Bilmeyeceksin

[Misafir]

Kalemimde ter olmayacaksın artık
Zaman geçiyor özüm mantığım kaldırmıyor seni eskisi gibi
Tutamayacağım sözler vermiyorum artık kendime
Bu gün senin için özel bilirim
Bak gör işte telefona uzanmıyor ellerim
İçinden bir ses ulaşmanı söylese de
Gururun derki asla dönmemen gerek bilirim
Yıllara meydan okuyan yüreğim
Üç kuruşluk yalnızlığına mı boyun eğecek sanırısın
Boş hayaller peşinde koşma
İnan bana yanılırsın
Önceleri meydan okurken yalnızlığında gecelere
Adın anılır çığlıklar içinde bir eşkıya sessizliğinde
Şimdi bakıyorum da halime
Hani o her şeyden öte sevdiğin değişmez dediğin
Hayatını paylaşacak yaren nerde
Yükleyip sırtıma sensizlikleri bıraktın ya beni yalnız başıma
Bak yürüyorum işte bıraktığın yolda hayata ve sana inatla
Elbet varlığımı gün gelir işiteceksin
Dilin varmasa da adımı anmaya
Boş ver hiç hatırlamaya çalışma
Bir oğul büyüteceğim içimde bir oğul sen göremeyeceksin
Uğrunda feda edilenleri sen asla bilmeyeceksin