Arkadaşlar Yardımınıza İhtiyacım Var. Durum Ciddi...
Öncelikle herkese iyi geceler demek istiyorum.
Bu konuyu bu foruma açıp açmamak hakkında çok ikilemde kaldım ama, ikilemde kaldıkça da bir çözüm üretemedim. Açıkçası da sizden başka yardım edebilecek biride çevremde maalesef ki yok.
O yüzden bir erkek olarak forumunuza üye olup derdimi sizlerle paylaşma ihtiyacı hissettim.
Konuyu iyi kötü tahmin etmişsinizdir belki. Ve bir çok arkadaş burası güzin abla mekanı mı da diyebilir, ama inanın arkadaşlar son zamanda kendimi gerçekten hiç ama hiç iyi hissetmiyorum.
Konumuz Ezgi hakkında bir kız arkadaşım ile ilgili arkadaşlar.
öncelikle kendimi tanıtacak olursam da ismim Murat. 25 yaşımdayım. Herşey geçen eylül ayında başladı arkadaşlar. Umut ismimde bir arkadaşım var. Bu kişi benim en yakın arkadaşım olur. Konservatuar okumakta ve son sınıf öğrencisi ve bu ayın 25inde mezun olacak. bende müzikle ilgilendiğim için haftasonları onunla birlikte konservatuara gidip misafir öğrenci sıfatında derslere giriyordum. bir kaç hafta işlerimden dolayı(makina tasarımcısıyım - yüksekokul mezunuyum) okulu aksattım ve 2 hafta sonunda okula gittiğimde Ezgi isimli şuan ki arkadaşım konservatuara gitar hocası olarak atanmış. Bu arada Ezgi ile aynı yaştayız. Onun sınıfında genelde yaşca bizden büyük insanlar olduğu için bizimle tanışıp kaynaşmakta pek fazla zorlanmadı. gel zaman git zaman derken aramızdaki arkadaşlık gerçektende çok samimi ve gerçek arkadaşlığa dönüştü. Samimiyetten kastım kesinlikle yanlış anlamayın. Bel altı bir olay değil. Saf dürüst ve temiz bir arkadaşlık. kendisi yaşadığım şehirde yanlız kalmakta. Aramızdaki arkadaşlık iyice pekiştikten sonra bizi evine davet etmeye başladı. Birlikte yemekler yapar, yaptığımız yemekleri yer filmler izler hatta PS3'de PES bile oynardık ki kendisi gerçektende iyi bir konsol oyuncusu
Gerçektende çok güzel bir 3 lü olmuştuk ben ezgi ve umut. Bu arada Ezgi şuan yükseklisans yapmakta Müzikoloji okuyor. bu arkadaşlığımız çok güzel devam ederken bir süre sonra ezgi ile umut pek anlaşamadılar ve bir ara araları bozulur gibi oldu. ben arabulucu olmaya çalıştım. ikisi ile de ayrı ayrı konuştum. eskisi gibi olmasada yinede araları iyi oldu. fakat umut artık biz plan yapıp zaman geçirelim dediğimizde bizim planlarımıza uymamaya başladı. biz ezgi ile birlikte birşeyler yapmaya başladık. bir süre sonra umut yine kopma yaşadı. Kız arkadaşı ile ilgili bir sorundan dolayıda ezginin olduğu yere gelmeme kararı aldığını bize açıkladı. ama arada hiçbir küskünlük ve dargınlık yok. gel zaman git zaman derken biz ezgi ile artık hemen hemen haftanın her günü birlikte zaman geçirmeye başladık. Bu arada unutmadan hemen ekleyeyim. Ezgi bana ilk tanıştığında şuan için hayatına aşk anlamında kimseyi sokmak istemediğini ve çevresindekilere de sevgilisi olduğunu söylediğini itiraf etti. bunu sadece seninle paylaşıyorum dedi. tmm dedim sonuçta sır saklayabilirim. bu şekilde çok çok güzel iyi ve anlayışlı arkadaşlığımız devam ederken son iki ay içinde ben ezgiden hoşlandığımı hissetmeye başladım. birlikte çok şey paylaştık eylülden beri. gerek ağladık gerek güldük gereksede birbirimize sırlar verdik. Hatta müzik grubu oluşturup barlarda birlikte bile çaldık. bunlar benim çok hoşuma gitti. bu süreçte oda bana karşı eskiden davrandığından daha farklı davranmaya başladı. içten bir şekilde sarılmalar. birşey yaparken bana danışması. sanki birer sevgili gibiydik. hatta dışardan görenler bizi birer sevgili sanıyordu. her neyse. bir gece sinemadan çıktık ve avm'den çıkarken film için bana teşekkür edip çok güzel bir gece geçirdiğini söyleyip boynuma sarıldı. 15-20sn birbirimize sarıldık. ben geç kalıyoruz hadi gidelim seni eve bırakayım dedim. birlikte yürürken bir ara ellerimiz birbirimize değdi ve refleks olarak mı yoksa hoşlanmadan dolayımı bilmiyorum ama elini tuttum. oda buna herhangi bir tepki göstermedi. avmden çıkana kadar el ele yürüdük. avmnin önünde birer sigara içtikten sonra taksiye atlayıp eve gittik. bende eve gelip kendimi odama attığımda artık ondan gerçektende hoşlandığımı hissetmeye başladğımı anladım. durumu umuta anlattığımda, gerçektende yakışıyor ve kafanız çok iyi anlaşıyor. inş. herşey istediğin gibi olur dedi. ertesi hafta okula uğradım bir ara. biraz muhabbet ettikten sonra eve döndüm ve facebooka seviyorummm yazdığını gördüm. durum bildirimi yapmış. ilk etapta bu kişinin ben olmadığını düşünerek açıkcası üzüldüm.çünkü bana 3 ay önce hayatında kimseyi istemediğini söylemişti. ama daha sonra öğrenmenin bir yolunu aradım ve yemeğe davet ettim. birlikte güle oynaya yemeğimizi yerken bir ara tekrardan facebook a gülüşünde sessizliğin, sessizliğinde aşk var yazdığını gördüm. dayanamayıp hayırdır ezgi hanım aşıkmı olduk yoksa kaptılarmı seni dedim gülümseyerek. oda yok bunu sana yazdım deyip yanağımı okşadı. Bu hareketi beni kendisine dahada bağlamaya yetti. yemekten sonra sahile kahve içmeye indiğimizde yolumuzu kesen çiçekçilere ben arkadaşız aramızda bişey yok çiçek almayacağım dememe rağmen oda yalan söylüyor biz nişanlıyız dedi. daha önceden de aynı olay başımıza gelmişti. kadın çok ısrarcı çıktı, çiçeği almak zorunda kaldım eve bırakırken çiçeği tekrardan bana verdi ve annene hediye edersin demişti. herneyse hayır yalan söylüyor çiçekçi teyze biz nişanlıyız dedikten sonra, bende öylemi diyerek tuttum elinden ve kadının elinde kalan 7 demet gülü alıp kendisine verdim. önce napıyorsun bunlar çok para tutar alma boşver dedi. bende madem nişanlı olduğumuzu söyledin bende nişanlıma çiçek alıyorum dedim gülümseyerek. sarıldı çiçekleri aldı ve kol kola yürüdük. bu arada gerçektende aramızdaki bağ bende aşka dönüştü. sürekli onu düşünüyorum. onunla ilgili hayaller kuruyorum fln. ben aşırı derecede duygusal bir insanım arakadaşlar. bu konuda da eleştirilerinize son derece açığım.... Neyse son buluşmamızda bana istanbula gidebilme durumum var. orda bir kolejden iş teklifi geldi dedi. ben üzgün olarak senin adına sevindim ezgicim dedim. oda üzülme diyerek sarıldı. En son bugün okula gittiğimde akşam istanbula gidiyorum yarın iş görüşmesine gidicem inş. olumlu geçer, görüşmeden çıkar çıkmaz sana haber vericem dedi. bende tamam umarım istediğin şekilde sonuçlanır dedim içim kan ağlayarak. Ve işinin de yüzde 90 olasılıkla olacağını diğer hocalardan öğrendim. işte bu günden beri kendi kendimi yiyorum. napsam netsem diye acaba gitmeden konuşsam ona açılsam mı diye. bi konuşma kararı alıyorum 5 dk sonra kararımdan vazgeçiyorum. tmm aramız çok iyi, çok güzel zaman geçiyoruz fakat ya beni sadece arkadaşı olarak gördüyse. tüm o sarılmalar el ele tutuşmalarımız bana arkadaş olarak aşırı güvencesindense diye içim içimi yiyor ve konuşup açılma kararımı geri plana atıyor. Yani anlayacağınız arkadaşlar durum bu. şuan o bana karşı birşeyler hissedip hissetmiyormu bilmiyorum fakat benim ona olan hisselerim çok bağlı ve duygusal hisler. kendime gün boyu sorduğum tek soru eğer giderse ben neyapacağım oldu. kendime bir diyorum olm murat kız okumuş yüksek lisans yapıo bir kariyeri var. senin okuduğun üniversite iki yıllık. tmm mesleğin geçerli maddi açıdan iyi bir meslek ama yinede kız kariyer olarak seni eziyor. Diyelim ki beni kabul etti ama ailesi problem çıkarırsa ne olacak diyorum. bu derece derin düşünmeye başladım ve bu olasılıklar gözümün önüne geldikçe açıkcası konuşamayacağımı ve bir çare bulamayacağımı anladım. Konuştuktan sonra ben seni sadece arkadaş olarak görüp güvendim. ama bana karşı olan hisselerin değişik olması beni çok şaşırttı ben seni bu derece görmedim ve görmeyeceğim derse benim bittiğim andır. kendimi toparlayamayacağımı çok iyi biliyorum. Bir çözüm bulamadım arkadaşlar işte bu yüzden buraya yazma kararı aldım. içimden bir ses riske gir konuş ve sonucunu gör diyor. fakat diğer bir ses de konuşup arakdaşlığının da bitme olasığılı var. otur oturduğun yerde ve onu karşılıksız bir şekilde platonik olarak sevmeye devam et diyor. peki siz sayın hanımlar. sizce ne yapmalıyım. gerçekten psikolojik açıdan şu 2 haftadır çok kötü durumdayım. bir çözüm bulamadım. sizden gelen bir yönlendirme olmazsa büyük ihtimal hiç bir girişimde bulunamayacağım ve temmuzun 8'inden itibaren onu belkide birdaha göremeyeceğim. Lütfen bana bir değerlendirmede bulunun. ona karşı hisselerim gerçektende çok güçlü. bu hislere dayanarak arakdaşlığımıda kaybetme pahasına onunla konuşmalımıyım. yoksa kendi kendimi yiyip onun gidişini mi seyretmeliyim. Ne yapmalıyım arkadaşlar çok kötü bir durumdayım. Lütfen bir adım atmamda yardımcı olun.
Son olarakta bu uzun yazımı okuyup değerlendirme yapcak herkese çok ama çok teşekkür ederim. Zaman ayırdığınız için şimdiden sağolun arkadaşlar....
Bu konuyu bu foruma açıp açmamak hakkında çok ikilemde kaldım ama, ikilemde kaldıkça da bir çözüm üretemedim. Açıkçası da sizden başka yardım edebilecek biride çevremde maalesef ki yok.
O yüzden bir erkek olarak forumunuza üye olup derdimi sizlerle paylaşma ihtiyacı hissettim.
Konuyu iyi kötü tahmin etmişsinizdir belki. Ve bir çok arkadaş burası güzin abla mekanı mı da diyebilir, ama inanın arkadaşlar son zamanda kendimi gerçekten hiç ama hiç iyi hissetmiyorum.
Konumuz Ezgi hakkında bir kız arkadaşım ile ilgili arkadaşlar.
öncelikle kendimi tanıtacak olursam da ismim Murat. 25 yaşımdayım. Herşey geçen eylül ayında başladı arkadaşlar. Umut ismimde bir arkadaşım var. Bu kişi benim en yakın arkadaşım olur. Konservatuar okumakta ve son sınıf öğrencisi ve bu ayın 25inde mezun olacak. bende müzikle ilgilendiğim için haftasonları onunla birlikte konservatuara gidip misafir öğrenci sıfatında derslere giriyordum. bir kaç hafta işlerimden dolayı(makina tasarımcısıyım - yüksekokul mezunuyum) okulu aksattım ve 2 hafta sonunda okula gittiğimde Ezgi isimli şuan ki arkadaşım konservatuara gitar hocası olarak atanmış. Bu arada Ezgi ile aynı yaştayız. Onun sınıfında genelde yaşca bizden büyük insanlar olduğu için bizimle tanışıp kaynaşmakta pek fazla zorlanmadı. gel zaman git zaman derken aramızdaki arkadaşlık gerçektende çok samimi ve gerçek arkadaşlığa dönüştü. Samimiyetten kastım kesinlikle yanlış anlamayın. Bel altı bir olay değil. Saf dürüst ve temiz bir arkadaşlık. kendisi yaşadığım şehirde yanlız kalmakta. Aramızdaki arkadaşlık iyice pekiştikten sonra bizi evine davet etmeye başladı. Birlikte yemekler yapar, yaptığımız yemekleri yer filmler izler hatta PS3'de PES bile oynardık ki kendisi gerçektende iyi bir konsol oyuncusu
Gerçektende çok güzel bir 3 lü olmuştuk ben ezgi ve umut. Bu arada Ezgi şuan yükseklisans yapmakta Müzikoloji okuyor. bu arkadaşlığımız çok güzel devam ederken bir süre sonra ezgi ile umut pek anlaşamadılar ve bir ara araları bozulur gibi oldu. ben arabulucu olmaya çalıştım. ikisi ile de ayrı ayrı konuştum. eskisi gibi olmasada yinede araları iyi oldu. fakat umut artık biz plan yapıp zaman geçirelim dediğimizde bizim planlarımıza uymamaya başladı. biz ezgi ile birlikte birşeyler yapmaya başladık. bir süre sonra umut yine kopma yaşadı. Kız arkadaşı ile ilgili bir sorundan dolayıda ezginin olduğu yere gelmeme kararı aldığını bize açıkladı. ama arada hiçbir küskünlük ve dargınlık yok. gel zaman git zaman derken biz ezgi ile artık hemen hemen haftanın her günü birlikte zaman geçirmeye başladık. Bu arada unutmadan hemen ekleyeyim. Ezgi bana ilk tanıştığında şuan için hayatına aşk anlamında kimseyi sokmak istemediğini ve çevresindekilere de sevgilisi olduğunu söylediğini itiraf etti. bunu sadece seninle paylaşıyorum dedi. tmm dedim sonuçta sır saklayabilirim. bu şekilde çok çok güzel iyi ve anlayışlı arkadaşlığımız devam ederken son iki ay içinde ben ezgiden hoşlandığımı hissetmeye başladım. birlikte çok şey paylaştık eylülden beri. gerek ağladık gerek güldük gereksede birbirimize sırlar verdik. Hatta müzik grubu oluşturup barlarda birlikte bile çaldık. bunlar benim çok hoşuma gitti. bu süreçte oda bana karşı eskiden davrandığından daha farklı davranmaya başladı. içten bir şekilde sarılmalar. birşey yaparken bana danışması. sanki birer sevgili gibiydik. hatta dışardan görenler bizi birer sevgili sanıyordu. her neyse. bir gece sinemadan çıktık ve avm'den çıkarken film için bana teşekkür edip çok güzel bir gece geçirdiğini söyleyip boynuma sarıldı. 15-20sn birbirimize sarıldık. ben geç kalıyoruz hadi gidelim seni eve bırakayım dedim. birlikte yürürken bir ara ellerimiz birbirimize değdi ve refleks olarak mı yoksa hoşlanmadan dolayımı bilmiyorum ama elini tuttum. oda buna herhangi bir tepki göstermedi. avmden çıkana kadar el ele yürüdük. avmnin önünde birer sigara içtikten sonra taksiye atlayıp eve gittik. bende eve gelip kendimi odama attığımda artık ondan gerçektende hoşlandığımı hissetmeye başladğımı anladım. durumu umuta anlattığımda, gerçektende yakışıyor ve kafanız çok iyi anlaşıyor. inş. herşey istediğin gibi olur dedi. ertesi hafta okula uğradım bir ara. biraz muhabbet ettikten sonra eve döndüm ve facebooka seviyorummm yazdığını gördüm. durum bildirimi yapmış. ilk etapta bu kişinin ben olmadığını düşünerek açıkcası üzüldüm.çünkü bana 3 ay önce hayatında kimseyi istemediğini söylemişti. ama daha sonra öğrenmenin bir yolunu aradım ve yemeğe davet ettim. birlikte güle oynaya yemeğimizi yerken bir ara tekrardan facebook a gülüşünde sessizliğin, sessizliğinde aşk var yazdığını gördüm. dayanamayıp hayırdır ezgi hanım aşıkmı olduk yoksa kaptılarmı seni dedim gülümseyerek. oda yok bunu sana yazdım deyip yanağımı okşadı. Bu hareketi beni kendisine dahada bağlamaya yetti. yemekten sonra sahile kahve içmeye indiğimizde yolumuzu kesen çiçekçilere ben arkadaşız aramızda bişey yok çiçek almayacağım dememe rağmen oda yalan söylüyor biz nişanlıyız dedi. daha önceden de aynı olay başımıza gelmişti. kadın çok ısrarcı çıktı, çiçeği almak zorunda kaldım eve bırakırken çiçeği tekrardan bana verdi ve annene hediye edersin demişti. herneyse hayır yalan söylüyor çiçekçi teyze biz nişanlıyız dedikten sonra, bende öylemi diyerek tuttum elinden ve kadının elinde kalan 7 demet gülü alıp kendisine verdim. önce napıyorsun bunlar çok para tutar alma boşver dedi. bende madem nişanlı olduğumuzu söyledin bende nişanlıma çiçek alıyorum dedim gülümseyerek. sarıldı çiçekleri aldı ve kol kola yürüdük. bu arada gerçektende aramızdaki bağ bende aşka dönüştü. sürekli onu düşünüyorum. onunla ilgili hayaller kuruyorum fln. ben aşırı derecede duygusal bir insanım arakadaşlar. bu konuda da eleştirilerinize son derece açığım.... Neyse son buluşmamızda bana istanbula gidebilme durumum var. orda bir kolejden iş teklifi geldi dedi. ben üzgün olarak senin adına sevindim ezgicim dedim. oda üzülme diyerek sarıldı. En son bugün okula gittiğimde akşam istanbula gidiyorum yarın iş görüşmesine gidicem inş. olumlu geçer, görüşmeden çıkar çıkmaz sana haber vericem dedi. bende tamam umarım istediğin şekilde sonuçlanır dedim içim kan ağlayarak. Ve işinin de yüzde 90 olasılıkla olacağını diğer hocalardan öğrendim. işte bu günden beri kendi kendimi yiyorum. napsam netsem diye acaba gitmeden konuşsam ona açılsam mı diye. bi konuşma kararı alıyorum 5 dk sonra kararımdan vazgeçiyorum. tmm aramız çok iyi, çok güzel zaman geçiyoruz fakat ya beni sadece arkadaşı olarak gördüyse. tüm o sarılmalar el ele tutuşmalarımız bana arkadaş olarak aşırı güvencesindense diye içim içimi yiyor ve konuşup açılma kararımı geri plana atıyor. Yani anlayacağınız arkadaşlar durum bu. şuan o bana karşı birşeyler hissedip hissetmiyormu bilmiyorum fakat benim ona olan hisselerim çok bağlı ve duygusal hisler. kendime gün boyu sorduğum tek soru eğer giderse ben neyapacağım oldu. kendime bir diyorum olm murat kız okumuş yüksek lisans yapıo bir kariyeri var. senin okuduğun üniversite iki yıllık. tmm mesleğin geçerli maddi açıdan iyi bir meslek ama yinede kız kariyer olarak seni eziyor. Diyelim ki beni kabul etti ama ailesi problem çıkarırsa ne olacak diyorum. bu derece derin düşünmeye başladım ve bu olasılıklar gözümün önüne geldikçe açıkcası konuşamayacağımı ve bir çare bulamayacağımı anladım. Konuştuktan sonra ben seni sadece arkadaş olarak görüp güvendim. ama bana karşı olan hisselerin değişik olması beni çok şaşırttı ben seni bu derece görmedim ve görmeyeceğim derse benim bittiğim andır. kendimi toparlayamayacağımı çok iyi biliyorum. Bir çözüm bulamadım arkadaşlar işte bu yüzden buraya yazma kararı aldım. içimden bir ses riske gir konuş ve sonucunu gör diyor. fakat diğer bir ses de konuşup arakdaşlığının da bitme olasığılı var. otur oturduğun yerde ve onu karşılıksız bir şekilde platonik olarak sevmeye devam et diyor. peki siz sayın hanımlar. sizce ne yapmalıyım. gerçekten psikolojik açıdan şu 2 haftadır çok kötü durumdayım. bir çözüm bulamadım. sizden gelen bir yönlendirme olmazsa büyük ihtimal hiç bir girişimde bulunamayacağım ve temmuzun 8'inden itibaren onu belkide birdaha göremeyeceğim. Lütfen bana bir değerlendirmede bulunun. ona karşı hisselerim gerçektende çok güçlü. bu hislere dayanarak arakdaşlığımıda kaybetme pahasına onunla konuşmalımıyım. yoksa kendi kendimi yiyip onun gidişini mi seyretmeliyim. Ne yapmalıyım arkadaşlar çok kötü bir durumdayım. Lütfen bir adım atmamda yardımcı olun. Son olarakta bu uzun yazımı okuyup değerlendirme yapcak herkese çok ama çok teşekkür ederim. Zaman ayırdığınız için şimdiden sağolun arkadaşlar....
