Avignon'lu Kadınlar
avignonlu kadınlar
Bu ünlü resim Pablo Picasso'nun ve 1907 tarihli. Picasso hüznün hakim olduğu ve sık sık mavi tonlarını kullandığı mavi dönemiyle, tiyatro ve sirk dünyasını yansıttığı pembe döneminden sonra Avignon'lu Kadınlar'la yeni bir anlayışa geçer. 1905 yılına kadar sembolist özelliklere ve sosyal gerçekçi konulara eğilimi varken bu tarihten sonra sadece resimsel nitelikler üzerinde durur. Monet, Cezanne ve Seurat gibi sanatçıları takip ederken Matisse ve Yaşama Sevinci adlı resmi ilgisini çeker. Bu resim avangard olarak nitelenir ve sanatta yeni bir şeyleri müjdeler. 244x235cm ölçülerindeki Avignon'lu Kadınlar Matisse'in resmine gösterilen tepkileri de yansıtır.
Resmin ismini Picasso değil de satın alan kişi vermiş. Kübist resimler de bu genellikle böyle. Sağ taraftaki ilkel ve heykelsi figürler Afrika masklarından uyarlanmışlar ve köşeli hatlara, sert ve şiddetli bir görünüme sahipler. 20. yüzyıl başında Avrupa'da sanatçılar arasında Afrika heykelleri ve maskları heyecanla karşılanır ve koleksiyonu yapılır. Sosyal işlevleri olan ve büyü nesnesi olarak kullanılan heykellerde biçimsel kaygıdan ziyade anlam ve ifade ön planda. Picasso heykelleri gördükten sonra kendi sanatında da gelişme gösterir. Üç boyutlu formları iki boyutlu düzlemde göstermeye çalışır. Farklı bakış açılarından figüre yaklaşır. İnsan figürlerinin hem profilden hem cepheden, çeşitli nesnelerin önden, arkadan, sağdan, soldan, yukarıdan ve aşağıdan görünüşlerini bir arada verir. Bunlar kübizmin özellikleri. Picasso ve arkadaşı Braque Cezanne'nın ve Fov anlayışta resimler yapan Matisse'in çalışmalarını geliştirip doğa görüntüleri arkasındaki formları araştırmaya yönelirler. Böylece kübist resimler ortaya çıkar.
Kompozisyon ve renk olarak Avignon'lu Kadınlar Cezanne'nın Yıkanan Kadınlar'ından da etkiler taşıyor. Picasso'nun mekan ve figür açısından bu resimden bir şeyler öğrendiği anlaşılıyor. Cezanne'nın büyük boyutlu insan figürü kullanımı Picasso'nun bu anıtsal resminde de göze çarpıyor. Çeşitli duruşlar içindeki beş çıplak figür kompozisyonda dengeli bir şekilde dağılmışlar. Anatomik özeliklerde çarpıtma ve deforme etme söz konusudur: büyük el ve ayak, köşeli göğüsler, irili ufaklı gözler, uzatılmış yüzler, üçgen formlar ve tabi masklar. Sergilenmeyen ve eleştirilen resimde Picasso çözümlenmemiş problemler görür ve üzerinde çalışır.
Her yeni, olağandışı ve farklı şey önce yadsınır, kabul edilmez ve eleştirilir. Zamanla değeri anlaşılır. Bu resim de 20. yüzyılda modern sanatın önemli akımlarından biri olan kübizmin başlangıcı sayılır.
Bu ünlü resim Pablo Picasso'nun ve 1907 tarihli. Picasso hüznün hakim olduğu ve sık sık mavi tonlarını kullandığı mavi dönemiyle, tiyatro ve sirk dünyasını yansıttığı pembe döneminden sonra Avignon'lu Kadınlar'la yeni bir anlayışa geçer. 1905 yılına kadar sembolist özelliklere ve sosyal gerçekçi konulara eğilimi varken bu tarihten sonra sadece resimsel nitelikler üzerinde durur. Monet, Cezanne ve Seurat gibi sanatçıları takip ederken Matisse ve Yaşama Sevinci adlı resmi ilgisini çeker. Bu resim avangard olarak nitelenir ve sanatta yeni bir şeyleri müjdeler. 244x235cm ölçülerindeki Avignon'lu Kadınlar Matisse'in resmine gösterilen tepkileri de yansıtır.Resmin ismini Picasso değil de satın alan kişi vermiş. Kübist resimler de bu genellikle böyle. Sağ taraftaki ilkel ve heykelsi figürler Afrika masklarından uyarlanmışlar ve köşeli hatlara, sert ve şiddetli bir görünüme sahipler. 20. yüzyıl başında Avrupa'da sanatçılar arasında Afrika heykelleri ve maskları heyecanla karşılanır ve koleksiyonu yapılır. Sosyal işlevleri olan ve büyü nesnesi olarak kullanılan heykellerde biçimsel kaygıdan ziyade anlam ve ifade ön planda. Picasso heykelleri gördükten sonra kendi sanatında da gelişme gösterir. Üç boyutlu formları iki boyutlu düzlemde göstermeye çalışır. Farklı bakış açılarından figüre yaklaşır. İnsan figürlerinin hem profilden hem cepheden, çeşitli nesnelerin önden, arkadan, sağdan, soldan, yukarıdan ve aşağıdan görünüşlerini bir arada verir. Bunlar kübizmin özellikleri. Picasso ve arkadaşı Braque Cezanne'nın ve Fov anlayışta resimler yapan Matisse'in çalışmalarını geliştirip doğa görüntüleri arkasındaki formları araştırmaya yönelirler. Böylece kübist resimler ortaya çıkar.
Kompozisyon ve renk olarak Avignon'lu Kadınlar Cezanne'nın Yıkanan Kadınlar'ından da etkiler taşıyor. Picasso'nun mekan ve figür açısından bu resimden bir şeyler öğrendiği anlaşılıyor. Cezanne'nın büyük boyutlu insan figürü kullanımı Picasso'nun bu anıtsal resminde de göze çarpıyor. Çeşitli duruşlar içindeki beş çıplak figür kompozisyonda dengeli bir şekilde dağılmışlar. Anatomik özeliklerde çarpıtma ve deforme etme söz konusudur: büyük el ve ayak, köşeli göğüsler, irili ufaklı gözler, uzatılmış yüzler, üçgen formlar ve tabi masklar. Sergilenmeyen ve eleştirilen resimde Picasso çözümlenmemiş problemler görür ve üzerinde çalışır.
Her yeni, olağandışı ve farklı şey önce yadsınır, kabul edilmez ve eleştirilir. Zamanla değeri anlaşılır. Bu resim de 20. yüzyılda modern sanatın önemli akımlarından biri olan kübizmin başlangıcı sayılır.
