Bunlar Yüreğimin Senin İçin Son Çırpınışları..
Yüreğinin götürdüğü yere git demiş bir yazar..
Yüreğim sevdiğimin yanına gitmek istiyor ama bedenim engelliyor..
Mantığım dur sakın yapma derken nasıl dinleyebilirim ki kalbimi..
Böyle bir karmaşayla nasıl yaşar insan..
Kalbini dinleyince her şey çözülmüyor malesef..
Mantığın olmadığı yerde mutluluk erken bitiyor.
Ömrüm boyunca mantığın olmadığı yerde mutluluğun kısa sürdüğünü gördüğümden belki de bu çekimserlik, cesaretsizlik..
Ama ne çare yaşananları değiştiremiyor insan.
Yaşamamış olmayı isterdim diyebilen biri değilim.
Her yaşananın bir tecrübe,bir ders olduğunun bilincinde oldum her zaman ve kader insan bir nebzede olsa kaderine aslında yön veriyor gibime geliyor bazen.
Ama muhakkak ki takdir Allah ın.
Eğer bir insan tüm olumsuzluklara rağmen bazı şeyleri göze alabiliyorsa kaderini kendisi seçmiş oluyor.
Kendin ettin kendin buldun hesabı..
İlerde bir gün mutsuz olursan söyleyecek sözün kalmıyor..
Sen istedin.
Tek söylenilen sözdür bu ve ben tüm cesaretsizliğimle, korkularımla kadere boyun eğip çekiliyorum yalnızlığımla köşeye..
Gelen sevgiliye el sallıyorum o hiç görmese de severken ve körcesine sevildiğine inanırken bırakıyorsun ve zaman artık tıkanıyor.
Anlamını yitiriyor dünya..
şo koca dünyada haps olmuş gibiyim sevgilimin kalbinde nereye dönsem onun sesi, gözleri, nefesi gecelerimin bitmeyen karanlığı, yüreğimdeki çığlıkların tek sebebi, gözlerimden süzülen yaşların acı gerçeği kendimi sensizliğe esir ettim ama sebepsiz değildi yaşattıklarım..
Gücüm olsaydı, sadece beni etkileyen bir durum olsaydı bırakabilir miydim seni hiç.
Ayrılığı bile bile seçer miydim..
Sensizliği kabullenir miydim..
Kalbin öyle taşlaşmış ki farkında değilsin çektirdiklerinin.
Sözlerin bir hançer gibi saplanıyor,derinlerde bir yerleri parçalıyor..
Verdiğin değeri biliyorum, hissediyorum..
Ama artık aşkını hissedemiyorum..
Çünkü sence varolmamış ki hiç aşk..
İlk’imdin sonum olmanı istedim ama olmadı..
Ayrıldı yollarımız..
Oysa biz seninle sonsuzluğu, cenneti yaşayacaktık.
Cennetin olacaktım hani..
Bu sözler demi oyunun bir parçasıydı..
Helal olsun sana büyük ders verdin bana..
Rabbim çıkardı seni karşıma ve büyük konuşmalarımın bedeli ağır oldu..
Hayatımın bedelisin sevgilim, bunları seni üzmek için yazmıyorum sana söyleyemediğim için yazıyorum..
Sen mi haketmiyorsun bu aşkı bilemiyorum ben mi..
Biz aşka yakışmadık, yakıştıramadı kader bizi..
Kaderin oyununa alet oldun sende..
Artık bensizsin mutlu ol..
Hayatını yaşa başka bedenler de ve inandır kendini sözlerine..
Kalbinin sesine kulak verme sakın onu dinleme..
Yoksa acılarda kaybolursun, vicdanının sesini de dinleme korkarım ki uyuyamassın ve ben kıyamam meleğime.
Meğer aşk buymuş sevmese de seni kıyamamakmış sevdiğine..
Artık herşeyin bir oyun olduğuna, kalbinin zerre kadar beni sevmediğine inanmak zorundayım..
Sözlerime inan diyorsun, kalbim inanmasa da inanacağım sözlerine ve daha fazla yanında kalıpta kendime acı çektirmeyeceğim..
Yanında kalmamı istiyorsun hem de dostun olmamı.
Mümkün değildir bu dediğin.
Yokluğun canımı acıtırken, varlığında acıtır oldu canımı..
Sende olmayan beni de alıp gidiyorum..
Benden hiçbir iz kalmasın sana, izlerimi de alıp gidiyorum.
Bu aşkta tek yara alan ben oldum sanırım.
Varsın olsun, yeter ki sen üzülme..
Kalmayan gururumu da alıp gidiyorum..
Dur demeni beklemiyorum.
Yanında kalmam demek hayatımın hep aynı noktada durması demek.
Sen hayatına devam ederken ben aşkımın gölgesinde mi sürünmeliyim..
Bunu yapmayacağım kendime..
Seninde dediğin gibi unutacağım.
Farketmez artık hiçbirşey.
Kendi yaralarımı kendim sararım.
Rabbim seveni yalnız bırakmaz inşallah.
Gücüm tükenmiş olsa da toparlanacağım.
Bıraktığın enkazı onaracağım..
Gözlerimdeki yaşı sileceğim.
Dilimdeki seninle ilgili sözlerimi mühürleyeceğim..
Bu acıyla başa çıkacağım.
Bu güne dek sensizdim yine sensiz yaşayabilirim elbet.
Bana yaşattıkların için minnettarım.
Hem aşkı hem de acıyı aynı anda yaşattın.
Aşkım acımın gölgesinde kaldı ne yazık..
Söylediğin sözleri dinliyorum ve hayatından çekip gidiyorum..
Umarım bir gün aradığın mutluluğu bulabilirsin..
UMARIM..
alinti
Yüreğim sevdiğimin yanına gitmek istiyor ama bedenim engelliyor..
Mantığım dur sakın yapma derken nasıl dinleyebilirim ki kalbimi..
Böyle bir karmaşayla nasıl yaşar insan..
Kalbini dinleyince her şey çözülmüyor malesef..
Mantığın olmadığı yerde mutluluk erken bitiyor.
Ömrüm boyunca mantığın olmadığı yerde mutluluğun kısa sürdüğünü gördüğümden belki de bu çekimserlik, cesaretsizlik..
Ama ne çare yaşananları değiştiremiyor insan.
Yaşamamış olmayı isterdim diyebilen biri değilim.
Her yaşananın bir tecrübe,bir ders olduğunun bilincinde oldum her zaman ve kader insan bir nebzede olsa kaderine aslında yön veriyor gibime geliyor bazen.
Ama muhakkak ki takdir Allah ın.
Eğer bir insan tüm olumsuzluklara rağmen bazı şeyleri göze alabiliyorsa kaderini kendisi seçmiş oluyor.
Kendin ettin kendin buldun hesabı..
İlerde bir gün mutsuz olursan söyleyecek sözün kalmıyor..
Sen istedin.
Tek söylenilen sözdür bu ve ben tüm cesaretsizliğimle, korkularımla kadere boyun eğip çekiliyorum yalnızlığımla köşeye..
Gelen sevgiliye el sallıyorum o hiç görmese de severken ve körcesine sevildiğine inanırken bırakıyorsun ve zaman artık tıkanıyor.
Anlamını yitiriyor dünya..
şo koca dünyada haps olmuş gibiyim sevgilimin kalbinde nereye dönsem onun sesi, gözleri, nefesi gecelerimin bitmeyen karanlığı, yüreğimdeki çığlıkların tek sebebi, gözlerimden süzülen yaşların acı gerçeği kendimi sensizliğe esir ettim ama sebepsiz değildi yaşattıklarım..
Gücüm olsaydı, sadece beni etkileyen bir durum olsaydı bırakabilir miydim seni hiç.
Ayrılığı bile bile seçer miydim..
Sensizliği kabullenir miydim..
Kalbin öyle taşlaşmış ki farkında değilsin çektirdiklerinin.
Sözlerin bir hançer gibi saplanıyor,derinlerde bir yerleri parçalıyor..
Verdiğin değeri biliyorum, hissediyorum..
Ama artık aşkını hissedemiyorum..
Çünkü sence varolmamış ki hiç aşk..
İlk’imdin sonum olmanı istedim ama olmadı..
Ayrıldı yollarımız..
Oysa biz seninle sonsuzluğu, cenneti yaşayacaktık.
Cennetin olacaktım hani..
Bu sözler demi oyunun bir parçasıydı..
Helal olsun sana büyük ders verdin bana..
Rabbim çıkardı seni karşıma ve büyük konuşmalarımın bedeli ağır oldu..
Hayatımın bedelisin sevgilim, bunları seni üzmek için yazmıyorum sana söyleyemediğim için yazıyorum..
Sen mi haketmiyorsun bu aşkı bilemiyorum ben mi..
Biz aşka yakışmadık, yakıştıramadı kader bizi..
Kaderin oyununa alet oldun sende..
Artık bensizsin mutlu ol..
Hayatını yaşa başka bedenler de ve inandır kendini sözlerine..
Kalbinin sesine kulak verme sakın onu dinleme..
Yoksa acılarda kaybolursun, vicdanının sesini de dinleme korkarım ki uyuyamassın ve ben kıyamam meleğime.
Meğer aşk buymuş sevmese de seni kıyamamakmış sevdiğine..
Artık herşeyin bir oyun olduğuna, kalbinin zerre kadar beni sevmediğine inanmak zorundayım..
Sözlerime inan diyorsun, kalbim inanmasa da inanacağım sözlerine ve daha fazla yanında kalıpta kendime acı çektirmeyeceğim..
Yanında kalmamı istiyorsun hem de dostun olmamı.
Mümkün değildir bu dediğin.
Yokluğun canımı acıtırken, varlığında acıtır oldu canımı..
Sende olmayan beni de alıp gidiyorum..
Benden hiçbir iz kalmasın sana, izlerimi de alıp gidiyorum.
Bu aşkta tek yara alan ben oldum sanırım.
Varsın olsun, yeter ki sen üzülme..
Kalmayan gururumu da alıp gidiyorum..
Dur demeni beklemiyorum.
Yanında kalmam demek hayatımın hep aynı noktada durması demek.
Sen hayatına devam ederken ben aşkımın gölgesinde mi sürünmeliyim..
Bunu yapmayacağım kendime..
Seninde dediğin gibi unutacağım.
Farketmez artık hiçbirşey.
Kendi yaralarımı kendim sararım.
Rabbim seveni yalnız bırakmaz inşallah.
Gücüm tükenmiş olsa da toparlanacağım.
Bıraktığın enkazı onaracağım..
Gözlerimdeki yaşı sileceğim.
Dilimdeki seninle ilgili sözlerimi mühürleyeceğim..
Bu acıyla başa çıkacağım.
Bu güne dek sensizdim yine sensiz yaşayabilirim elbet.
Bana yaşattıkların için minnettarım.
Hem aşkı hem de acıyı aynı anda yaşattın.
Aşkım acımın gölgesinde kaldı ne yazık..
Söylediğin sözleri dinliyorum ve hayatından çekip gidiyorum..
Umarım bir gün aradığın mutluluğu bulabilirsin..
UMARIM..
alinti
Emeğinize sağlık.
