Dogmatizm nedir
dogmatizm nedir dogmatik olmak hakkında bilgiler dogmatizmin anlamı hakkında her şey burada melekler
Bilmek bilmek öğrenmek..Bundan daha güzel hazine yok bizler için meleklerim.Zor da değil oysa ki ama bizler mi üşengeciz bu konuya karşı bilemiyorum.Cehaletin diz boyu olduğu durumlarla çok çok karşılaşmışızdır belki de tam içindeyizdir ama bunu yıkmak kolay.Dogmatik olmayacağız,aklımızın gücünü sonuna kadar kullanacağız..
Latince bir kelime olan dogma, bir din ya da felsefe doktrinine temel olan görüş, ve inanış demektir. Kelime genellikle, sözü kesin kanıt ve senet kabul edilen bir kimse tarafından bas­kı yoluyla kabul ettirilen, her türlü araştırma ve eleştirinin üstünde tutulan görüş ve düşün­ce anlamında kullanılır. Dogmatizm ise, dog­macılık, yani kendi görüş ve düşüncesini her­hangi bir kanıl ileri sürmeye gerek duymaksı­zın kesin doğru kabul etme veya güven duydu­ğu kimseler böyle kabul ediyor diyerek, onla­rın görüş ve öğretilerini güvenle savunma öğ­retişidir. Başka söyleyişle bir kısım a pirori il­keleri (dogmaları) ya da değişmeyen inanışla­rı benimseyerek insan bilgisinin kesin hakikat­lere ulaşabileceğini, buna bağlı olarak aklın mutlak bir değeri bulunduğunu, böylece bilgi­nin ve metafiziğin mümkün olduğunu İleri sü­ren felsefi bir anlayışın adı olmaktadır. Kant bunu, saf aklın kendi gücünü eleştirmeksizin tuttuğu yol olarak görmektedir. Genel anlam­da düşüncenin özgürlüğünü ve bağımsızlığım sınırlayan ve hatta ortadan kaldıran her türlü düşünme biçimine dogmatizm adı verilir.
Bilgi teorisi bakanından dogmatizm, henüz bilgi sorununun uyanmadığı dönemlerdeki fel­sefe görüşünü İfade eder. Dogmatik düşünce­ye göre süjenin objeyi (öznenin nesneyi), yani konusunu algılaması gayet doğaldır. Bu gö­rüş, insan aklına karşı, henüz kuşku ile sarsıl­mayan bir güven besler. İnsan zihni için eşya­nın ve onun ilk nedeninin objektif bir bilgisi­nin mümkün olduğuna her türlü düşünceden önce veya düşünme sonunda inanan öğretidir. Dolayısıyla dogmatizm yalnızca bir görüşe de­ğil, hangi görüş olursa olsun, ona sonsuz gü­ven besleyen her düşünceye verilen isimdir. Bu bakımdan örneğin, akla verilen değeri büs­bütün aşın hale getirmiş olanlara dogmatik rasyonalist, şüpheyi böyle bir şekle sokmuş olanlara da dogmatik şüpheci denilir.
Dogmatizm’e göre bilginin bir sorun olarak ortaya çıkmaması, onun bilginin mahiyeti hak­kında eksik bîr anlayışı olmasındandır. Bilgi­nin bir ilişki, süje-obje ilişkisi olduğunu görmeyen bir kimse için elbette ki süje ve obje ba­ğı da sorun değildir. Bu anlayışa göre bilgi, herhangi bir şüpheye gerek kalmaksızın doğ­rudan doğruya edinilmiştir.
Dogmatizm Yunan felsefesinin başlangıç dö­neminde hemen hemen geneldir. Sokrates’-ten önceki filozoflar genellikle insan aklının yeteneği hakkında saf bir güven içindedirler. Bilgi’yi bir sorun olarak ilk kez sofistlerde bu­luyoruz. Bilgi sorununu ilk kez bunlar ortaya atarlar ve bu şekilde felsefede asıl anlamıyla dogmatizmi sonsuza kadar imkansız kılarlar. O zamanlardan sonra bütün filozoflarda her­hangi bir şekilde bilginin eleştirisi hakkında düşüncelere rastlarız. Kant ise dogmatizm de­yimini XVII. yüzyılın (Descartes, Leibniz, Wolf) metafizik sistemleri hakkında kullan­mak gerektiğini söylüyordu. Ancak Kant’ın “Saf Aklın Eleştirisi” adlı eserindeki dogma­tizm tanımı, bu kavramın daha dar bir anlamı olduğunu gösterir: “Dogmatizm, saf aklın ken­di gücünü eleştirmeksizin yaptığı ameliyedir” Böylece Kanl’a göre dogmatizm, insan aklının metafizik yapıp yapmamak konusundaki yete­neğini önceden araştırmadan metafizik yapan görüştür. Dolayısıylc yeni dönemin Kant’tan önceki sistemleri bu anlamda dogmatizmdir. Fakat bu, o sistemlerin her türlü bilgi teorisi düşüncesinden yoksun bulundukları ve temel olarak bilgi problemini bile henüz hissetme­dikleri anlamına gelmez. Descartes ve Leib-niz’in bilgi teorisi tartışmaları bunu gösterir. Onun için burada genel ve esaslı bir dogma­tizmden değil, özel bir dogmatizmden söz edi­lebilir: Mantıkî değil, metafizik bir dogma­tizm söz konusudur.
Felsefi akımlardan biri olan dogmatizm bence hayatımızda en çok yer almışlardan.Tabuları,önyargıları,dogmaları yıkmak bizlerin elinde.En büyük gücümüz beynimiz,zihnimiz..
Bilmek bilmek öğrenmek..Bundan daha güzel hazine yok bizler için meleklerim.Zor da değil oysa ki ama bizler mi üşengeciz bu konuya karşı bilemiyorum.Cehaletin diz boyu olduğu durumlarla çok çok karşılaşmışızdır belki de tam içindeyizdir ama bunu yıkmak kolay.Dogmatik olmayacağız,aklımızın gücünü sonuna kadar kullanacağız..
Latince bir kelime olan dogma, bir din ya da felsefe doktrinine temel olan görüş, ve inanış demektir. Kelime genellikle, sözü kesin kanıt ve senet kabul edilen bir kimse tarafından bas­kı yoluyla kabul ettirilen, her türlü araştırma ve eleştirinin üstünde tutulan görüş ve düşün­ce anlamında kullanılır. Dogmatizm ise, dog­macılık, yani kendi görüş ve düşüncesini her­hangi bir kanıl ileri sürmeye gerek duymaksı­zın kesin doğru kabul etme veya güven duydu­ğu kimseler böyle kabul ediyor diyerek, onla­rın görüş ve öğretilerini güvenle savunma öğ­retişidir. Başka söyleyişle bir kısım a pirori il­keleri (dogmaları) ya da değişmeyen inanışla­rı benimseyerek insan bilgisinin kesin hakikat­lere ulaşabileceğini, buna bağlı olarak aklın mutlak bir değeri bulunduğunu, böylece bilgi­nin ve metafiziğin mümkün olduğunu İleri sü­ren felsefi bir anlayışın adı olmaktadır. Kant bunu, saf aklın kendi gücünü eleştirmeksizin tuttuğu yol olarak görmektedir. Genel anlam­da düşüncenin özgürlüğünü ve bağımsızlığım sınırlayan ve hatta ortadan kaldıran her türlü düşünme biçimine dogmatizm adı verilir.
Bilgi teorisi bakanından dogmatizm, henüz bilgi sorununun uyanmadığı dönemlerdeki fel­sefe görüşünü İfade eder. Dogmatik düşünce­ye göre süjenin objeyi (öznenin nesneyi), yani konusunu algılaması gayet doğaldır. Bu gö­rüş, insan aklına karşı, henüz kuşku ile sarsıl­mayan bir güven besler. İnsan zihni için eşya­nın ve onun ilk nedeninin objektif bir bilgisi­nin mümkün olduğuna her türlü düşünceden önce veya düşünme sonunda inanan öğretidir. Dolayısıyla dogmatizm yalnızca bir görüşe de­ğil, hangi görüş olursa olsun, ona sonsuz gü­ven besleyen her düşünceye verilen isimdir. Bu bakımdan örneğin, akla verilen değeri büs­bütün aşın hale getirmiş olanlara dogmatik rasyonalist, şüpheyi böyle bir şekle sokmuş olanlara da dogmatik şüpheci denilir.
Dogmatizm’e göre bilginin bir sorun olarak ortaya çıkmaması, onun bilginin mahiyeti hak­kında eksik bîr anlayışı olmasındandır. Bilgi­nin bir ilişki, süje-obje ilişkisi olduğunu görmeyen bir kimse için elbette ki süje ve obje ba­ğı da sorun değildir. Bu anlayışa göre bilgi, herhangi bir şüpheye gerek kalmaksızın doğ­rudan doğruya edinilmiştir.
Dogmatizm Yunan felsefesinin başlangıç dö­neminde hemen hemen geneldir. Sokrates’-ten önceki filozoflar genellikle insan aklının yeteneği hakkında saf bir güven içindedirler. Bilgi’yi bir sorun olarak ilk kez sofistlerde bu­luyoruz. Bilgi sorununu ilk kez bunlar ortaya atarlar ve bu şekilde felsefede asıl anlamıyla dogmatizmi sonsuza kadar imkansız kılarlar. O zamanlardan sonra bütün filozoflarda her­hangi bir şekilde bilginin eleştirisi hakkında düşüncelere rastlarız. Kant ise dogmatizm de­yimini XVII. yüzyılın (Descartes, Leibniz, Wolf) metafizik sistemleri hakkında kullan­mak gerektiğini söylüyordu. Ancak Kant’ın “Saf Aklın Eleştirisi” adlı eserindeki dogma­tizm tanımı, bu kavramın daha dar bir anlamı olduğunu gösterir: “Dogmatizm, saf aklın ken­di gücünü eleştirmeksizin yaptığı ameliyedir” Böylece Kanl’a göre dogmatizm, insan aklının metafizik yapıp yapmamak konusundaki yete­neğini önceden araştırmadan metafizik yapan görüştür. Dolayısıylc yeni dönemin Kant’tan önceki sistemleri bu anlamda dogmatizmdir. Fakat bu, o sistemlerin her türlü bilgi teorisi düşüncesinden yoksun bulundukları ve temel olarak bilgi problemini bile henüz hissetme­dikleri anlamına gelmez. Descartes ve Leib-niz’in bilgi teorisi tartışmaları bunu gösterir. Onun için burada genel ve esaslı bir dogma­tizmden değil, özel bir dogmatizmden söz edi­lebilir: Mantıkî değil, metafizik bir dogma­tizm söz konusudur.
Felsefi akımlardan biri olan dogmatizm bence hayatımızda en çok yer almışlardan.Tabuları,önyargıları,dogmaları yıkmak bizlerin elinde.En büyük gücümüz beynimiz,zihnimiz..
