Annesini kaybeten kızın hikayesi
annesini ebediyen kaybetmiş bir kızın hikayesi bu...
anne nasıl bir varlık? yavrusuyla, etle tırnak gibi. cennetin ayaklarına serildiği o güzel varlıklar. 4 kişilik yaşayan mutlu, sıcak, güzel bi aile varmış. beraber eğlenirler,beraber gezerler, beraber sevinip beraber ağlarlarmış. bu ailenin 2 kızı varmış. 2 küçük kızlarıyla çok mutlularmış.
dünya sanki onların etrafında dönüyormuş. ama birgün acı kötü bir haber onların bu mutluluklarını yıkmaya yetmiş.etraflarında dönen o dünya tavan gibi başlarına yıkılmış sanki...
küçük kızın annesi birgün doktora gitmiş. doktor beyninden ameliyat olması gerektiğini söylemiş. anne şaşırmış,afallamış, yıkılıp kalmış. 'neden ben' eve gelmiş. babaya ve 2 küçük kızına durumu anlatmış. hepsi yıkılmış, korku, acı, üzüntü... ne yapacaklarını şaşırmışlar. tekrar doktora gidip iyice konuşmuşlar. durum ortada ameliyat... mecburen tamam demişler. ameliyat günü alınmış. ve bekleyiş başlamış. anne korkuyor fakat bunu ne eşine ne de kızlarına belli etmiyormuş. annesine en düşkün olan da küçük kızıymış. o küçük kız hergün dua eder, geceleri o küçücük ellerini açar ALLAHA dua edermiş. her gece gizli gizli ağlarmış.
ameliyat günü gelip çatmış. herkes ağlıyor, üzülüyor, herkesin canı yanıyor. anneyi hazırlamışlar ve ameliyata almışlar. bu sefer bekleyiş başlamış. bu seferki başka bi bekleyiş... dualar, kuranlarla...
ameliyat uzun sürmüş ve anne çıkmış. doktorlar ameliyatın güzel geçtiğini ve sorun olmadığını söyleyince o dökülen yaşlar bir anda mutluluk gözyaşları olmuş. anne 1 hafta 10 gün kadar hastanede yatmış. sonra eve göndermişler. durumu gayet iyi. eve gelmiş ve 1 aya yakın bir süre sonra anne aniden fenalaşmış ve hastaneye kaldırılmış. herkes korku telaş içinde. ve bu sefer annenin durumu ciddi. herkes kara kara düşünüyor. o küçük kızın gözleri hep yaşlı kız hep üzgün, bir yandan ağlıyor,bir yandan dua ediyor, kuran okuyor. anneyi yine ameliyata alıyorlar. yine o bekleyiş. anne ameliyattan çıkıyor. ama bu sefer doktorlar hiçte güzel şeyler söylemiyorlar. anneyi odaya alıyorlar. anneye batırılan her iğne o küçük kızın yüreğine batıyor, annenin vücudunda açılan her yarık o küçük kızın bedeninde açılıyor. anne iyi değil. konuşamıyor, güçlükle yürüyor, canı yanıyor. küçük kız annesini öyle gördükçe kan ağlıyor. uzun süren hastane yatışından sonra anneyi eve gönderiyorlar. o küçük kız bakıyor annesine. baba işe gidiyor. ablanın stajı var. o küçük kız kimsenin annesine dokunmasını bile istemiyor. enfeksiyon kapar birşey olur canı yanar. gözünden bile sakınıyor. annesini o küçük elleriyle hergün temizliyor enfeksiyon kapmasın diye. kaparsa biliyor olacakları. elleriyle yemeğini yediriyor. bastığı her yeri yattığı yatağı hergün temizliyor. o küçük kız herkesi şaşırtan hayrete düşüren bir şeklide bakıyor annesine. annesi evde 1-2 aydan sonra tekrar fenalaşıyor ve hastaneye kaldırılıyor. bu sefer daha bir ciddi. beyin kanaması geçirmiş. ve bu seferki hastaneye gidişte bir daha eve gelemiyor. anne beyninden tam 13 kere ameliyat oluyor. o küçük kızın hayatı alt üst olmuş. örnek aldığı, canından çok sevdiği annesini öyle gördükçe kahroluyor. birgün küçük kız gece evde yatarken sabah 6 da telefon çalıyor. kalkıp hemen telaşla bakıyor. konuşan kişi; ' merhaba ben hastaneden arıyorum anneniz saat 05.50 de vefat etmiştir. başınız sağ olsun' ve telefon kapanıyor. kız o anda yıkılıp kalıyor. ne yapacağını bilmiyor. sersemlemiş. yaşayan bir ölü gibi. ev bir anda kalabalıklaşıyor. herkes ağlıyor,bağırıyor,kahrediyor. sonra hastaneye cenaze alınmaya gidiliyor.
hastanenin morgundalar. küçük kız annesinin cansız bedenini görünce düşüp kalıyor. ve annesinin öldüğüne hala inanamıyor. sonra annesini kefenleniyor. ayaklarına kınalar yakılıyor ve yüzü örtülüyor. tabuta koyulmadan önce son kez küçük kıza annesini gösteriyorlar. küçük kız annesinin o cansız soğuk bedenini öpüyor kokluyor. anne sende öp kokla diyor küçük kız yanağını annesinin o soğuk ve mosmor olmuş dudaklarına koyuyor. hadi öp sende anne diyor. ama annesi öpmüyor. küçük kız annesinin cansız bedenine sarılıyor, öpüyor, bırakamıyor. ve son kez alnına bir öpücük konduruyor annesinin.ve diyor' senin yolundan yürüyeceğim anne, senin gibi iyi bir insan olacağım, senin istediğin gibi okuyacağım. sonra örtüyor yüzüne kefeni. annesini tabuta koyarken kızda tutuyor annesinin kolundan. yat annem diyor. sonra evin önüne getiriyorlar cenazeyi. herkes sokaklara yolllara çıkmış. yollar kapanmış. anne çok sevilen bir insanmış. ve o bütün mahalle anne için ağlıyor. bayılanlar,isyan edenler... son kez gösteriyorlar anneye evini mahallesini... kız diyor kalk hadi anne bak evimize geldik , kimseyi ağlatma kalk kalk kalk.... kız tabuta sarılıp kahrediyor. kimse tabuttan ayıramıyor kızın o küçücük ellerini. sonra gidiliyor mezarlığa ... namaz kılınacak. imam soruyor merhumu nasıl bilirdiniz. küçük kız o benim annem, herşeyim, ondan başka iyi bir insan tanımadım ben, çok iyidir. imam bile o küçük kızın haline içerlemiş. namaz bitiyor. cenaze toprağa koyulacak. tabuttan çıkarılıyor anne. kız hemen koşuyor annesinin yanına. gitme annem bırakma bizi, sensiz nasıl yaşarım ben , benide götür, hani et tırnaktan ayrılmazdı, nasıl ayrılıyor bırakma.... yine sarılıyor küçük kız annesinin cansız, soğuk bedenine. sonra anne gömülüyor. herkes dönerken o küçük kızın bedeni ruhu annesinin mezarında kalıyor. annesini bırakıp geliyor oraya. mahfolmuş, perişan, yaşayan bir ölü...
artık annesiz o küçük kız. her yerde, her şeyde annesini arıyor. annesiz geçirdiği her gün ona zehir oluyor. hergün ALLAHA yalvarıyor benim canımıda al anneme kavuşuyum ALLAHIM diyor. annesiz yaşamak haram geliyor kıza. canına kıymayı düşünüyor. ama sonrada anneme hiç kavuşamam diyip her seferinde vazgeçiyor. 4 kişilik yaşadıkları evde artık 3 kişi yaşıyorlar. evlerinin direği yıkılmış bir şekilde mutsuz, acılı , anne özlemiyle tutuşan bir yaşam ... ALLAHIM annesini kaybetmiş herkese dayanma gücü versin... ÇOK ZOR ÇOOOOKKK....
anne nasıl bir varlık? yavrusuyla, etle tırnak gibi. cennetin ayaklarına serildiği o güzel varlıklar. 4 kişilik yaşayan mutlu, sıcak, güzel bi aile varmış. beraber eğlenirler,beraber gezerler, beraber sevinip beraber ağlarlarmış. bu ailenin 2 kızı varmış. 2 küçük kızlarıyla çok mutlularmış.
dünya sanki onların etrafında dönüyormuş. ama birgün acı kötü bir haber onların bu mutluluklarını yıkmaya yetmiş.etraflarında dönen o dünya tavan gibi başlarına yıkılmış sanki...
küçük kızın annesi birgün doktora gitmiş. doktor beyninden ameliyat olması gerektiğini söylemiş. anne şaşırmış,afallamış, yıkılıp kalmış. 'neden ben' eve gelmiş. babaya ve 2 küçük kızına durumu anlatmış. hepsi yıkılmış, korku, acı, üzüntü... ne yapacaklarını şaşırmışlar. tekrar doktora gidip iyice konuşmuşlar. durum ortada ameliyat... mecburen tamam demişler. ameliyat günü alınmış. ve bekleyiş başlamış. anne korkuyor fakat bunu ne eşine ne de kızlarına belli etmiyormuş. annesine en düşkün olan da küçük kızıymış. o küçük kız hergün dua eder, geceleri o küçücük ellerini açar ALLAHA dua edermiş. her gece gizli gizli ağlarmış.
ameliyat günü gelip çatmış. herkes ağlıyor, üzülüyor, herkesin canı yanıyor. anneyi hazırlamışlar ve ameliyata almışlar. bu sefer bekleyiş başlamış. bu seferki başka bi bekleyiş... dualar, kuranlarla...
ameliyat uzun sürmüş ve anne çıkmış. doktorlar ameliyatın güzel geçtiğini ve sorun olmadığını söyleyince o dökülen yaşlar bir anda mutluluk gözyaşları olmuş. anne 1 hafta 10 gün kadar hastanede yatmış. sonra eve göndermişler. durumu gayet iyi. eve gelmiş ve 1 aya yakın bir süre sonra anne aniden fenalaşmış ve hastaneye kaldırılmış. herkes korku telaş içinde. ve bu sefer annenin durumu ciddi. herkes kara kara düşünüyor. o küçük kızın gözleri hep yaşlı kız hep üzgün, bir yandan ağlıyor,bir yandan dua ediyor, kuran okuyor. anneyi yine ameliyata alıyorlar. yine o bekleyiş. anne ameliyattan çıkıyor. ama bu sefer doktorlar hiçte güzel şeyler söylemiyorlar. anneyi odaya alıyorlar. anneye batırılan her iğne o küçük kızın yüreğine batıyor, annenin vücudunda açılan her yarık o küçük kızın bedeninde açılıyor. anne iyi değil. konuşamıyor, güçlükle yürüyor, canı yanıyor. küçük kız annesini öyle gördükçe kan ağlıyor. uzun süren hastane yatışından sonra anneyi eve gönderiyorlar. o küçük kız bakıyor annesine. baba işe gidiyor. ablanın stajı var. o küçük kız kimsenin annesine dokunmasını bile istemiyor. enfeksiyon kapar birşey olur canı yanar. gözünden bile sakınıyor. annesini o küçük elleriyle hergün temizliyor enfeksiyon kapmasın diye. kaparsa biliyor olacakları. elleriyle yemeğini yediriyor. bastığı her yeri yattığı yatağı hergün temizliyor. o küçük kız herkesi şaşırtan hayrete düşüren bir şeklide bakıyor annesine. annesi evde 1-2 aydan sonra tekrar fenalaşıyor ve hastaneye kaldırılıyor. bu sefer daha bir ciddi. beyin kanaması geçirmiş. ve bu seferki hastaneye gidişte bir daha eve gelemiyor. anne beyninden tam 13 kere ameliyat oluyor. o küçük kızın hayatı alt üst olmuş. örnek aldığı, canından çok sevdiği annesini öyle gördükçe kahroluyor. birgün küçük kız gece evde yatarken sabah 6 da telefon çalıyor. kalkıp hemen telaşla bakıyor. konuşan kişi; ' merhaba ben hastaneden arıyorum anneniz saat 05.50 de vefat etmiştir. başınız sağ olsun' ve telefon kapanıyor. kız o anda yıkılıp kalıyor. ne yapacağını bilmiyor. sersemlemiş. yaşayan bir ölü gibi. ev bir anda kalabalıklaşıyor. herkes ağlıyor,bağırıyor,kahrediyor. sonra hastaneye cenaze alınmaya gidiliyor.
hastanenin morgundalar. küçük kız annesinin cansız bedenini görünce düşüp kalıyor. ve annesinin öldüğüne hala inanamıyor. sonra annesini kefenleniyor. ayaklarına kınalar yakılıyor ve yüzü örtülüyor. tabuta koyulmadan önce son kez küçük kıza annesini gösteriyorlar. küçük kız annesinin o cansız soğuk bedenini öpüyor kokluyor. anne sende öp kokla diyor küçük kız yanağını annesinin o soğuk ve mosmor olmuş dudaklarına koyuyor. hadi öp sende anne diyor. ama annesi öpmüyor. küçük kız annesinin cansız bedenine sarılıyor, öpüyor, bırakamıyor. ve son kez alnına bir öpücük konduruyor annesinin.ve diyor' senin yolundan yürüyeceğim anne, senin gibi iyi bir insan olacağım, senin istediğin gibi okuyacağım. sonra örtüyor yüzüne kefeni. annesini tabuta koyarken kızda tutuyor annesinin kolundan. yat annem diyor. sonra evin önüne getiriyorlar cenazeyi. herkes sokaklara yolllara çıkmış. yollar kapanmış. anne çok sevilen bir insanmış. ve o bütün mahalle anne için ağlıyor. bayılanlar,isyan edenler... son kez gösteriyorlar anneye evini mahallesini... kız diyor kalk hadi anne bak evimize geldik , kimseyi ağlatma kalk kalk kalk.... kız tabuta sarılıp kahrediyor. kimse tabuttan ayıramıyor kızın o küçücük ellerini. sonra gidiliyor mezarlığa ... namaz kılınacak. imam soruyor merhumu nasıl bilirdiniz. küçük kız o benim annem, herşeyim, ondan başka iyi bir insan tanımadım ben, çok iyidir. imam bile o küçük kızın haline içerlemiş. namaz bitiyor. cenaze toprağa koyulacak. tabuttan çıkarılıyor anne. kız hemen koşuyor annesinin yanına. gitme annem bırakma bizi, sensiz nasıl yaşarım ben , benide götür, hani et tırnaktan ayrılmazdı, nasıl ayrılıyor bırakma.... yine sarılıyor küçük kız annesinin cansız, soğuk bedenine. sonra anne gömülüyor. herkes dönerken o küçük kızın bedeni ruhu annesinin mezarında kalıyor. annesini bırakıp geliyor oraya. mahfolmuş, perişan, yaşayan bir ölü...
artık annesiz o küçük kız. her yerde, her şeyde annesini arıyor. annesiz geçirdiği her gün ona zehir oluyor. hergün ALLAHA yalvarıyor benim canımıda al anneme kavuşuyum ALLAHIM diyor. annesiz yaşamak haram geliyor kıza. canına kıymayı düşünüyor. ama sonrada anneme hiç kavuşamam diyip her seferinde vazgeçiyor. 4 kişilik yaşadıkları evde artık 3 kişi yaşıyorlar. evlerinin direği yıkılmış bir şekilde mutsuz, acılı , anne özlemiyle tutuşan bir yaşam ... ALLAHIM annesini kaybetmiş herkese dayanma gücü versin... ÇOK ZOR ÇOOOOKKK....
ANNELERİMİZİN KIYMETİNİ BİLELİM ONLAR OLMASA BİZLER NE YAPARIZ
