Dileğim-mileğim yok benim

[CaRiZmA]

Kapı açıldı
İçeri giriyorlar
Başlarını önlerine eğmişler
Vakit geldi, diyorlar
Salladım ayaklarımı ranzadan aşağı
Kaldırdım başımı
Gülümsedim
Ve tek kelime çıktı ağzımdan
“Gidelim”

Yürümeye başladık
Son adımlarımı atıyorum
Yol çok soğuk
Üşüyorum
Beyazlar yakışmadı
Biliyorum
Ama mecburum
Giy, dediler
Giydik
Yol bitti bitiyor
Sanırım sonuna geldik
Son kez durdum
Son kez karşımda bir kapı gördüm
Son kez bir kapı açıldı
Ve son defa bi kapıyı itip içeri girdim
Ne acayip değil mi
Ben buraya ölmeye geldim
Suçumu ben bile bilmiyorum
Bildiğim tek şey
Sevdim
Şimdi sorsaydı biri pişman mısın diye
Gülerdim
Senelerimi tekrar verseler elime
Yine severdim...

Korkuyorum Allah’ım
Korkuyorum
Herkes bana bakıyor
Bense başımı eğmişim
Ağlamaya çalışıyorum
Pişmanlık filan değil benimkisi
Şu kahpe dünyaya ağlıyorum...

Ellerimi bıraktılar
Başımı kaldırdım
Gözyaşlarımı hızlıca sildim
Ve son kez gülümsedim
Hayatım boyu hiçbir şeyden çekinmedim
Ve şimdi de kendime ölümden korktu dedirtmek istemedim
Onunla aramda yarım metre var yok
Bu sandalye tıpkı hamamda üzerinde oturupta
Yıkandığım tahta taburelere benziyor
Gerçi ikisi de aynı işe yardımcı oluyor
Biri vücuttaki kirleri yok etmeye
Diğeri ise
Hayatın pisliğinden nasibini almışları öldürmeye vesile oluyor
Biri rahat ettiriyor
Biri de ebedi istirahat
Saniyelerim tükenmek üzere
Bitiyor çok şükür bu şerefsiz hayat...

Sessizlik birden son buldu
Gardiyanın ağzından üç kelime çıktı
“Son dileğin nedir?”
Gel de isyan etme şimdi
Gel de küfretme
Ne son dileği ulan
Ne son dileği
Bırak desem, bırakmaz
Sal desem, salmazsın
O yüzden mi fazla oyalanma sen
Gereksiz tüketme nefesini
Son dilek filan fuzuli iş
Dileğim-mileğim yok benim
Vur sehpaya gardiyan
Vur da bitsin bu iş.

alinti​