canım yazdıklarını okuyunca çok etkilendim.evli değilim ama 5 yıldır süren bir ilişkim var ve bir zaman biz de bunalım dönemi geçirdik.Benim telefonda ağladığımı duyduğu halde bana bağırıp çağırıp telefonu kapatırdı yüzüme,ben 100 kere aradım açmazdı,en sonunda da tamamen telefonu kapatırdı.Sonra ayrıldık ama kader yine yollarımız birleştirdi ve barıştık.Şimdi yaptığı hataların farkında ve ne kadar eşeklik etmişim,seni kaybettim ben diyo.Eğer canım eşin de seni kaybetmeyi göze alamıyosa düzelecektir.Ben çok dua ettim,her sabah her akşam ve bildiğim bir şey vardı.O da canım unutma ki eşin seni seviyosa da Allah izin verdiği içindir,sevmiyosa da.Bizim güzelliğimiz,çirkinliğimiz ya da yaptığımız hiçbir güzel davranış eger Allah izin vermezse sevdiğimizin bizi sevmesine neden olmaz.Sabret ve asla isyan etme,inanıyorum ben mutlu olacagına.eger sabrettiğin halde olmuyosa karsına al ve konus eşini,ailesi sana laf soktukca sen onlara daha iyi davran,inadına.yine de olmazsa yollarınızı ayırın.deger mi senin saglıgının bozulmasına.Sana dul damgası yapıştırcak olan insanlara da dön de ki:ben evlenmeden önce birinci el maldım da şimdi bosanınca ikinci ele düştüğüm için mi bu damgayı yiyorum de.biraz agır bi laf farkındayım ama kadının toplumdaki saygın yeri evlilikle edinilmediği gibi evlilik bitince de bitmez bunu unutma canım.Allah gönlüne göre verir inşallah,dualarım seninle.
