Bir kadin sevdi ve yazdi aski..
Ne çok üzmüs ama ne çok sevmistim seni...
Bana boyaci çocuklar ile konusmayi ögreten bir adam sevdim ben...
Cam önlerindeki çiçekleri farkettiren bir adam. Arka sokaklardaki ahsap viran evleri, sile bezinden sehpa örtülerini, demli çayi, kalemi , karanligi ve aciyi sevdiren bir adam sevdim ...
Kendisi ile birlikte beni sehr-i Istanbul`a asik eden olgunlasmis üzüm rengindeki gözlerin sahibi bir adam...Toprak gibi olgun ve dost, hayat kadar karisik ve net bir adam ... Nefesim kadar, su kadar, ekmek kadar sevdim...
Derdini sevk edinmis bir dervis gibi, gülün goncasindan çok dikenine asik bir bülbül gibi celladina tutkun bir hükümlü gibi sevdim...
Korkusuz , yalin ve razi ...
Ayrilik bir gün aramiza uzak yollar gibi girsede biliyordumki her boyaci çocugun yüzüydü onun yüzü. Cam önlerindeki çiçeklerin rengiydi gözlerinin yesili...
Saçlarinin dalgasiydi bogaz sularinda çirpinan...
Yagmurlu bir günde üzerine düsen her damla soguk gecelerde basini yasladigi yastik olurum...
Saçini her tarayisinda ellerim olur taragi...
Geceleri biçkin ve bir o kadar yorgun ayaklari ile ezdigi yollar, kaldirimlar olurum.
Kadiköy`de , Üsküdar`da içtigi çayda bir yudum, elini kestiginde süzülen kan olurum...
Basini oksadigi bir dilenci çocugun gözleri olur gözlerim...
Son nefeste bile yalnizca O olur, O`nun olurum..
Bir adam sevdim iste...
Boyaci çocuklarin yüzüydü yüzü...
((ժεlﻨկﻪռցﻪռցﻨռﻨო))
Bir kadin sevdi ve yazdi aski..
Ne çok üzmüs ama ne çok sevmistim seni...
Bana boyaci çocuklar ile konusmayi ögreten bir adam sevdim ben...
Cam önlerindeki çiçekleri farkettiren bir adam. Arka sokaklardaki ahsap viran evleri, sile bezinden sehpa örtülerini, demli çayi, kalemi , karanligi ve aciyi sevdiren bir adam sevdim ...
Kendisi ile birlikte beni sehr-i Istanbul`a asik eden olgunlasmis üzüm rengindeki gözlerin sahibi bir adam...Toprak gibi olgun ve dost, hayat kadar karisik ve net bir adam ... Nefesim kadar, su kadar, ekmek kadar sevdim...
Derdini sevk edinmis bir dervis gibi, gülün goncasindan çok dikenine asik bir bülbül gibi celladina tutkun bir hükümlü gibi sevdim...
Korkusuz , yalin ve razi ...
Ayrilik bir gün aramiza uzak yollar gibi girsede biliyordumki her boyaci çocugun yüzüydü onun yüzü. Cam önlerindeki çiçeklerin rengiydi gözlerinin yesili...
Saçlarinin dalgasiydi bogaz sularinda çirpinan...
Yagmurlu bir günde üzerine düsen her damla soguk gecelerde basini yasladigi yastik olurum...
Saçini her tarayisinda ellerim olur taragi...
Geceleri biçkin ve bir o kadar yorgun ayaklari ile ezdigi yollar, kaldirimlar olurum.
Kadiköy`de , Üsküdar`da içtigi çayda bir yudum, elini kestiginde süzülen kan olurum...
Basini oksadigi bir dilenci çocugun gözleri olur gözlerim...
Son nefeste bile yalnizca O olur, O`nun olurum..
Bir adam sevdim iste...
Boyaci çocuklarin yüzüydü yüzü...
((ժεlﻨկﻪռցﻪռցﻨռﻨო))
