Bulutsuzluk Özlemi günlerden birgün karakışın sonuna doğru

[ms_enemy]

günlerden birgün karakışın sonuna doğru

güneşliydi öğün kendimi azad etmiştim

rüzgar beni bir sahile götürdü

bir yer bulup oturmuştum

bir tutku tutturmuştum

kafam çok karışık aynı dertten muzdariptim

vakit harcamamalıydım para bulmam lazımdı

böyle bir durumda asıl orada

nasıl olduğuma şaşıyordum ben

bir yer bulup oturmuştum

bir türkü tutturmuştum

güneş bana gülümsüyordu

içimi ısıtıyordu

sen dikildin karşıma

güneşimden kaç güneşimden kaç

güneşimden kaç güneşimden kaç

balıkçılar geri dönmüşlerdi bomboş

kediler ve yaşlılar her zaman onları beklerdi

herşeyi hitit aslanı gibi izliyordu karabaş

herkes çalışıyordu yosun kokusu duydum

bir türkü söylemekteydim

deniz ışıldıyor göz kamaştiriyordu

sesler ve şekiller giderek belirsizleşiyordu

ve bildiklerim bilmediklerimden azdı

kainatta bir yerdeydim

bir türkü söylemekteydim

güneş bana gülümsüyordu

içimi ısıtıyordu

sen dikildin karşıma x