Değermisin Gözyaşlarıma!
Değer misin göz yaşlarıma?
Söyle.!
Gider misin hayatımdan?
Sessice..usulca farkettirmeden
Daha önce hiç olmamışsın gibi
Benden aldıklarını bana geri verebilir misin?
Söyle..!
Tabi konuşmaya cesaretin varsa.
Ama sanırım ikimizde cevabı iyi biliyoruz öyle değil mi?
Ya da sadece ben biliyorum cevabı..her zamanki gibi.
Geçicek biliyorum..gidiceksin aklımdan,kalbimden,hayatımdan
Ama ne zaman?
Bununla daha ne kadar yaşamalıyım?
Ne kadar daha seni düşünüp acı çekmeliyim?
Bunun bir zamanı var mı? Ya da bana geçiceği günü söyliyebilir misin?
Yoksa senin etkin sonsuza dek mi sürüyor?
Ya da bana mı öyle hissettiriyorsun?
Sorduklarıma vericek cevabın varmı?
Savunucak bir şeyin?
En azından beni mutlu edicek cevaplar..
Küçükte olsa..
Yalan da olsa
Senin bir ilacın yok mu?
İçtiğim zaman seni hatırlatmayan..Yokluğunu fark ettirmeyen..
Her şeyin ilacı tabikide senin haricinde her şeyin..
Ne mi? Tabikide zaman..
Hayatımda tattığım en acı veren ilaç..
Senin yaşattıklarından bile daha acı.
Neden mi?
Çünkü senin 1 kez yaşattığın acıyı zaman bana her dakika hatırlatıp aynı acıyı tekrar yaşamamı sağlıyor.
Öyleyse zaman tam olarakta bir ilaç sayılmaz..
Bu durumu birilerine bağlamak ya da faydasız çözümler aramak acıyı daha çok arttırıyor.Sadece o olaya, yaşadığım acıya daha çok bağlanmamı sağlıyor.
Seni düşünmezken bile seni düşünüyorum..Senden deli gibi nefret ederken bile aslında seni deli gibi seviyorum.
Bu haksızlık değil mi?
Neden bütün yükü tek taraf çekiyor..?
Doğru sen yük alamıycak kadar asilsin..ama ben o yükü kaldırıcak kadar aşığım öyle değil mi?
Geriye dönüp baktığım zaman aslında hiçbir yol katletmediğimizi fark ediyorum..
Yeni yeni
Her nekadar inanmak istemesem de..Her nekadar görmek istemesem de..
Gittin..
Artık yoksun..Hiçbir zamanda olmıycaksın benim hayatımda..
Kolayı seçtin..Arkana dönüp bakmadın bile..Sadece Gittin.
Gittin. Şimdi bir mevsim değil, koca bir hayat girdi aramıza..
Biliyorum ne sen dönebilrsin artık..
Ne de ben kapıyı açabilirim sana..
Şimdi biz neyiz biliyormusun?
Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlarız.
Birbirine uzanamayan..
Boşluktaki iki yıldızız..
Bunca olandan sonra sana soruyorum..
Değer misin gözyaşlarıma ?
Söyle.!
Gider misin hayatımdan?
Sessice..usulca farkettirmeden
Daha önce hiç olmamışsın gibi
Benden aldıklarını bana geri verebilir misin?
Söyle..!
Tabi konuşmaya cesaretin varsa.
Ama sanırım ikimizde cevabı iyi biliyoruz öyle değil mi?
Ya da sadece ben biliyorum cevabı..her zamanki gibi.
Geçicek biliyorum..gidiceksin aklımdan,kalbimden,hayatımdan
Ama ne zaman?
Bununla daha ne kadar yaşamalıyım?
Ne kadar daha seni düşünüp acı çekmeliyim?
Bunun bir zamanı var mı? Ya da bana geçiceği günü söyliyebilir misin?
Yoksa senin etkin sonsuza dek mi sürüyor?
Ya da bana mı öyle hissettiriyorsun?
Sorduklarıma vericek cevabın varmı?
Savunucak bir şeyin?
En azından beni mutlu edicek cevaplar..
Küçükte olsa..
Yalan da olsa
Senin bir ilacın yok mu?
İçtiğim zaman seni hatırlatmayan..Yokluğunu fark ettirmeyen..
Her şeyin ilacı tabikide senin haricinde her şeyin..
Ne mi? Tabikide zaman..
Hayatımda tattığım en acı veren ilaç..
Senin yaşattıklarından bile daha acı.
Neden mi?
Çünkü senin 1 kez yaşattığın acıyı zaman bana her dakika hatırlatıp aynı acıyı tekrar yaşamamı sağlıyor.
Öyleyse zaman tam olarakta bir ilaç sayılmaz..
Bu durumu birilerine bağlamak ya da faydasız çözümler aramak acıyı daha çok arttırıyor.Sadece o olaya, yaşadığım acıya daha çok bağlanmamı sağlıyor.
Seni düşünmezken bile seni düşünüyorum..Senden deli gibi nefret ederken bile aslında seni deli gibi seviyorum.
Bu haksızlık değil mi?
Neden bütün yükü tek taraf çekiyor..?
Doğru sen yük alamıycak kadar asilsin..ama ben o yükü kaldırıcak kadar aşığım öyle değil mi?
Geriye dönüp baktığım zaman aslında hiçbir yol katletmediğimizi fark ediyorum..
Yeni yeni
Her nekadar inanmak istemesem de..Her nekadar görmek istemesem de..
Gittin..
Artık yoksun..Hiçbir zamanda olmıycaksın benim hayatımda..
Kolayı seçtin..Arkana dönüp bakmadın bile..Sadece Gittin.
Gittin. Şimdi bir mevsim değil, koca bir hayat girdi aramıza..
Biliyorum ne sen dönebilrsin artık..
Ne de ben kapıyı açabilirim sana..
Şimdi biz neyiz biliyormusun?
Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlarız.
Birbirine uzanamayan..
Boşluktaki iki yıldızız..
Bunca olandan sonra sana soruyorum..
Değer misin gözyaşlarıma ?
