acıklı bir aşkk
Üniversite sınavına hazırlanıyordu aşkım...
Geçen sene kazanamadığından, bu sene kazanma hırsı içindeydi...
Neresi olursa olsun, muhakkak kazanacaktı, çünkü o kazanamadıkça biz bir sene daha geç evlenebilecektik, artık bekletmek istemiyordu beni...
Azimle de çalışıyordu, elinden geleni yapıyordu, biliyorum farkındayım bunun...
Dershane sınavlarında da hep yüksek puanlar alıyordu ama sınav günü yaşadığı talihsizlik moralini bozmuş, o gün iyi cevaplayamamıştı soruları...
Her işte bir hayır vardır deyip, bu sene yeniden sıvadık kollarımızı beraberce...
Ona öyle güveniyorum ki kesin kazanacak gözüyle baktım hep...
Sevgililer gününde öyle mutlu etmiştim ki onu hala hatırlıyorum...
Çok beğendiği saati almıştım ona.
Ama kuru kuruya saat hediye etmek benim gibi birine yakışmazdı.
Ufak ama anlamlı hediyelerle süsledim bu güzel günü...
Kocaman bir Milka çikolatayı paketleyip üzerine "Hayatıma tat kattığın için" yazıp verdim önce,
Bir kutu aspirini paketleyip "Bazen başını ağrıttığım için" yazdım,
Son olarak da saati ambalajlayıp "Zamanıma değer kattığın için" yazdım...
Tek tek açtığında o kadar sevinmişti ki, boynuma sarıldığı an geliyor aklıma...
Oysa o cümle ne kadar önemliydi benim için; "zamanıma değer kattığın için"...
Geri kalan zamanıma...
Var gücümle sınavına hazırladım sevdiğimi, takıldığı soruları beraber cevapladık,
sırf rahat rahat çalışsın, test çözsün diye günlerce çağrı mesajlarına cevap bile vermedim.
Yeter ki beni düşünmesin, yeter ki sadece sınavına odaklanıp hayatını kurtarsın diye...
Benden hayır yoktu ki ona...
Söyleyemezdim ki yaşadıklarımı...
Bu sabah girdi üniversite sınavına, dün gece konuştuk, öle azimli öyle hevesliydi ki...
Eminim birazdan çıktığında sevinçle arayacak beni...
Artık öğrense de fark etmez zaten, sonuçta sınavını atlattı, hayatını kurtardı...
Çektiğim onca acılara, onca tedavilere değdi,
evet yalnızdım...
Ama yanımda bir hayatı daha götürmedim...
Yeni bir hayata başlayacak üniversite ile birlikte...
Yeni yeni dostları olacak, belki benden de iyi bir çocuk bulur eşim diyebileceği...
Ama şimdi gitme vakti...
Cemaat hareketlendi...
İkinci babam dediğim biricik kayınpederim, öz babamla birlikte kucakladılar tabutumu...
Ne tesadüftür, nasıl bir ayarlamadır ki tam da üniversite sınavı başlangıcında yenildim kansere...
Belki ben hayatımı kaybettim, ama Onun hayatını kurtardım...
Artık rüyalarda görüşürüz sevgilim...
Geçen sene kazanamadığından, bu sene kazanma hırsı içindeydi...
Neresi olursa olsun, muhakkak kazanacaktı, çünkü o kazanamadıkça biz bir sene daha geç evlenebilecektik, artık bekletmek istemiyordu beni...
Azimle de çalışıyordu, elinden geleni yapıyordu, biliyorum farkındayım bunun...
Dershane sınavlarında da hep yüksek puanlar alıyordu ama sınav günü yaşadığı talihsizlik moralini bozmuş, o gün iyi cevaplayamamıştı soruları...
Her işte bir hayır vardır deyip, bu sene yeniden sıvadık kollarımızı beraberce...
Ona öyle güveniyorum ki kesin kazanacak gözüyle baktım hep...
Sevgililer gününde öyle mutlu etmiştim ki onu hala hatırlıyorum...
Çok beğendiği saati almıştım ona.
Ama kuru kuruya saat hediye etmek benim gibi birine yakışmazdı.
Ufak ama anlamlı hediyelerle süsledim bu güzel günü...
Kocaman bir Milka çikolatayı paketleyip üzerine "Hayatıma tat kattığın için" yazıp verdim önce,
Bir kutu aspirini paketleyip "Bazen başını ağrıttığım için" yazdım,
Son olarak da saati ambalajlayıp "Zamanıma değer kattığın için" yazdım...
Tek tek açtığında o kadar sevinmişti ki, boynuma sarıldığı an geliyor aklıma...
Oysa o cümle ne kadar önemliydi benim için; "zamanıma değer kattığın için"...
Geri kalan zamanıma...
Var gücümle sınavına hazırladım sevdiğimi, takıldığı soruları beraber cevapladık,
sırf rahat rahat çalışsın, test çözsün diye günlerce çağrı mesajlarına cevap bile vermedim.
Yeter ki beni düşünmesin, yeter ki sadece sınavına odaklanıp hayatını kurtarsın diye...
Benden hayır yoktu ki ona...
Söyleyemezdim ki yaşadıklarımı...
Bu sabah girdi üniversite sınavına, dün gece konuştuk, öle azimli öyle hevesliydi ki...
Eminim birazdan çıktığında sevinçle arayacak beni...
Artık öğrense de fark etmez zaten, sonuçta sınavını atlattı, hayatını kurtardı...
Çektiğim onca acılara, onca tedavilere değdi,
evet yalnızdım...
Ama yanımda bir hayatı daha götürmedim...
Yeni bir hayata başlayacak üniversite ile birlikte...
Yeni yeni dostları olacak, belki benden de iyi bir çocuk bulur eşim diyebileceği...
Ama şimdi gitme vakti...
Cemaat hareketlendi...
İkinci babam dediğim biricik kayınpederim, öz babamla birlikte kucakladılar tabutumu...
Ne tesadüftür, nasıl bir ayarlamadır ki tam da üniversite sınavı başlangıcında yenildim kansere...
Belki ben hayatımı kaybettim, ama Onun hayatını kurtardım...
Artık rüyalarda görüşürüz sevgilim...
alıntıdır
