Gözyaşlarımla yıkamak istemiyorum artık…

[CaRiZmA]

Satırlarımı son kez yine sana yazıyorum...
Yoksun işte,
Sensizliğin vurgun saatlerinde, yine yalnızım…
Yokluğunla cümlelerim bile değişti
Vuslatın özlemlerin eşiğindeyken,
Yokluğunla her şey anlamsızlaştı…
Her yer kapkaranlık...
Yokluğunla karamsarlığa büründü ortalık...

Gülümserken acıya yenildim hep…
Seninle gülümseyen satırlarımın,
Zehir zemberek sözleriyle ipi çekildi…
Artık istesem de eskisi gibi yazmak,
Nafile…
Gülümseyen satırlarım yok artık
Gönülden gülümsemeler kesilince,
Yürekteki gülümsemeler de bitiyormuş,
Yüzdeki tebessümlerin,
Kaleme sözü geçmiyormuş meğerse...
O zaman satırlarım nasıl gülsün ki… Nasıl?

Şimdi;
Bu satırlarımı okuyupta
Çok karamsarsın deme bana
Sensizlikte çektiğim acıların isyanıdır bunlar…
Bütün bu isyanlarım sensizliğime
Ve kanayan yaralarımın sancısıdır…
Dört duvar arası yalnızlığımda,
Yokluğunadır haykırışlarım…
Her şey için artık çok geç biliyorum
Ve hiç bir şey eskisi gibi olmayacak…
Tam sensizliğe alışmışken ben,
Hazır da kabuk bağlamışken yaralarım,
Yeniden kanatıp deşmek istemiyorum…
Acı çekeceğimi bile bile
Kanayan yaralarımı
Gözyaşlarımla yıkamak istemiyorum artık…
İstemiyorum ben...[FONT=Verdana, Times New Roman, Times, serif] [/FONT]

alinti