Ağırlığında eziliyorum aşkın
Yüreğindeydim yüreğimin yangınıyla. Hayatımın son demindeyim belki son haykırışlarımla.. İçimdeki tarifsiz acıyı anlatma mümkün değil. Sensizliği sana anlatmak, imkansız…
Derin bir nefes alıyorum,kalbim yaşlandığını anlıyorum. Aslında sensiz hayatımda bile her şeyin sen olduğunu anlıyorum. Yemek yesem aklımda sen,uyusam,yürüsem…
Yağmurda bile sen varsın. Hayatımın her deminde, bedenimin her hücresinde sen varsın. Atamıyorum seni içimden.. Söküp fırlatamıyorum bir kenara.
Gece yatağıma uzanıyorum… Korkuyorum yalnız yatmaktan. Gece lambasını yakıyorum ve sol yanıma bakamıyorum.
Baktığım zaman yokluğun bir kez daha yakıyor içimi.. Sensizlik yine acıtıyor yüreğimi. Yorgana sarılıyorum ama senin tenin gibi kokmuyor. Uyuduğum uykuda sen hariç her şey var anlayacağın. Kabuslar,huzursuzluk… Bir sen yoksun,bir tek sen…
Artık yemek yemiyorum. Yediğim hiçbir yemek senin yaptıkların kadar lezzetli değil. Yaptığım hiçbir yemekten de zevk almıyorum. Eğlenceli gelmiyor artık bana. Yine yokluğunu hissediyorum. Bir kez daha yanıyorum yokluğunda…
“ Biz aşkı meleklerden çaldık..” diye bağırıyor dışarıdan biri. Senin olmayacağını bildiğim halde penceremden bakıyorum. Yoksun. Halbuki lisede biri öyle bağırsa bilirdim ki o sendin. En çok dinlediğimiz şarkıydı diyorum ve dinlemeye başlıyorum. Sadece hoş bir melodi doluyor kulaklarıma. Yine bulamıyorum seni.
İşten geldikten sonra evi toplu halde buluyorum. Her şey bıraktığım yerde. Bu ev aslında benim değil farkına varıyorum.
İçinde yaşayan insanlar sana hiç benzemiyor. Odama kaçıyorum. Duvarlara bakıyorum çeşitli posterler asılı ama hani bizim geçen yaz çektirdiğimiz resim? Kitaplığıma yöneliyorum bunlar senin kitapların değil.
Derin bir nefes daha alıyorum, yaşlı kalbim ağrıyor. Gözlerimde yağmur bulutu ve bir efkar sigarası. Hani seninle de içerdik ya hani Sezen abla söylerdi biz dinlerdik. Sonra bizde eşlik ederdik ona.
Yokluğuna alışmak zor be Bebişim. Sensiz bir evde yaşamak çok zor. Sensiz bir ömür çürütmek bi o kadar acı. Yağmurun yağması bile anlamsız geliyor artık. Islanmak gelmiyor içimden sen olmadan. Gittiğinden beri iki kalp iki ruh taşıyorum bedenimde. Ağırlığında eziliyorum aşkın...
Derin bir nefes alıyorum,kalbim yaşlandığını anlıyorum. Aslında sensiz hayatımda bile her şeyin sen olduğunu anlıyorum. Yemek yesem aklımda sen,uyusam,yürüsem…
Yağmurda bile sen varsın. Hayatımın her deminde, bedenimin her hücresinde sen varsın. Atamıyorum seni içimden.. Söküp fırlatamıyorum bir kenara.
Gece yatağıma uzanıyorum… Korkuyorum yalnız yatmaktan. Gece lambasını yakıyorum ve sol yanıma bakamıyorum.
Baktığım zaman yokluğun bir kez daha yakıyor içimi.. Sensizlik yine acıtıyor yüreğimi. Yorgana sarılıyorum ama senin tenin gibi kokmuyor. Uyuduğum uykuda sen hariç her şey var anlayacağın. Kabuslar,huzursuzluk… Bir sen yoksun,bir tek sen…
Artık yemek yemiyorum. Yediğim hiçbir yemek senin yaptıkların kadar lezzetli değil. Yaptığım hiçbir yemekten de zevk almıyorum. Eğlenceli gelmiyor artık bana. Yine yokluğunu hissediyorum. Bir kez daha yanıyorum yokluğunda…
“ Biz aşkı meleklerden çaldık..” diye bağırıyor dışarıdan biri. Senin olmayacağını bildiğim halde penceremden bakıyorum. Yoksun. Halbuki lisede biri öyle bağırsa bilirdim ki o sendin. En çok dinlediğimiz şarkıydı diyorum ve dinlemeye başlıyorum. Sadece hoş bir melodi doluyor kulaklarıma. Yine bulamıyorum seni.
İşten geldikten sonra evi toplu halde buluyorum. Her şey bıraktığım yerde. Bu ev aslında benim değil farkına varıyorum.
İçinde yaşayan insanlar sana hiç benzemiyor. Odama kaçıyorum. Duvarlara bakıyorum çeşitli posterler asılı ama hani bizim geçen yaz çektirdiğimiz resim? Kitaplığıma yöneliyorum bunlar senin kitapların değil.
Derin bir nefes daha alıyorum, yaşlı kalbim ağrıyor. Gözlerimde yağmur bulutu ve bir efkar sigarası. Hani seninle de içerdik ya hani Sezen abla söylerdi biz dinlerdik. Sonra bizde eşlik ederdik ona.
Yokluğuna alışmak zor be Bebişim. Sensiz bir evde yaşamak çok zor. Sensiz bir ömür çürütmek bi o kadar acı. Yağmurun yağması bile anlamsız geliyor artık. Islanmak gelmiyor içimden sen olmadan. Gittiğinden beri iki kalp iki ruh taşıyorum bedenimde. Ağırlığında eziliyorum aşkın...
Ben o eski ben değilim,
Çok değiştim elde değil..
Ben o eski ben değilim,
Yüzüm gülse içim zehir..
Ayrılığın sürükleyip kıyılara vurdu beni,
Kaybedenler kumsalında her gün ağlıyorum..
Akan yıllar sürükleyip kıyılara vurdu beni ,
Kaybedenler kumsalında seni bekliyorum..
Esti rüzgarlar bir şiir oldun dudaklarımda,
Tarih olmuş şarkılarda hep seni söylüyorum...
Adı konmuş ayrılığın çok iyi biliyorum ,
Seni hala seviyorum!!!
Günü geçmiş bir sevdayız çok iyi biliyorum,
Senı hala seviyorum!!!
Çok değiştim elde değil..
Ben o eski ben değilim,
Yüzüm gülse içim zehir..
Ayrılığın sürükleyip kıyılara vurdu beni,
Kaybedenler kumsalında her gün ağlıyorum..
Akan yıllar sürükleyip kıyılara vurdu beni ,
Kaybedenler kumsalında seni bekliyorum..
Esti rüzgarlar bir şiir oldun dudaklarımda,
Tarih olmuş şarkılarda hep seni söylüyorum...
Adı konmuş ayrılığın çok iyi biliyorum ,
Seni hala seviyorum!!!
Günü geçmiş bir sevdayız çok iyi biliyorum,
Senı hala seviyorum!!!
Gücüm kalmıyor sevgili.. Tükeniyorum.. Tüketiyorsun.. Ben seninle olmak istedikçe sen beni itiyorsun.. Seninle dolu içimi görmüyor ya da görmek istemiyorsun... Sana her yeni gün bir adım daha yaklaşmaya çalıştıkça sen üç adım geri kaçıyorsun... Görmeyi istemediğin yürek öylesine seninle doldu ki acıyor artık. Söylediğin her söz, biraz daha dağlıyor yüreğimi..
"Seni seviyorum" diye haykırmak istedikçe dünyaya susturuyorsun, kapatıyorsun ağzımı. Ama kaybediyorsun sevgili, aslında uzaklaşan kendin sanırken, beni itiyor kendinden uzaklaştırıyorsun... Başka sevdalara yönelmek istemedikçe, buna beni zorluyorsun. Korkuyorum bir gün seni sevmekten vazgeçerim diye...
Gidecek misin diye sorma bana!
Gönderen sensin. Ne ayrılmayı istedim senden, nede terk etmeyi seni.
Nede bu yürekler dolusu aşka böylesine zamansız veda etmeyi.
Senin kadar öfkeliyim bende, senin kadar endişeli..
Bir dokunuşunla bin kenti yıkacak güç verirdin bana ama inandıramadım seni.
Sen sorgularken beni kafanda, ben gözlerinin içine bakıyordum kuşkuyla. Bir tek sözün bağlardı beni sana. Oysa sen hep susmanın koynunda.
O dünya ki;bazen minicik bir odada bazen kentin ortasında şekillendi. Nasılda güzeldi�
Zaten sen varsın diye her şey güzeldi ama sen buna da inanmadın�
Ah bu sorular.. Yaşamak varken sevdayı delice niye boğarız sorularla? Nasıl ikna edebilirdim seni? Ben "aşk" dedikçe Sen "dur" dedin.
Ben "seninleyim" dedikçe Sen "hayır" dedin.
Zaten az konuşan sen, olumsuz ne kadar sözcük varsa bulup çıkardın ortaya. Ben hiçbir şey diyemedim..
Ne kadar zarar vermişim sana meğer.. nasıl değiştirmişim seni.. oysa hiç böyle düşünmemiştim. Kimseye zarar vermek istememiştim. Kimseyi olduğundan farklı bir hale getirmek değildi amacım. Ama öyle oldu işte..
Demek ki gitmelerin zamanı şimdi..
"Rahat değilim" diyordun ya, rahat ol artık gülüşlerini saklamak için bir nedende kalmadı. Tedirginliğinin sebebi de kalktı ortadan.. Gidişim yürekten değil, zorunluluktan. Sanma ki bu toy sevgiyi başka kimliklerde taşırım. Sanma ki benden sakladığın gülüşlerini yalancı yüzlerde ararım. Senide götürüyorum yüreğimde. Yokluğunu taşımayı da bilirim ben.
Bulup bulup kaybettim seni!!! Ne yazık ki tozduman edemedim kuşkularını, ne yazık ki kalamadın bana. Öpücüğümün kokusu kalacak kapının eşiğinde. Kokladıkça bizi bir yanlışa mahkum ettiğini anlayacaksın.
"Seni seviyorum" diye haykırmak istedikçe dünyaya susturuyorsun, kapatıyorsun ağzımı. Ama kaybediyorsun sevgili, aslında uzaklaşan kendin sanırken, beni itiyor kendinden uzaklaştırıyorsun... Başka sevdalara yönelmek istemedikçe, buna beni zorluyorsun. Korkuyorum bir gün seni sevmekten vazgeçerim diye...
Gidecek misin diye sorma bana!
Gönderen sensin. Ne ayrılmayı istedim senden, nede terk etmeyi seni.
Nede bu yürekler dolusu aşka böylesine zamansız veda etmeyi.
Senin kadar öfkeliyim bende, senin kadar endişeli..
Bir dokunuşunla bin kenti yıkacak güç verirdin bana ama inandıramadım seni.
Sen sorgularken beni kafanda, ben gözlerinin içine bakıyordum kuşkuyla. Bir tek sözün bağlardı beni sana. Oysa sen hep susmanın koynunda.
O dünya ki;bazen minicik bir odada bazen kentin ortasında şekillendi. Nasılda güzeldi�
Zaten sen varsın diye her şey güzeldi ama sen buna da inanmadın�
Ah bu sorular.. Yaşamak varken sevdayı delice niye boğarız sorularla? Nasıl ikna edebilirdim seni? Ben "aşk" dedikçe Sen "dur" dedin.
Ben "seninleyim" dedikçe Sen "hayır" dedin.
Zaten az konuşan sen, olumsuz ne kadar sözcük varsa bulup çıkardın ortaya. Ben hiçbir şey diyemedim..
Ne kadar zarar vermişim sana meğer.. nasıl değiştirmişim seni.. oysa hiç böyle düşünmemiştim. Kimseye zarar vermek istememiştim. Kimseyi olduğundan farklı bir hale getirmek değildi amacım. Ama öyle oldu işte..
Demek ki gitmelerin zamanı şimdi..
"Rahat değilim" diyordun ya, rahat ol artık gülüşlerini saklamak için bir nedende kalmadı. Tedirginliğinin sebebi de kalktı ortadan.. Gidişim yürekten değil, zorunluluktan. Sanma ki bu toy sevgiyi başka kimliklerde taşırım. Sanma ki benden sakladığın gülüşlerini yalancı yüzlerde ararım. Senide götürüyorum yüreğimde. Yokluğunu taşımayı da bilirim ben.
Bulup bulup kaybettim seni!!! Ne yazık ki tozduman edemedim kuşkularını, ne yazık ki kalamadın bana. Öpücüğümün kokusu kalacak kapının eşiğinde. Kokladıkça bizi bir yanlışa mahkum ettiğini anlayacaksın.
