Deniz kurtçukları bakteriler sayesinde besleniyor
Bilim adamları Kaliforniya’nın derin sularında ilk kez kurtçuklar ve bakteriler arasında bir sembiyoz keşfettiler.
Kurtçuklar çürüyen balina iskeletiyle beslenmelerine ne ağızları ne de bağırsakları vardır. Bunun yerine duyargalarında yaşayan bakterilerden yararlanıyorlar. Kemikleri çürüten kurtçuğun boyu topu topu bir santim. Bir taç, bir kök ve bir yumurtalık kesesine sahip. Bakterilerin yaşadıkları duyargalar da buradan uzanıyor. Kurtçuk, kemiği çürüten bakterilerin bulunduğu yere duyargalarını gömüyor. Bakteriler kemikteki organik maddeleriyle kendi enerji ihtiyaçlarını giderirken yaşamsal önem taşıyan maddeleri konakçılarına yani kurtçuğa veriyorlar.
Topluluk büyük
Bilim adamlarının açıklamasına göre deniz dibine çöken kemiklerin çürütülmesinde uzmanlaşmış tek sembiyozun kurtçuk ve bakteri arasında olduğunu söylüyorlar. Ve kurtçuk topluluğunun çok büyük olması da kurtçuk ve bakterinin derin denizlerdeki besleyici maddelerinin yeniden değerlendirilmesinde önemli bir rol oynadığını göstermekte.
Deniz dipleri gibi uç koşullarda hayatta kalmak isteyen organizmaların, soğuğa ve yüksek basınca dayanıklı olmaları gerekiyor. Ve bu koşullara uyum sağlayan canlılar genelde sembiyoz yaşam sürüyorlar.
Mesela deniz diplerindeki kızgın kaynaklarda derin deniz kurtçuğu ve kimyasal madde dönüşümüyle enerji ihtiyaçlarını gideren bakteriler arasında sembiyoz yaşanır. Ancak kimyasal enerji kaynağından yararlanmak yerine diğer bir canlıya beslenen bakteriyle sembiyoz yaşan daha önce bilinmiyordu.
Su dinozoru kabuklularla beslenmiş
Fosillerin 100 ila 110 milyon yıllık olduğu sanılıyor. Fosillerin midesinde bol miktarda kabuklu hayvan kalıntısı bulan araştırmacılar bunların midye, salyangoz ve yengeç kalıntıları olduğunu söylüyorlar.
Avustralyalı bilim adamları, midelerinde yemek artıkları bulunan iki pleziozor fosili buldular. Mide içeriğinin önemli ölçüde kabuklulardan oluşması, pleziozorların başlıca balık, mürekkep balığı ve benzer diğer canlılarla beslendiğine dayanan aaale örtüşüyor.
Mezozoik çağın (günümüzden 250-65 milyon yıl önce) en önemli deniz sürüngenleri olan Pleziozorun kürek biçiminde dört uzun yüzgeci, kısa bir kuyruğu ve uzun boynu üzerinde küçük bir kafası vardı. Bazı türlerinde boyun, beden ve kuyruğun toplum uzunluğu kadardı.
Son olarak bulunan fosiller Elasmozor (elasmosaurus) türünden. 14m kadar büyüyebilen bu deniz canlısı Plezizorların en büyüğüydü. Bu türe ait kalıntılar daha önceleri de Japonya ve ABD’de bulunmuştu.
Kimi bilim adamları bu hayvanların yüzerken kafalarını suyun üzerine çıkararak avlandıklarını tahmin ediyorlardı. Son bulgu, şimdi hayvanın uzun boynuyla deniz diplerinde hayvansal besin aradığını gösteriyor.
Newcastle Üniversitesi’nden Colin R.McHenry yönetiminde çalışan paleontologlar, Queensland’da biri beş diğeriyse altı metre uzunluğunda iki Elasmozor buldular.
Fosillerin 100 ila 110 milyon yıllık olduğu sanılıyor. Fosillerin midesinde bol miktarda kabuklu hayvan kalıntısı bulan araştırmacılar bunların midye, salyangoz ve yengeç kalıntıları olduğunu söylüyorlar.
Her iki hayvanın midesinde de taşlar bulunmuş. Hayvanların bu taşları kabukları öğütmek için yuttukları sanılıyor.
Kurtçuklar çürüyen balina iskeletiyle beslenmelerine ne ağızları ne de bağırsakları vardır. Bunun yerine duyargalarında yaşayan bakterilerden yararlanıyorlar. Kemikleri çürüten kurtçuğun boyu topu topu bir santim. Bir taç, bir kök ve bir yumurtalık kesesine sahip. Bakterilerin yaşadıkları duyargalar da buradan uzanıyor. Kurtçuk, kemiği çürüten bakterilerin bulunduğu yere duyargalarını gömüyor. Bakteriler kemikteki organik maddeleriyle kendi enerji ihtiyaçlarını giderirken yaşamsal önem taşıyan maddeleri konakçılarına yani kurtçuğa veriyorlar.
Topluluk büyük
Bilim adamlarının açıklamasına göre deniz dibine çöken kemiklerin çürütülmesinde uzmanlaşmış tek sembiyozun kurtçuk ve bakteri arasında olduğunu söylüyorlar. Ve kurtçuk topluluğunun çok büyük olması da kurtçuk ve bakterinin derin denizlerdeki besleyici maddelerinin yeniden değerlendirilmesinde önemli bir rol oynadığını göstermekte.
Deniz dipleri gibi uç koşullarda hayatta kalmak isteyen organizmaların, soğuğa ve yüksek basınca dayanıklı olmaları gerekiyor. Ve bu koşullara uyum sağlayan canlılar genelde sembiyoz yaşam sürüyorlar.
Mesela deniz diplerindeki kızgın kaynaklarda derin deniz kurtçuğu ve kimyasal madde dönüşümüyle enerji ihtiyaçlarını gideren bakteriler arasında sembiyoz yaşanır. Ancak kimyasal enerji kaynağından yararlanmak yerine diğer bir canlıya beslenen bakteriyle sembiyoz yaşan daha önce bilinmiyordu.
Su dinozoru kabuklularla beslenmiş
Fosillerin 100 ila 110 milyon yıllık olduğu sanılıyor. Fosillerin midesinde bol miktarda kabuklu hayvan kalıntısı bulan araştırmacılar bunların midye, salyangoz ve yengeç kalıntıları olduğunu söylüyorlar.
Avustralyalı bilim adamları, midelerinde yemek artıkları bulunan iki pleziozor fosili buldular. Mide içeriğinin önemli ölçüde kabuklulardan oluşması, pleziozorların başlıca balık, mürekkep balığı ve benzer diğer canlılarla beslendiğine dayanan aaale örtüşüyor.
Mezozoik çağın (günümüzden 250-65 milyon yıl önce) en önemli deniz sürüngenleri olan Pleziozorun kürek biçiminde dört uzun yüzgeci, kısa bir kuyruğu ve uzun boynu üzerinde küçük bir kafası vardı. Bazı türlerinde boyun, beden ve kuyruğun toplum uzunluğu kadardı.
Son olarak bulunan fosiller Elasmozor (elasmosaurus) türünden. 14m kadar büyüyebilen bu deniz canlısı Plezizorların en büyüğüydü. Bu türe ait kalıntılar daha önceleri de Japonya ve ABD’de bulunmuştu.
Kimi bilim adamları bu hayvanların yüzerken kafalarını suyun üzerine çıkararak avlandıklarını tahmin ediyorlardı. Son bulgu, şimdi hayvanın uzun boynuyla deniz diplerinde hayvansal besin aradığını gösteriyor.
Newcastle Üniversitesi’nden Colin R.McHenry yönetiminde çalışan paleontologlar, Queensland’da biri beş diğeriyse altı metre uzunluğunda iki Elasmozor buldular.
Fosillerin 100 ila 110 milyon yıllık olduğu sanılıyor. Fosillerin midesinde bol miktarda kabuklu hayvan kalıntısı bulan araştırmacılar bunların midye, salyangoz ve yengeç kalıntıları olduğunu söylüyorlar.
Her iki hayvanın midesinde de taşlar bulunmuş. Hayvanların bu taşları kabukları öğütmek için yuttukları sanılıyor.
