Cem Karaca - Ölüm

[Misafir]

ölüm bana sırıtarak gel

ölümü op nâ��olur

yüzünde,o tanıdık riyakarlık

çünkü nice dost dediklerim,

sarılıp öptüklerim,

süratlarında aynı eda

ve sahtekarlık

elbette haksın,haktan gelirsin

kimi gördük ki,dünyaya

kazık kakmış da kalmış

heykelin bile dikilse

sen öldükten sonra

bakarsın tepene kuşlar kakalmış

cahar atıp ses oynaşamı

gene yenersin beni

ölüm bana gülerek gel

ölümü op nâ��olur

sırtımdan vurdurma beni

alnıma sık kürsünü

karşıma geç,yüzüme bak ve

öttür baykuşunu..

beni sordun mü ölüm

ikiz kardeşin doğuma

bağlayan ne çözen ne

bu hayat denen düğümü

kimi havyar yerken

kimi soğan cücüğünü

üç beş arşin beze sarar

öyle gidersin