sinir krizi geçirdim

[La Noyee]

gebelikte sinir krizi hamilelikte sinir krizi anneye el kaldırmak hamileyken geçirmek
Dün akşam sinir krizi geçirdim..

Annemle bir türlü anlaşamıyorum.. Annem tarafından üvey evlat muamelesi görüyorum..
Bana takma isimler bulması herşeyimle dalga geçmesi beni çileden çıkarıyor.. kedilere olan sevgimi, başkalrına "kedilerle bozdu kafayı" diyip karşımda sırıtması.. herkese her konuda beni kötülemesinden bıktım artık..
Her haraketime birşey buluyor.. Ev işlerinde yardıma ihtiyacı olduğunda, derslerimden vakit bulabildiğimce yardım ederim, ama yinede söylenir.. Söylenmek değil bağırır çağırır.. Komşularımız hergün kavga ettiğimizi sanır.. Artık onlar alıştı anneme, normal karşılıyorlar.. Ben karşılayamıyorum ama.. Hergün başım ağrıyor.. Evde psikolojim bozuldu.. Derslerime adapte olamadığım zamanlar oluyor.. Başka şeylerle meşgul olmaya çalıştıkça " Neden onlarla uğraşıyorsun, başka işin mi yok?" diye azarlıyor..
Bunlar size söyleyemediklerimin yanında, hiçbir şey..

Dün akşam, evdeki kedim tırnaklarıyla halıyı tırmıkladı.. tırmıklamasıyla halıdan birkaç iplik koptu.. annem bana dizlerini döverek yine söylenmeye başladı..
" kedini de seni de dışarı atıcam.. doğurmaz olsaydım seni.. getirmeseydin kedini.. " ama o an görmeniz lazım.. Beni deli eetmek için daha neler neler söyledi..
Gözlerimden istem dışı yaşlar akmaya başladı..
Hıçkıra hıçkıra, bağıra bağıra ağladığımı farkettim..
annem bana "yalandan ağlama, yalandan yapma " dedi..
Yerimden kalktığım gibi ona saldırdım.. Babam mutfaktan geldi, tuttu beni.. Sarıldı.. Tamam yavrum, boşver dedi.. Ama ben hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.. Üzerimde bir uyuşukluk, yerimden kalkalamadım.. Elim kolum ayaklarım her yerim mosmordu.. Şişmişti.. Lavaboya bile gidemedim.. ablamın ve babamın yardımıyla gidebildim.. Ayaklarımın üstüne basamadım aniden gelen bir şişkinlik ve uyuşukluk vardı.. Kendimi çok kötü hissettim.. ölücem sandım.. gözlerim karardı.. lavabonun yerini bile unutmuştum.. Babam anneme bağırmaya başladı.. Annnem, babamın ona bağırmasını benim yüzümdn olduğunu söylüyordu.. " baban bana kızsın diye yapıyorsun dimi?" dedi.. Anneme birdaha vurmaya kalkamadım.. Gücüm olsaydı vurucaktım.. Sürekli bağırdım ona sürekli.. tüm içimdekileri dışarı attım..
O bana vurmaya kalktı bu durumumda.. Siz düşünün artık..
Babam annemi aldı gözümün önünden.. Daha da kötü olmamı istemedi..
Ama ben hala isteksizce ağlıyordum.. Kendime hakim olamıyordum.. Ağladıkça devamı geliyordu, hıçkıra hıçkıra.. Ablam bana birşey olucak dye korktu o da ağlamaya başladı..
Her yerim titriyordu.. Yaklaşık 3 saat sürdü bu.. Sonra uyumuşum.. Deliksiz uyumuşum hemde.. Vücudum yorgun düşmüş.. Tüm kaslarım ağrıyor şimdi.. Tabi birde arı sokmuş gibi gözlerim şiş.. Dün bu olay öncesinde evde neler yaptım noldu hatırlamıyorum..

Yazıklar olsun anneme.. Ben diyecek hiçbirşey bulamıyorum ona hiçbirşey.. Konuşsam akıllanacak bir insan değil.. Dün akşam öldürseydim kendimi bir direm sorun etmezdi.. Dün akşamki olaylardan hala beni sorumlu tutuyor.. Kendine toz kondurmuyor.. İnanın o kadar duygusuz bir kadın ki..

 

[geweze]

çok can sıkıcı bi durum

 

[tuğba88]

aslında böyle bi durumda sana verebilceğim en iyi tavsiye seni üzen, böyle yıpratan insnalardan uzuk dur demek olurdu ama mevzu aile olunca arada da kopmaz bağla roluyor.şuanda neyle uğraşıyorsun tam olarak bilemiyorum ama anladığım kadarıyla okuyorsun eğer üniv. şansın varsa ailenden uzak bi yeri tercih etmen daha doğru olur heralde böylece hem sen yıpranmazsın hem de annen rahat eder inş. herşey düzelir

 

[La Noyee]

İşin kötü tarafı da bu.. Biz istanbulda oturuyoruz ve okulum da burda.. Başka eve taşınmayı düşünüyorum ama annem hariç evde babamdan ve kardeşlerimden uzak kaldığımda hepsini özlüyorum..
Ayrıca evim okuluma 1 saat uzaklıkta.. Başka eve çıkmak aptallık olur diye düşünüyorum.. Bilmiyorum ya.. Annemle kaldıkça da kafayı sıyırıcam.. Olmucak böyle.. Şu an hala söyleniyor bana.. takmamaya çalışıyorum ama titriyorum.. Ona hiçbir saygım yok, inanın vurmamak için zor tutuyorum kendimi..
Diğer kardeşlerimi severek beni kıskandırmaya çalışıyor.. Bu zihniyette işte.. Aklınca kaybettim onu..

 

[ilkimsu]

canım merak ettim kac yasındasın annen neden böyle yapıyor sana cok merak ettim kendisininde psikolojik sorunları olaiblir

 

[tuğba88]

o zman zor bi durum cidden ama mümkün olduğu kadar takmamaya çalış eğer birisini ya da bi olayı değiştiremiyorsak onu kendi sağlığımız için kabul etmek zorundayız biliyorum kolay değil ama en azından ailenin diğer fertleriyle iyi aran onlardan destek almaya çalış umarım herşey yoluna girer bi şekilde.

 

[gamselim]

canım benim ya gerckten cok üzüldüm ne diyebilirim kiii okulunun aynı şehirde olmaması ii olurdu şunu untma canım sen en iyisin...bencee annen baktın üstüne geliyorrr sakinleşmek için dışarı cıkıp gezebilirsin yada sinirlerinin yıpranmaması için kendini başka şeylere verbilirsin müzik dinlemek gezmek yemek yapmak gibi böle şeylerii ne kadar kafayı takarsan o kadar zarar görürsün tatlım...arkanda baban ve kardeşlerin varr onlar seni seviyorlar ya bundan güç all gercekten üzüldümm inş herşey yoluna girer...canımm

 

[@Kendi@]

duymamaya çalış canım.eger mecbursan katlanmaya kendi seglıgın için kulagını tıka.sende nekadar onla savaştıkça olaylar uzayıp gider...bi sonuca varılmaz..oyüzden bence hiç duyma.tıka kulagını.evde ders çalışmadıgın ve baktın söylendigi zaman tak kulagına voltmeni....hıhıh de geç...bide o sonuçta senin annen.ne olursa olsun sakın el kaldırma......çok kızıyosun baktın bişeyler kır dök ama el kaldırma gülüm...

 

[seerose]

Seni tanimiyorum,okul,dersler vs bahsetmissin,lise mi,universite mi vs bilmiyorum fakat sana tek tavsiyem,bu hayatta hic kimseyi kendinden cok onemseme,cunku her insanin akrabanda olsa vs kendi hayati var.Sende kendi hayatini kurtarmak icin,ayaklarinin uzerinde durmak icin derslerine yogunlasmalisin.Tek cozumun kendi ayaklarinin uzerinde durman.

 

[La Noyee]

canım merak ettim kac yasındasın annen neden böyle yapıyor sana cok merak ettim kendisininde psikolojik sorunları olaiblir

Yirmi yaşındayım ben canım..
O kadar bunaldım ki bıktım ki hayattan yaşımı söylerken bile ağlamak istiyorum..
Bu yaşta sinir hastası olmuşum ben..

Annemin psikolojik sorunları olmasa, beni hiçbirşey bu duruma getirmezdi..
Ama onun sorunu kendisine değil, karşısındakine..
Kendine bi zararı yok.. Bana var..
Hiçbir zaman benim gibi sinir krizlerine girmemiştir..

o zman zor bi durum cidden ama mümkün olduğu kadar takmamaya çalış eğer birisini ya da bi olayı değiştiremiyorsak onu kendi sağlığımız için kabul etmek zorundayız biliyorum kolay değil ama en azından ailenin diğer fertleriyle iyi aran onlardan destek almaya çalış umarım herşey yoluna girer bi şekilde.

Canım teşekkür ederim..
Takmamaya çalışıyorum.. Hep öyle yaptım zaten.. Ama olmuyor..
Bir gün iyiysem, diğer gün daha kötüyüm..
Onu öyle kabul ediyorum, ama bana hala zararları var..
Bazen babamı da kendi tarafına çekiyor.. O zaman onu da tanıyamaz oluyorum..

canım benim ya gerckten cok üzüldüm ne diyebilirim kiii okulunun aynı şehirde olmaması ii olurdu şunu untma canım sen en iyisin...bencee annen baktın üstüne geliyorrr sakinleşmek için dışarı cıkıp gezebilirsin yada sinirlerinin yıpranmaması için kendini başka şeylere verbilirsin müzik dinlemek gezmek yemek yapmak gibi böle şeylerii ne kadar kafayı takarsan o kadar zarar görürsün tatlım...arkanda baban ve kardeşlerin varr onlar seni seviyorlar ya bundan güç all gercekten üzüldümm inş herşey yoluna girer...canımm

Teşekkür ederim canım..
Ben en iyisi değilim inan buna..
Psikolojik olarak ne haldeyim Allah biliyor..
Hergün ağlıyorum.. Dayanamıyorum artık bunların çocukları olmaktan nefret ediyorum..
Bana bunları yapmalarının ne gereği vardı?
Bazen evi terkedesim geliyor, sonra saçmalama deyip vazgeçiyorum..
Şimdi okulum açılana kadar bir işte çalışmayı düşünüyorum.. Belki biraz olsun rahatlatır beni..
Birde psikiyatriste gitmeyi düşünüyorum..

duymamaya çalış canım.eger mecbursan katlanmaya kendi seglıgın için kulagını tıka.sende nekadar onla savaştıkça olaylar uzayıp gider...bi sonuca varılmaz..oyüzden bence hiç duyma.tıka kulagını.evde ders çalışmadıgın ve baktın söylendigi zaman tak kulagına voltmeni....hıhıh de geç...bide o sonuçta senin annen.ne olursa olsun sakın el kaldırma......çok kızıyosun baktın bişeyler kır dök ama el kaldırma gülüm...

Kulağımı tıkamama bile bağırıp, çağırıyor..
İlk önceleri sürekli içime atardım, kimseye anlatmazdım, içine kapalı bir kızdım.. Bu yüzden bu yıla kadar hiç de arkadaşım olmazdı.. Ama böyle de devam edemzdim.. Nereye kadar sabredicem nereye kadar çekicem ben bu kadını..
Artık babamda onun tarafına geçti.. Hiç çekilmez oldu hayat..

Ben ilk defa anneme el kaldırdım.. kaldırma diyorsun ama ben onu annem olarak görmüyorum..

Bir anımı da anlatayım size.. (Bu arada benim adım yeşim.. ablamınki hatice)
10 yaşındaydım.. Annemle babam kahvaltı yapıyorlardı.. Ben yeni uyanmıştım ama yatıyordum.. Konuşmalarını duyuyordum.. Ablamla benden açılmıştı konu.. Annem babama " ben yeşimi sevmiyorum, haticeyi seviyorum" demişti.. Ama şaka falan yok ciddi ciddi söledi bunu.. babamda soruyor nedenini.. "Bilmiyorum ısınamadığım ben ona dedi.." Duyduğumda çok ağlamıştım.. hiç unutmam.. Babamda hiçbirşey dememişti nasıl sevmezsin diye.. Bir insan nasıl sevemez çocuğunu aklım ermiyor...

Seni tanimiyorum,okul,dersler vs bahsetmissin,lise mi,universite mi vs bilmiyorum fakat sana tek tavsiyem,bu hayatta hic kimseyi kendinden cok onemseme,cunku her insanin akrabanda olsa vs kendi hayati var.Sende kendi hayatini kurtarmak icin,ayaklarinin uzerinde durmak icin derslerine yogunlasmalisin.Tek cozumun kendi ayaklarinin uzerinde durman.

Teşekkür ederim canım..
Gerçekten öyleymiş..
Kimse benden önemli değil.. Sinir hastası oldum.. Bi nevi delirdim kimin umrunda ki?
Ne babamın ne de annemin..
Tatilim bitsin, okulum açılsın tüm zamanım derslerim olucak..