ben anladım ki acıyı yeni tatmışım....
Anladım ki hiç bir şey ölüm kadar acı vermezmiş insana.ayrılık acısı,duyulan özlem,küsüşmeler,kaprisler,kırgınlıklar,kızgınlıkl ar...Bunların hepsi çok boşmuş.En büyük acı ölümmüş.Ölümün soğukluğunu hissetmekmiş.Onun elini ölmüşte olsa ısıtmak isterken onun sizin elinizi buz gibi yapmasıymış acı.Siz ona gözü yaşlı "ne olur kalk " diye yalvarırken onun artık sizi duyamayacak kadar uzaklarda olmasıymış.siz eğilip onu son defa öperken onun size tepki veremeyişiymiş acı.onu gömüp hiç bir şey olmamış gibi onu mezarda bırakıp eve dönmekmiş.yağmur yağdığında sadece onu düşünmekmiş.sohbetlerde adı geçen fakat kendi olmayan bir acıymış.sofralarda yeri olan ama bir daha hiç oturamayacak olanmış.hani derler ya acının en kötüsünü yaşadım diye.ben anladım ki acıyı yeni tatmışım.yaşadığım hiç bir şey bu kadar acıtmadı içimi.Hiç bir şey bu kadar büyük bir boşluk yaratmadı bende.Her şeyin yeri doldurulabilir ama bu boşluk asla.Yerine kimseyi koyamayacağım bir boşluk.uykularımı kaçıran bir boşluk.Hiç bu kadar huzursuz olmadım,Hiç bu kadar kötü hissetmedim,hiç bu kadar gözüm yollarda kalmadı,gittiğini hiç düşünmek istemedim.ben hiç sensiz kalmadım sen vardın.Hayatımda ilk defa bu kadar çaresizim.Senin artık olmadığını bilmek...Bunu bilmek canımı çok yakıyor.ben daha hazır değildim.bizim daha yaşayacaklarımız vardı.
Şimdi her şey yarım...
(alıntı)
Şimdi her şey yarım...
(alıntı)
