Fotoğraf çekip hayatını kazanan kadının hikâyesi
saray foto adana
Fotoğraf çekip hayatını kazanan kadının hikâyesi
Adana'da geceleri lokantaları ve eğlence yerlerini gezerek fotoğraf çekip hayatını kazanan bir kadının hayat hikâyesidir bu...
Adana'da geceleri lokantaları ve eğlence yerlerini gezerek fotoğraf çekip hayatını kazanan bir kadının hayat hikâyesidir bu...
"Bu mesleğe 16 yaşımda başladım" dedi Özlem Hanım. "Öylesine kötü durumdaydık ki ne yapacağımızı bilemiyordum. Anneme bakmak zorundaydım. Bir gün mahalle fotoğrafçımızın çırak aradığını duydum, 'Ben yaparım' dedim. Kemal Abi bana şöyle bir baktı ve 'Peki kızım' dedi, 'iş senin'. Orada çalışmaya başladım. Ama ben fotoğraf çekmek istiyordum. O yıllarda Saray Foto, otellerin, düğün salonlarının işlerini üstlenmişti. Ben de sahibi Mithat Yıldırım'ın yanına gidip 'İş istiyorum' dedim. Fotoğraf çektiğimi söyledim. Gece çalışır mısın' diye sordu. Çalışırım dedim."
Rahmetli Mithat Yıldırım, Adana'da spor camiasının da tanıdığı isimlerden biriydi. Özlem Hanım'ı işe aldı ve böylece profesyonel hayat başlamış oldu.
Artık Özlem Hanım geceleri yürüyerek tüm lokantaları ve eğlence yerlerini geziyor, fotoğraf çekiyor ve para kazanıyordu. Bir ara Gölcük'te bile çalıştı. Kendisini oradaki fotoğraf stüdyosuna gönderdiler. Özlem Hanım hayır demedi ve fotoğrafçılık hayatını orada sürdürdü. Sonra yeniden Adana'ya döndü.
Az da olsa birkaç kuruş biriktirmişti. Kendine güzel bir makine satın aldı, bir de motosiklet. Bu mesleği seviyordu. Koşturup duruyordu. Gecenin ilerleyen saatlerine kadar tüm masaları dolaşıyor ve motosikletiyle Adana'nın eğlence mekânlarını tarıyordu.
"İnsanlar nedense küçük işleri beğenmiyor" dedi sözünün bir yerinde. "Oysa ben bu işi çok sevdim. Para kazanıyorum, evime bakıyorum. Motosiklet aldım, kimseye de muhtaç değilim."
Tek eksiği bir dükkân
Özlem Hanım kendine çalışıyor. Artık bir arabası var ve arabasıyla eğlence yerlerini, lokantaları tarıyor. "Okumayı da çok istiyordum ama imkânım yoktu. Sadece annem vardı ve ona da ben bakmak zorundaydım. Bu nedenle çalışmak zorundaydım. Kemal Abi'yle başlayan fotoğraçılık işi ilaç gibi imdadıma yetişti. Bu iş küçük diye düşünmedim. Sadece işimi en güzel şekilde nasıl yaparım bunu düşündüm."
Özlem Hanım işini seviyordu lakin bir dükkânı bile yoktu. Koşturmak, ailenin giderlerini karşılamak zamanını alıyordu. Buna rağmen gelişimleri de takip etmeye çalışıyordu. Fotoğraf makinesini değiştirmiş, profesyonel dijital bir makine satın almıştı. Artık arabası vardı, dijital fotoğraf makinesi vardı.
"Çekim yapıp başkalarına ait stüdyoya gidiyor ve baskıyı orada gerçekleştiriyordum. Bu da gelirimin büyük bir bölümünü oraya vermem demekti. Bir çözüm olmalıydı. Biraz araştırdım, dijital baskı makinelerinin olduğunu öğrendim. Küçük makinelerdi bunlar. Bir tane satın alıp arabamın arkasına koyabilirdim. Hemen bir makine satın aldım. Artık stüdyoya gitmiyordum. Çekim yaptıktan sonra arabama koşuyor, baskı yapıp fotoğrafı müşteriye yetiştiriyordum. Şimdi tek eksiğim bir dükkân. Bir yerim olsun istiyorum. Artık çektiğim fotoğrafları arşivlemek, insanları buraya davet etmek veya iş bağlantılarını bu dükkânda çözmek istiyorum."
İmdada İŞGEM yetişti
Özlem Hanım'ın imdadına İŞGEM yetişti. Gençlere büyük destek veren DASİFED Başkanı Süleyman Onatça "Bu kızımıza elbette yardım ederiz. Mademki çalışıyor, mademki üretiyor kendisine İŞGEM'de bir ofis veririz ve artık onun da bir yeri olur" dedi.
Eğer bu da gerçekleşir Özlem Hanım İŞGEM'de bir yer edinirse eminim konusunda daha da büyüyecektir. Çünkü KOSGEB de gerek eğitim ve gerek fonlar vasıtasıyla Özlem Hanım'ı destekleyecek, uçmasını sağlayacaktır.
Bu hikâye beni etkiledi. Sıfırdan başlayan bir hayat, ufacık bir iş, Özlem Hanım'ın acılarına son verdi. O da yılmadı işini en güzel şekilde yaptı, halen de bu işi sürdürmeye devam ediyor.
Özlem Hanım'ın şu sözleri de gerçekten düşünülmeye değer: "Türkiye'de işsizlik yok. İş beğenmeme var. İşleri küçük görme var. Oysa her iş güzeldir, her iş büyütülebilir. Ben bunun savaşını veriyorum. Daha yolun başındayım. Hayallerim çok büyük, adım adım hepsini gerçekleştireceğim, buna da kararlıyım."
Kendi işini kurmak isteyen ancak endişe edenlere bu güzel hikâyeyi aktarmak istedim. Kendi işinizi kurun, merak etmeyin mutlaka başarırsınız ama asla yılmayın. Çünkü Özlem Hanım hiç yılmadı, vazgeçmedi...
REFERANS
Fotoğraf çekip hayatını kazanan kadının hikâyesi
Adana'da geceleri lokantaları ve eğlence yerlerini gezerek fotoğraf çekip hayatını kazanan bir kadının hayat hikâyesidir bu...
Adana'da geceleri lokantaları ve eğlence yerlerini gezerek fotoğraf çekip hayatını kazanan bir kadının hayat hikâyesidir bu...
"Bu mesleğe 16 yaşımda başladım" dedi Özlem Hanım. "Öylesine kötü durumdaydık ki ne yapacağımızı bilemiyordum. Anneme bakmak zorundaydım. Bir gün mahalle fotoğrafçımızın çırak aradığını duydum, 'Ben yaparım' dedim. Kemal Abi bana şöyle bir baktı ve 'Peki kızım' dedi, 'iş senin'. Orada çalışmaya başladım. Ama ben fotoğraf çekmek istiyordum. O yıllarda Saray Foto, otellerin, düğün salonlarının işlerini üstlenmişti. Ben de sahibi Mithat Yıldırım'ın yanına gidip 'İş istiyorum' dedim. Fotoğraf çektiğimi söyledim. Gece çalışır mısın' diye sordu. Çalışırım dedim."
Rahmetli Mithat Yıldırım, Adana'da spor camiasının da tanıdığı isimlerden biriydi. Özlem Hanım'ı işe aldı ve böylece profesyonel hayat başlamış oldu.
Artık Özlem Hanım geceleri yürüyerek tüm lokantaları ve eğlence yerlerini geziyor, fotoğraf çekiyor ve para kazanıyordu. Bir ara Gölcük'te bile çalıştı. Kendisini oradaki fotoğraf stüdyosuna gönderdiler. Özlem Hanım hayır demedi ve fotoğrafçılık hayatını orada sürdürdü. Sonra yeniden Adana'ya döndü.
Az da olsa birkaç kuruş biriktirmişti. Kendine güzel bir makine satın aldı, bir de motosiklet. Bu mesleği seviyordu. Koşturup duruyordu. Gecenin ilerleyen saatlerine kadar tüm masaları dolaşıyor ve motosikletiyle Adana'nın eğlence mekânlarını tarıyordu.
"İnsanlar nedense küçük işleri beğenmiyor" dedi sözünün bir yerinde. "Oysa ben bu işi çok sevdim. Para kazanıyorum, evime bakıyorum. Motosiklet aldım, kimseye de muhtaç değilim."
Tek eksiği bir dükkân
Özlem Hanım kendine çalışıyor. Artık bir arabası var ve arabasıyla eğlence yerlerini, lokantaları tarıyor. "Okumayı da çok istiyordum ama imkânım yoktu. Sadece annem vardı ve ona da ben bakmak zorundaydım. Bu nedenle çalışmak zorundaydım. Kemal Abi'yle başlayan fotoğraçılık işi ilaç gibi imdadıma yetişti. Bu iş küçük diye düşünmedim. Sadece işimi en güzel şekilde nasıl yaparım bunu düşündüm."
Özlem Hanım işini seviyordu lakin bir dükkânı bile yoktu. Koşturmak, ailenin giderlerini karşılamak zamanını alıyordu. Buna rağmen gelişimleri de takip etmeye çalışıyordu. Fotoğraf makinesini değiştirmiş, profesyonel dijital bir makine satın almıştı. Artık arabası vardı, dijital fotoğraf makinesi vardı.
"Çekim yapıp başkalarına ait stüdyoya gidiyor ve baskıyı orada gerçekleştiriyordum. Bu da gelirimin büyük bir bölümünü oraya vermem demekti. Bir çözüm olmalıydı. Biraz araştırdım, dijital baskı makinelerinin olduğunu öğrendim. Küçük makinelerdi bunlar. Bir tane satın alıp arabamın arkasına koyabilirdim. Hemen bir makine satın aldım. Artık stüdyoya gitmiyordum. Çekim yaptıktan sonra arabama koşuyor, baskı yapıp fotoğrafı müşteriye yetiştiriyordum. Şimdi tek eksiğim bir dükkân. Bir yerim olsun istiyorum. Artık çektiğim fotoğrafları arşivlemek, insanları buraya davet etmek veya iş bağlantılarını bu dükkânda çözmek istiyorum."
İmdada İŞGEM yetişti
Özlem Hanım'ın imdadına İŞGEM yetişti. Gençlere büyük destek veren DASİFED Başkanı Süleyman Onatça "Bu kızımıza elbette yardım ederiz. Mademki çalışıyor, mademki üretiyor kendisine İŞGEM'de bir ofis veririz ve artık onun da bir yeri olur" dedi.
Eğer bu da gerçekleşir Özlem Hanım İŞGEM'de bir yer edinirse eminim konusunda daha da büyüyecektir. Çünkü KOSGEB de gerek eğitim ve gerek fonlar vasıtasıyla Özlem Hanım'ı destekleyecek, uçmasını sağlayacaktır.
Bu hikâye beni etkiledi. Sıfırdan başlayan bir hayat, ufacık bir iş, Özlem Hanım'ın acılarına son verdi. O da yılmadı işini en güzel şekilde yaptı, halen de bu işi sürdürmeye devam ediyor.
Özlem Hanım'ın şu sözleri de gerçekten düşünülmeye değer: "Türkiye'de işsizlik yok. İş beğenmeme var. İşleri küçük görme var. Oysa her iş güzeldir, her iş büyütülebilir. Ben bunun savaşını veriyorum. Daha yolun başındayım. Hayallerim çok büyük, adım adım hepsini gerçekleştireceğim, buna da kararlıyım."
Kendi işini kurmak isteyen ancak endişe edenlere bu güzel hikâyeyi aktarmak istedim. Kendi işinizi kurun, merak etmeyin mutlaka başarırsınız ama asla yılmayın. Çünkü Özlem Hanım hiç yılmadı, vazgeçmedi...
REFERANS
