yatagım sen gittin cennete benzyn hayatım cehennem azabı oldu gözlerim görmez bedenim acı işitmez oldu.unuttum konusmayı gzyaşlarım sözcüklerim oldu.yüzüme kondurdugun gülücük senin pşnden geldi koştum yetişemedim bir hüzün vurdu yuzume soğuktu....tenm yangınlarda olsada donuyordum snszızlıkle bir kabir soğuğuna sahipti yatağım ve ben bir ceset gibi ruhsuz cansız soğuktum.bir ceset soğuklugunu tasıyordum yuzumde.seninle gitti yaşamak ölüm de sadece seninle yanyanayken alacak bizi sözü vardı..çaresiz amansız bir kan uykusu snsız uykularım bir çaresi yok sensin tek ilacım.snsizlik bir döngü benim için sürekli aynı bir savaş shnesi sonunu bile bile dur desemde kndıme dınlemeyıp koskaca snsizliğe tek başına kafa tutan tek kişilik bir ordunun kadın askeriyim ben ..ve şafakta sensiz aydınlıkta zaferde sensin vatanda.barışta sensiz kavuşmakta yaşamakta sn ölmekte sensin...yoklugunla cehennem varlığında cennetımsın.sahibimsin her bir zerremin ve ben senin gönüllü esirinim...gurbette snsin sılada.zehirde snsin panzehri dudaklarında hayata snsın hayattan sonraki yaşamda...öldükten sonra bile vucuduma atılacak topraksın kefensın vucuduma sarılacak mahser gunu gökkıbleden adını haykıracagım kutsal adamsın yarınlarımm alınyazımsın...ve ben senin nöbetinde seni bekliyorum yaşamk için gülmek için...sengittin ya sustu kuşlar buz tuttu güneş öldü melekler durdu zaman durdu yüreğim ben senin nöbetini bekleyen yaralı bir kadın askerim.......
gittiğin günden beri devrildi bu koca sehirdeki binalar yıkıldı gökyüzü.ışıklar aydınlatmaz oldu doğan güneşler ise tir tir titretiyor bedenimi.hislerimi kaybettim.duygularımıda bir duygum sadece gidişinden benimle kaldı...vefalı gözyaşlarım...hergece yoklugunla boğusurken hıçkırıklar göğüsümde birer mermi gibi sekerken sığmayıp içime taşıyorlar göz pınarlarımdan ..aglama diyecek dudaklarn yok şimdi ve gözyaşlarımı silen ellerin...özgüürce akıyorlar küçük bir yolcuğa cıkıyorlar gzlerimden dudklarıma dgru...iki dudak armdn içeri sızan gzyaşı keskin bir tuz tadı brakıyor agzımda...unutmuştum oysakı senınle tanıstıktan snra aglamayı.hatırladım tuzluymuş sevgilim..ıslakmış acıymış...oysakı sensızlıkle savaşan bir yaralı bedene sahıbım akan gzyaşlarım tzlarını bırakıyorlar yaralarımda ..aglamakta rahatlatmıyor tuz basıyor sensız her eylem yaralarıma...söz vermedım ama aglama dedın gderken..ısrar etmedin bilirdin aglayacağımı...tutuyorum bazn kndımı sonuna kadar kalbm sıkısıyor sonra anlıyorumki bir kezzap gibi gözyaşlarım içime aktıkça dağlıyor yüreğimi .aynaya yüzüme bakınca seni görüyorum arkamda çatmış kaşlarını yine ağlama dercesine bakıyorsun bana ...bir gz acıp kapama arasında yk oluyor hayalın yine yalnız kalıyorum bu mayınlarla dolu sensizlik cephesinde...koskaca tek kişilik bir orduya sahibim ben...erde benim komutanda çavuşta...bir nöbetteki askerin yalnızlığıdır seni beklemem hayalını gorunce mayınlara dgru koşa koşa ilerleyen her defasında bır mayına basmış yüreği bınlerce parcaya ayrılmış bir kadın askerim ben.sensizlikle bir savaşa girdim bugune dek defalarca vuruldum defalarca yerle bir oldum ve biliyorumki 373 gün bitene dek hergün kaybedicem bu savaşta...öyle güçlü silahları varki snsızlığın ben daha nişan bile alamadan vuruluyorum sol yanımdn...tam başarabilrim drken sensizlikten hayaller saldırıyorlar yaralı yüreğime senınle gecen her sanıyeyı dıdık dıdık edıyorlar aglamaktan mecalım kalmayana dek...snszılikle başa cıkamayan bir kadın askerin tuttuğu nöbettir bu .her defasında paraloyu unutup kurşun yediğim adının yazdığı sahibi olduğun yüreğim öylesine yrgun ken...kalk dıyor bir ses içimden dayan ...sen savaşma sadece bekle dıyor geleceğim...kabul ediyor ağır eitimler veriyorum yüreğime vatan sana canım feda derken içimden vatanım sensin diyorum ....son sesımle senı haykırıyorum bni yıldımaya calısan düşmana...bir kadınn askerin aşk yeminidir bu...vurulsamda ölsemde bekleyeceğim seni bu yolda.bir an olsun silahımı brkmayacgm elimden ...ama yınede yaralanmamak imkansız böylesine snsizken böylesine bu kahpe snzlik hayallerinin altına mayınları döşemişken ve ben sana böylesine hasretken..gittiğinden beri bu şehir yıkıldı,yıldızlar söndü kuşlar sustu melekler agladı karanlıklar ıslandı birkaç melek öldü ve doğdu br kaç melek güneş ışıdı pencereme gelmedi ısık gece oldu tabut oldu yatagım sen gittin cennete benzyn hayatım cehennem azabı oldu gözlerim görmez bedenim acı işitmez oldu.unuttum konusmayı gzyaşlarım sözcüklerim oldu.yüzüme kondurdugun gülücük senin pşnden geldi koştum yetişemedim bir hüzün vurdu yuzume soğuktu....tenm yangınlarda olsada donuyordum snszızlıkle bir kabir soğuğuna sahipti yatağım ve ben bir ceset gibi ruhsuz cansız soğuktum.bir ceset soğuklugunu tasıyordum yuzumde.seninle gitti yaşamak ölüm de sadece seninle yanyanayken alacak bizi sözü vardı..çaresiz amansız bir kan uykusu snsız uykularım bir çaresi yok sensin tek ilacım.snsizlik bir döngü benim için sürekli aynı bir savaş shnesi sonunu bile bile dur desemde kndıme dınlemeyıp koskaca snsizliğe tek başına kafa tutan tek kişilik bir ordunun kadın askeriyim ben ..ve şafakta sensiz aydınlıkta zaferde sensin vatanda.barışta sensiz kavuşmakta yaşamakta sn ölmekte sensin...yoklugunla cehennem varlığında cennetımsın.sahibimsin her bir zerremin ve ben senin gönüllü esirinim...gurbette snsin sılada.zehirde snsin panzehri dudaklarında hayata snsın hayattan sonraki yaşamda...öldükten sonra bile vucuduma atılacak topraksın kefensın vucuduma sarılacak mahser gunu gökkıbleden adını haykıracagım kutsal adamsın yarınlarımm alınyazımsın...ve ben senin nöbetinde seni bekliyorum yaşamk için gülmek için...sengittin ya sustu kuşlar buz tuttu güneş öldü melekler durdu zaman durdu yüreğim ben senin nöbetini bekleyen yaralı bir kadın askerim.......
Son düzenleme:
15 ayı vatan ıcın geerısı bzıım ıcın dıyorum hep gelıcegı gunu dusunuyorm ..ama okadar karanlıkkı safak canımı yakıyor ...
