ay_yıldız ın kendine ait şiirleri

[ay_yıldız]

BENDEKİDE BİR UMUT İŞTE

gün gelir yapraklar gibi
savrulurum bir oraya bir buraya
ne mevsimler geçer
kış içimi acıtırmı senin kadar

bu kalp birdaha atarmı sence
bu gözler gülermi birdaha
amansız bu rüzgarda
ikimizde yenildik
ellerimiz birdaha kilitlenirmi sence

birkere daha çıkarmısn karşıma
gözlerime bir kere daha bakabilirmisin
bendekide bir umut işte
boşver sen unut gitsin beni


KELEBEKLER GİBİ


yüreğimin bir köşesinde
hep sen duruyormuşsun
kalbimin her çarpışında
seni her görüşümde
içim pır pır kelebekler gibi



her mısramda sen ve ben
melonkolik cümlelerim
yarı ritmik hareketlerim
dudaklarımda tılsımım


öyle büyülü birşeydin ki
kelimeler bile anlamsız kalıyor
yanına hiçbirşey yakışmıyor
benden başka

kafiyenin bile anlamı yok
cümleler hep eksik yada yarım
rüzgar bile bir başka esiyor
sen gittin gideli
___________________________




beklemedesin hep

hiç geçmediğim yollarım var benim
üzerinde sek sek oynamadığım
kaldırımlarım var benim
gökyüzünde uçuramadığım
uçurtmalarım var benim

kavuşamadığım aşklarım
terkedip gittiğim
adını koyamadıklarım var benim
sessiz suskun olsamda
içimde çığlıklarım var benim

sağ tarafımda halen çocukluğum var
peşinden koştuğum annem var
umutlarım var beklentilerim
sen varsın içimde hep
sağ tarafımda küçük bir yerde beklemedesin

hep...




KALP KIRINTISI

Seni sevmiyorum
hiç sevmemişimde seni şimdi anlıyorum
kalp kırıntısıymış bana kalanlar
saplantıymış sadece

Dilinden çıkan pempe yalanlarmış
sevmek bunu şimdi başka biryerden
bakınca görüyorum
ne sen ne ben farklı
zamanlarda tanımışık
farklı iklimlerde yan yana gelmişiz
diyorum ya ben seni aslında hiç sevmemişim
sadece gözümde canlandırdığım adamı
aşk zannetmişim...




ÇOCUKLAR GİBİ

İnandırdın aşkına
sonra çekip gidiverdin martılar gibi
hani çoçuğun elinden oyuncağını
alıp ağlatırsınya
sende beni öle ağlattın çocuklar gibi


kuytu bir köşeye çekildim
her gece ağladım neden ben diye
bukadar masum severken seni
senin oynadığın oyunmuş sadece

toz pempeymiş düşler
yılan gibiymiş yalanlar
ağlattın beni çocuklar gibi
sana bedduam sende ağla
çocuklar gibi


BOZUK PARA



ayrılık yabancı gelmedi bana
bir yerlerden hep tanıdık
sözler aynı kelimeler tükenmiş
gidenler hep bir mendil sallar
sanki bir daha gelmeyecekmiş gibi

hala neden yollarda gözler
neden hala umut var
rüzgar herzaman gibi sert esti
benden bir çok şeyi aldı götürdü

dilimde söylenmemiş duyulmamış
kelimeler feryat ederken
bu sessizliğimde kendimi boğarken
şimdi bu çığlıklar niye..

Belki pişman olursun
belki geri dönersin bir gün
işte ozaman zaman
hem seni hem beni
bozuk para gibi harcar