bir adam bir aşk bir kadın
bir kadın bir adam adam kadın bi bi erkek
‘Keşke,’ dedi adam. Çıkar çıkmaz ağzından zaman aldı götürdü. ‘Keşke,’ dedi kadın. Çıkar çıkmaz ağzından yere düştü kırıldı.
‘Oysa,’ dedi aşk, ‘Ne kadının sevgisi azaldı zamanla, ne de adamın kırgınlığı tamir götürmezdi.’
Adamla kadın geçip gittiler birbirlerini, konuşmadan. Ne kadın sahiplendi aşkı ne de adam. Bir aşk daha -yarım- sokak ortasında kalakaldı bi başına.
bi adam....bi aşk....bi kadın
Kar yağıyordu. Çekti ellerini. Paltosunun düğmelerini iliklemeye başladı kadın. Olmaz mıydı, ısınmaz mıydı hava tekrardan, Hep kış mıydı bundan sonrası? Kimse gelip geçmezse nasıl açılırdı kapanan yollar? Hava daha da bozuyordu. Son düğmesini -bahanesini- de ilikledi kadın. Tekrar boşta kaldı elleri. Adam uzattı, kadın tekrar çekti ellerini. Sustu adam. Yürüdü kadın. Bitti -mi?- aşk. Kar yağıyordu, artıyordu kalınlığı yalnızlığın.
bi adam....bi aşk....bi kadın
‘Sincap,’ dedi adam.
‘Hayır, bisiklet,’ dedi kadın.
‘Mavi kadillak,’ dedi adam.
‘Hayır, timsah,’ dedi kadın.
‘Kuş,’ dedi adam.
‘Hayır, terlik,’ dedi kadın.
‘Seni seviyorum,’ dedi adam.
Sustu kadın.
Terlik miydi parola? Neden şimdi söylüyordu bunu.
‘Bekliyordum,’ dedi adam.
‘Neyi?’ dedi kadın.
‘Herkesin beklediği şu doğru zamanı.’
Durdu bir an sonra tekrar konuşmaya başladı:
‘Dünyanın döndüğünden emin olmak istediğim zamanlarda işi gücü bırakıp gökyüzüne bakarım, bulutlara. Bir sincap geçer önce, belki bir bisiklet. Mavi bir kadillak ardından, belki bir timsah ve sonra bir kuş, kim bilir belki de bir terlik geçer anlarım ki zaman geçer aheste, izlemeden fark edemezsin. Ama dün, doğru zaman için ölçüp biçerken, bir sincabın koştuğunu gördüm üstümden, başımı çevirmemle mavi bir kadillak son sürat düştü sincabın peşine ve ardından sanki biri çıkarıp ayağından hızla fırlattı terliğini. O kadar çabuk o kadar takip edilmez oluyordu ki her şey, korktum.’
Tekrar baktı gökyüzüne adam, ‘Yürek,’ dedi.
‘Hayır, kocaman bir yürek,’ dedi kadın.
alıntı
‘Keşke,’ dedi adam. Çıkar çıkmaz ağzından zaman aldı götürdü. ‘Keşke,’ dedi kadın. Çıkar çıkmaz ağzından yere düştü kırıldı.
‘Oysa,’ dedi aşk, ‘Ne kadının sevgisi azaldı zamanla, ne de adamın kırgınlığı tamir götürmezdi.’
Adamla kadın geçip gittiler birbirlerini, konuşmadan. Ne kadın sahiplendi aşkı ne de adam. Bir aşk daha -yarım- sokak ortasında kalakaldı bi başına.
bi adam....bi aşk....bi kadın
Kar yağıyordu. Çekti ellerini. Paltosunun düğmelerini iliklemeye başladı kadın. Olmaz mıydı, ısınmaz mıydı hava tekrardan, Hep kış mıydı bundan sonrası? Kimse gelip geçmezse nasıl açılırdı kapanan yollar? Hava daha da bozuyordu. Son düğmesini -bahanesini- de ilikledi kadın. Tekrar boşta kaldı elleri. Adam uzattı, kadın tekrar çekti ellerini. Sustu adam. Yürüdü kadın. Bitti -mi?- aşk. Kar yağıyordu, artıyordu kalınlığı yalnızlığın.
bi adam....bi aşk....bi kadın
‘Sincap,’ dedi adam.
‘Hayır, bisiklet,’ dedi kadın.
‘Mavi kadillak,’ dedi adam.
‘Hayır, timsah,’ dedi kadın.
‘Kuş,’ dedi adam.
‘Hayır, terlik,’ dedi kadın.
‘Seni seviyorum,’ dedi adam.
Sustu kadın.
Terlik miydi parola? Neden şimdi söylüyordu bunu.
‘Bekliyordum,’ dedi adam.
‘Neyi?’ dedi kadın.
‘Herkesin beklediği şu doğru zamanı.’
Durdu bir an sonra tekrar konuşmaya başladı:
‘Dünyanın döndüğünden emin olmak istediğim zamanlarda işi gücü bırakıp gökyüzüne bakarım, bulutlara. Bir sincap geçer önce, belki bir bisiklet. Mavi bir kadillak ardından, belki bir timsah ve sonra bir kuş, kim bilir belki de bir terlik geçer anlarım ki zaman geçer aheste, izlemeden fark edemezsin. Ama dün, doğru zaman için ölçüp biçerken, bir sincabın koştuğunu gördüm üstümden, başımı çevirmemle mavi bir kadillak son sürat düştü sincabın peşine ve ardından sanki biri çıkarıp ayağından hızla fırlattı terliğini. O kadar çabuk o kadar takip edilmez oluyordu ki her şey, korktum.’
Tekrar baktı gökyüzüne adam, ‘Yürek,’ dedi.
‘Hayır, kocaman bir yürek,’ dedi kadın.
alıntı
