Farkında olmadan gidiyorum..!
Farkında olmadan gidiyorum..!
Ah, Sevgili Ah!
Farkında değilsin sana olan sevgimin. Ya öyle görünmek zorundasın, ya da senin doğanda var "Sevmemek, acısını yaşatmak"
Şimdi yüreğim mi sana hesap sorsun yoksa dökülen gözyaşlarım mı? Duygular sınır tanımıyor, sonu yok, yolu yok yordamı yok…
Ben kim, sen kim...
Sensizliğe ait kaçıncı acıyı yaşıyorum bir ben bilirim ama seni bilmiyorum ne durumdasın, biliyor musun bilmemek işime geliyor, çünkü fark etmiyorsun! Yoksa "Sen" diyerek tükeneceğim, "Sen" diye kırılacak içimdeki umutlar birer birer…
Hayat öyle zor ki bazen ipini çekmek istiyorum. Bozmalıyım bu düzeni diyorum… Bu çaresizlik sana mı gerçekten. Sevilmeyi hak etmeyen sen için mi dökülüyor yüreğimdeki maviler avuçlarıma... Bazen bir bakış öyle kıvılcım bırakır ki yürekte, bazen de bir şeyler kopartırda gider…
Sen özlenensin, sen beklenen...
Seni düşünürken yaşadığım heyecan, senli tutkum içinde sen olan her şey çok güzel…
Kaç kez sabaha geceden kalma gözyaşlarıyla uyandım. Kaç kez mavi gökyüzüne anlattım derdimi…
Beni benliğimden alan beni sana yolculayan, beni yaşadığım şehre düşman eden yüreğime kızdım hep…
Gitmelerde anlam katardı. Sevgiye, kim bilir biz kopmasak bizim yerimize ne sevgiler dağılacaktı. Sevgi fedakarlık demekti, sevgi boyun eğmek, sevgi acı çekmek…
Son sözler söylenmişti zaten, tükenen umutlar kalmıştı bir tek…
Ne mutlu sana değil mi? Beni yitirmiştik artık. Öyle sıktım ki kendimi gözlerine bakarken dağılmamak için, hep boynumda taşıdığım gururun sevgimin altında kalacağını hiç düşünememiştim...
Bir damla bir damla daha aktı gözlerimden. Bana "ağlama, başkasını seversin" deyişindi belki de içimi acıtan. Ben böylesine senle doluyken, senin doğruların bana neden acı yaşatıyordu? Farkında değildin demek bunca zaman sevgimin. Ne acı seni unutmaya çabalamak, ne acı sensizliğin ta ortasında bırakmak, tek başıma yaşadığım aşk’ı…
Şu dört köşe hayatımın içine sığdıramadım seni! Şimdi yarınları beklemenin anlamı yok, gidiyorum senin gibiyim artık ben de, kırdım kalemimi işte ben de farkında olmadan gidiyorum.
Gidebilir miyim acaba?
Ah, Sevgili Ah!
Farkında değilsin sana olan sevgimin. Ya öyle görünmek zorundasın, ya da senin doğanda var "Sevmemek, acısını yaşatmak"
Şimdi yüreğim mi sana hesap sorsun yoksa dökülen gözyaşlarım mı? Duygular sınır tanımıyor, sonu yok, yolu yok yordamı yok…
Ben kim, sen kim...
Sensizliğe ait kaçıncı acıyı yaşıyorum bir ben bilirim ama seni bilmiyorum ne durumdasın, biliyor musun bilmemek işime geliyor, çünkü fark etmiyorsun! Yoksa "Sen" diyerek tükeneceğim, "Sen" diye kırılacak içimdeki umutlar birer birer…
Hayat öyle zor ki bazen ipini çekmek istiyorum. Bozmalıyım bu düzeni diyorum… Bu çaresizlik sana mı gerçekten. Sevilmeyi hak etmeyen sen için mi dökülüyor yüreğimdeki maviler avuçlarıma... Bazen bir bakış öyle kıvılcım bırakır ki yürekte, bazen de bir şeyler kopartırda gider…
Sen özlenensin, sen beklenen...
Seni düşünürken yaşadığım heyecan, senli tutkum içinde sen olan her şey çok güzel…
Kaç kez sabaha geceden kalma gözyaşlarıyla uyandım. Kaç kez mavi gökyüzüne anlattım derdimi…
Beni benliğimden alan beni sana yolculayan, beni yaşadığım şehre düşman eden yüreğime kızdım hep…
Gitmelerde anlam katardı. Sevgiye, kim bilir biz kopmasak bizim yerimize ne sevgiler dağılacaktı. Sevgi fedakarlık demekti, sevgi boyun eğmek, sevgi acı çekmek…
Son sözler söylenmişti zaten, tükenen umutlar kalmıştı bir tek…
Ne mutlu sana değil mi? Beni yitirmiştik artık. Öyle sıktım ki kendimi gözlerine bakarken dağılmamak için, hep boynumda taşıdığım gururun sevgimin altında kalacağını hiç düşünememiştim...
Bir damla bir damla daha aktı gözlerimden. Bana "ağlama, başkasını seversin" deyişindi belki de içimi acıtan. Ben böylesine senle doluyken, senin doğruların bana neden acı yaşatıyordu? Farkında değildin demek bunca zaman sevgimin. Ne acı seni unutmaya çabalamak, ne acı sensizliğin ta ortasında bırakmak, tek başıma yaşadığım aşk’ı…
Şu dört köşe hayatımın içine sığdıramadım seni! Şimdi yarınları beklemenin anlamı yok, gidiyorum senin gibiyim artık ben de, kırdım kalemimi işte ben de farkında olmadan gidiyorum.
Gidebilir miyim acaba?
