bahardan kışa

[bur_çak]

her şey ne güzel başlamıştı.bir ağaca çıkıyorduk birlikte yavaş yavaş.bir derdinde, bir gözyaşı tanesinde yüreğinin içine ateş düşer gibi olurdu.her güldüğünde yüzümüz gül bahçesine dönerdi.şarkılarda beraber yaşardık efkarlanırdık kudururduk çocuklar gibi bazen.yeri gelir omuz olurduk o ağaca çıkmak için.'eloğlu' için ne iltifatlar yağdırırdık ne hayaller kurardık beraber.ne güzel içliydik onun evi benim evimdi benim evim onun evi.günlük güneşlikti hava,beraber olduktan sonra bize her mevsim bahardı.

etraf kararmaya başladı sonra.yağmurlar yağdı sel seli götürdü fırtınalar koptu.içlik gitti dışlı olduk artık.birbirimize perdelerimizi sıkı sıkı kapattık.kapıyı kapatıp anahtarı paspasın altına koyup çıktı hayatımdan daha dün tanıdığı biriyle el ele.sırtımdan ezip geçti üzerimden.meğersem biz o dostluk ağacına tırmanmıyormuşuz sadece beraber zıplamışız birbirimizin omuzlarında.sadece zaman geçirmişiz aslında takvimleri devirmişiz.ve o süre içinde 'eloğlu'nun yanında bir hiçmişim.hiç değer görmemişim tek kalemde silinecek değerdeymişim bu zamana kadar farketmemişim...