Adım, Feraşe Soyadım Yok

  • Konbuyu başlatan Konbuyu başlatan aysil
  • Başlangıç tarihi Başlangıç tarihi

aysil

Yeni Üye
Üye
Adım, Feraşe Soyadım Yok
Ne zaman yüreğimi açsam dudaklarından düşenleri toplamak için, içim korlar içinde kaldı , yandı. Susardın , dünyanın en büyük yangını çıkardı. Konuşurdun yine aynı. Bir bahar sabahı kulağına 3 kez fısıldadım ismimi , ardından bir şarkı uydurdum. Adı feraşe’nin gazabı. Denizleri yaktım , yangınlara üfledim. Mayıştım durdum dindim , üzerinde felfecir bir kindim. Kimse bilmedi , bilemezler. Benim dudaklarım yerine gözlerim konuşurdu , bazen de bardağın dolu kısmını boşaltırlardı. Ama sana göre ikisi de aynı şeylerdi. Çünkü bakışlarım ağlardı benim. Susardım , beni sen yakıp giderdin ardından. Zor , seninle başa çıkmak çok zor . Sen hiç bir mektubun sayfalarını onlarca parçaya ayırıp ardından birleştirmeye ve ardından okumaya çalıştın mı ? Yapmamışsındır. Ben de yapmadım zaten. Gerek yok birleştirmeye , birleştirmeden de intizar diye bağırıyor mürekkebi ıslanmaktan yayılmış o kağıt parçaları. Ben vuslat diye haykırırken her sabah , cerahat uslan diye fısıldarken kulağıma seni seninle ama bensiz yaşamak ne kadar kötü bilir misin ? Bilemezsin. Sanırım beni binlerce kez terk ettin , olsun. Ben terk edilmeye müsait bir feraşeyim.


Mutlaka aklanacaksın aklında , “bunları bunları yaşadım bıraktım gittim” diyeceksin. Belki akıllanacaksın. Ben bu kısır döngüyü kaç kere yaşadım biliyor musun sen? Beni gerçekten kaç kez bıraktın? Bilmiyorum , zincirleri kopmuş bir salıncak gibi savruluyorum. Kıran kim zincirlerimi koparan kim? Sen değilsin korkma. Bıraktığın acılar yalnızca.
Bana beni sorarsan ben bir seri katilim. Adım feraşe , soy adım yok. Çok adsız bir tırtılın şarap kadehinde kozalandım. Senin de pek temiz olduğun söylenemez doğrusu. Bugüne kadar bir hırsız olarak yaşamımda yer aldın. Yüreğim oldukça sakladı ama mantığım ele veriyor seni. Son duanı et diyorum , sen diyorsun.Hala hırsızlık yapıyorsun, tam alnının ortasına dayıyorum silahı . Basıyorum tetiğe , kanlar fışkırıyor beyninin orta yerinden.Ben ölüyorum.
Seni öldürmek isteseydim , tam kalbime sıkardım kurşunu . Şimdi kalbim sana emanet , iyi koru onu.
Ben mi ? Beni düşünme. Feraşelerin ömrü kısa olur.
 
Geri
Üst