Ce: bura da dıyarın ucgenı hadı bakalım
Bana öyle bakma anne dayanamam.Senin o [ben dememiş miydim]<bakışlarına dayanamam artık.Bu gece hiçbir şey yapamamanın isyanı ;iki damla gözyaşın aktı yüreğime.Küstürdüm,kırdım ,incittim seni anne.. Gitti yattın ,uyuyamadın biliyorum,uyuyamazsın biliyorum ağladığını da biliyorum yanına gelmesem de sabah erkenden kalkacağını [akıllı ol] deyip başarılar dileyeceğini de biliyorum.Bilmediğim tek şey;nasıl bu kadar sabırlı,bu kadar iyi, bu kadar hoşgörülü olabildiğin? Beni; kırık, ezik bir suçlu gibi okula göndermek istemeyişini nasıl izah edebilirsin?İnsanların birbirini çok çabuk kırdığı,yaraladığı,çıkarları, bencillikleri yüzünden dostlukları güzellikleri yok ettiği bu dünyada sen nasıl karşılıksız sevebiliyorsun bana öğretsene anne....
Hep kendini sorgula derdin,bu gece sorguluyorum işte,neden gözümün önünde hep sen varsın ?neden hep gözlerin geliyor aklıma....[akıllı insanlar bütün duyguları bakışlardan sezerler]derdin.İşte o bakışların,sürekli beni gözleyen,umutsuzluğumu,sıkıntılarımı,sevincimi,mut luluğumu anlamak isteyen, bir bakınca içimi gören bakışların geliyor aklıma...sonra çabucak sönen öfken,sonra gülüşün,saçlarımda gezinen ellerin ve tüm dünya çocuklarını kucaklayacak kadar büyük yüreğin geliyor aklıma....sen gözlerinle ellerinle,yüreğinle böylesine cömertçe dağıtırken sevgiyi,ben nasıl görmemişim? nasıl bu kadar bencil olabilmişim.?Sana karşı geldiğim,seni kırdığım bu gecede bile sana ihtiyacım var bu nasıl bir çelişki ?beni rahatlatsana anne....Hiç kendini hem haklı görüp hem de güçsüz hissettiğin, saçma gururun için sevgini sakladığın oldu mu...bir yanın git,sarıl af dile derken ;diğer yanın [haklı olan sensin][seni anlamak istemedi] ya da (yarın unutulur] diye acımasızca düşünüp birşeyleri kaybettiğin oldu mu? seni sevgini kaybetmek istemiyorum.Bunun ne korkunç ne dayanılmaz birşey olduğunu,bunun kendimi inkar ve tüm emeklerine ihanet olduğunu düşündüm bu gece.Sonra o çok sevdiğim ORHON SEYFİ. ORHON un şu dizeleri geldi aklıma
Anne zannetme ki günler geçti de
Değişti evvelki hissim gitgide
Bir hırçın çocuğum değişmez huyum
Seneler geçse de ben yine buyum
Senden umuyorum teselli yine
Zannedermisin ki yok ihtiyacım
Belki de eskisinden daha muhtacım....
EVET hırçın çocuğun şefkatine teselline muhtaç bu gece.... Sen sabırla bekledin büyümemi,gözlerin farketti büyüdüğümü ama yüreğin kabüllenmedi bir türlü ben hep çocuk kaldım sende.Narin, kırılgan,savunmasız... Beni hatalarımla,koşulsuz,önyargısız en çirkin yanımla bile sevdin .Ben hep istedim ,sen hep verdin.Birçok şeyi unuttun hayatında.Belki de önemsemedin benden sonra.Anlat dediğimde;doğduğum günkü mutluluğu,ilk dişimin çıktığı günü,ilk konuştuğum sözcükleri ,okula başladığım günün heyecanını anlattın bana..Hep beni anlattın bana..Sen neresindeydin peki yaşamın ?Kendini niye anlatmadın anne, o açığa çıkarmaktan korktuğun hüznünü,acılarını çocukluğunu,kaybettiğin sevgilerini neden anlatmadın.Hayat dört mevsimdir derdin.Bana hep baharı gösterdin.Senin kışlarını öğrenmek istiyorum,yağmurlarını rüzgarlarını,fırtınalarını öğrenmek,PAYLAŞMAK İSTİYORUM. BU GECE BÜYÜDÜM ANNE şimdi kendimi daha güçlü,daha daha olgun ve sana daha yakın hissediyorum,yüreğim yüreğinde sanki.MELEĞİM,CANIM ÖĞRETMENİM,CAN VERENİM,YOL ÇİZENİM,IŞIĞIM,HERŞEYİM CANIM ANNEM beni bağışla SENİ SEVİYORUM ,SENİ ÇOK SEVİYORUM .Bekle ne olur, uyuma ,sana sarılmak için koynuna geliyorum
Bana öyle bakma anne dayanamam.Senin o [ben dememiş miydim]<bakışlarına dayanamam artık.Bu gece hiçbir şey yapamamanın isyanı ;iki damla gözyaşın aktı yüreğime.Küstürdüm,kırdım ,incittim seni anne.. Gitti yattın ,uyuyamadın biliyorum,uyuyamazsın biliyorum ağladığını da biliyorum yanına gelmesem de sabah erkenden kalkacağını [akıllı ol] deyip başarılar dileyeceğini de biliyorum.Bilmediğim tek şey;nasıl bu kadar sabırlı,bu kadar iyi, bu kadar hoşgörülü olabildiğin? Beni; kırık, ezik bir suçlu gibi okula göndermek istemeyişini nasıl izah edebilirsin?İnsanların birbirini çok çabuk kırdığı,yaraladığı,çıkarları, bencillikleri yüzünden dostlukları güzellikleri yok ettiği bu dünyada sen nasıl karşılıksız sevebiliyorsun bana öğretsene anne....
Hep kendini sorgula derdin,bu gece sorguluyorum işte,neden gözümün önünde hep sen varsın ?neden hep gözlerin geliyor aklıma....[akıllı insanlar bütün duyguları bakışlardan sezerler]derdin.İşte o bakışların,sürekli beni gözleyen,umutsuzluğumu,sıkıntılarımı,sevincimi,mut luluğumu anlamak isteyen, bir bakınca içimi gören bakışların geliyor aklıma...sonra çabucak sönen öfken,sonra gülüşün,saçlarımda gezinen ellerin ve tüm dünya çocuklarını kucaklayacak kadar büyük yüreğin geliyor aklıma....sen gözlerinle ellerinle,yüreğinle böylesine cömertçe dağıtırken sevgiyi,ben nasıl görmemişim? nasıl bu kadar bencil olabilmişim.?Sana karşı geldiğim,seni kırdığım bu gecede bile sana ihtiyacım var bu nasıl bir çelişki ?beni rahatlatsana anne....Hiç kendini hem haklı görüp hem de güçsüz hissettiğin, saçma gururun için sevgini sakladığın oldu mu...bir yanın git,sarıl af dile derken ;diğer yanın [haklı olan sensin][seni anlamak istemedi] ya da (yarın unutulur] diye acımasızca düşünüp birşeyleri kaybettiğin oldu mu? seni sevgini kaybetmek istemiyorum.Bunun ne korkunç ne dayanılmaz birşey olduğunu,bunun kendimi inkar ve tüm emeklerine ihanet olduğunu düşündüm bu gece.Sonra o çok sevdiğim ORHON SEYFİ. ORHON un şu dizeleri geldi aklıma
Anne zannetme ki günler geçti de
Değişti evvelki hissim gitgide
Bir hırçın çocuğum değişmez huyum
Seneler geçse de ben yine buyum
Senden umuyorum teselli yine
Zannedermisin ki yok ihtiyacım
Belki de eskisinden daha muhtacım....
EVET hırçın çocuğun şefkatine teselline muhtaç bu gece.... Sen sabırla bekledin büyümemi,gözlerin farketti büyüdüğümü ama yüreğin kabüllenmedi bir türlü ben hep çocuk kaldım sende.Narin, kırılgan,savunmasız... Beni hatalarımla,koşulsuz,önyargısız en çirkin yanımla bile sevdin .Ben hep istedim ,sen hep verdin.Birçok şeyi unuttun hayatında.Belki de önemsemedin benden sonra.Anlat dediğimde;doğduğum günkü mutluluğu,ilk dişimin çıktığı günü,ilk konuştuğum sözcükleri ,okula başladığım günün heyecanını anlattın bana..Hep beni anlattın bana..Sen neresindeydin peki yaşamın ?Kendini niye anlatmadın anne, o açığa çıkarmaktan korktuğun hüznünü,acılarını çocukluğunu,kaybettiğin sevgilerini neden anlatmadın.Hayat dört mevsimdir derdin.Bana hep baharı gösterdin.Senin kışlarını öğrenmek istiyorum,yağmurlarını rüzgarlarını,fırtınalarını öğrenmek,PAYLAŞMAK İSTİYORUM. BU GECE BÜYÜDÜM ANNE şimdi kendimi daha güçlü,daha daha olgun ve sana daha yakın hissediyorum,yüreğim yüreğinde sanki.MELEĞİM,CANIM ÖĞRETMENİM,CAN VERENİM,YOL ÇİZENİM,IŞIĞIM,HERŞEYİM CANIM ANNEM beni bağışla SENİ SEVİYORUM ,SENİ ÇOK SEVİYORUM .Bekle ne olur, uyuma ,sana sarılmak için koynuna geliyorum
şaka bi yanada canım köşende bol misafirler olsun inşallah kendine dikkat et gene gelirim ben
