Ayrılık Hediyesi

[HaYaL]

Şimdi saat, sensizliğin ertesi…
Yıldız dolmuş gökyüzü ay-aydın…
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu.
Bir ben kaldım tenhasında gecenin,
Avutulmamış bir ben…
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettim
Ki bu yaşlar
Utangaç boynunun kolyesi olsun.
Bu da benden sana
Ayrılığın hediyesi olsun…
Soytarılık etmeden güldürebilmek seni…
Ekmek çalmadan doyurabilmek…
Ve haksızlık etmeden doğan güneşe
Bütün aydınlıkları içine süzebilmek gibi
Mülteci isteklerim oldu ara-sıra, biliyorsun…
Şimdi iyi niyetlerimi,
Bir-bir yargılayıp asıyorum…
Bu son olsun be… bu son olsun!
Bu da benim sana,
Ayrılırken mazeretim olsun!