GÜLÜMSE ÖLÜME tatlı tatlı....................

kaprisli

Yeni Üye
Üye
GÜLÜMSE ÖLÜME tatlı tatlı....................
Karnını doyurduktan sonra bir güzel-açken hiç bir şey düşünemezdi çünkü-oturdu ve plan yaptı. Tahmin ettiğinden daha kısa sürmüştü. Eline masanın üstünde duran test kitaplarından birini aldı. (İlginçtir ki eline gelen kitap hiç sevmemesine rağmen Biyoloji ile ilgiliydi) Defter kağıtlarına da ihtiyacı olacağını biliyordu o yüzden bir tane de defter kaptı dolabından. Annesine gecikmem dedi ve sonsuzluğa doğru ilk adımını attı.

Aklında tabiki veda etmediği annesi vardı,üzülecekti biliyordu ama böyle olması gerekiyordu. Annesinden sonra kardeşi geldi aklına. Bensiz elbette idare edebilir diye düşündü. 3.katı bitirmişken arkadaşlarını hatırladı,üzüleceklerdi şüphesiz.

Ama hayır,bugün sadece kendisini düşünecekti.
Hayatında sadece bir gün sadece kendisi için bir şey yapacaktı.



Artık son basamaklarını da çıkmıştı . Dolabın üstünde duran anahtarı aldı ve kapıyı açtı. O tanıdık koku çarptı önce burnuna. Tozlu,kirli ve boğuk bir hava. Böyle olmamalı diye düşündü ve balkonun kapısını araladı. Etrafı biraz toparladı ve çoraplarını çıkardı,kirlenmeleri hoşuna gitmezdi.
Kalemi eline aldı ve kareli sayfaya baktı uzun bir süre. Sonra şu cümleleri yazdı;

Kendimi buraya ait hissetmiyorum,hissedemiyorum.
Birbirinizi suçlamayın,kimseye kırgın değilim.
..
Annem,seni çok seviyorum!

Özenle katladı koca bir defter sayfasını ve kapının hemen önündeki saksının altına sıkıştırdı,rüzgardan uçmasını istemiyordu. Saçlarını açtı ve üstündeki poları çıkardı. Ölüme pasaklı gitmemeliydi.
Ölüm demek ne kadar da kolaydı bakalım düşündüğü kadar kolay olacak mıydı?

Balkona çıktı.
Rüzgarın saçlarıyla oynamasına izin verdi bir süre.
Üşümüştü bile şimdiden.
Geçecek birazdan dedi kendi kendine,hepsi bitecek.
Bir adım daha attı ileri doğru,alçak duvarlara yaslandı ve yavaşça üzerine oturdu.
Şimdi bacakları balkondan aşağı doğru sarkıyordu.

Tüm bunlara karar verdikten sonra bile bu kadar çok korkmamıştı.

Geri dönebilirdi belki yırtıp atabilirdi o saçma mektubu annesine sarılıp hıçkıra hıçkıra ağlayabilirdi ama hayır yapmayacaktı.



Derin bir nefes aldı.Son kez baktı denize,son kez düşündü sevdiklerini,onu neyin buraya getirdiğini düşündü.
Babasını düşündü,halasını,Buket`i ve okulunu düşündü. Masanın üstünde açık duran Biyoloji kitabını düşündü,okuyamadığı kitapları,belkide hiç tanışmadığı hayatının aşkını düşündü. Sevdiği çocuğu düşündü.

Yavaş yavaş geri verdi aldığı nefesi. Tıpkı biraz sonra hayatını da geri vereceği gibi.

Bir anda olup bitti her şey,elleri kayganlaşmıştı belliki.
Bir anda düştü ..
Çığlıkları yardı sessizliği ve sonra..
Ve sonra her şey bitmişti..





alıntı​
 
ölüm bi anlık bişey aslında veya ölmeyi istemek. peki gerçekten ölünebilecek bi bahanemi düşünülen şey.ben sanmıyorum.hayat herşeye rağmen yaşamaya ve yaşatmaya güzel.tabiiki acı dolu günlerde var ama en mutlu olunan anlarda bile büyüklerimiz demzmi "ayy çok güldük ağlıycaz" diye demekki herşeyde bi acı var.acılara tahammül etmek gerekiyo bu dünyada öyle veya böyle eninde sonunda gideceğimiz yer öteki taraf zaten ama kendi isteğimizle değil allahın isteğiyle olmalı bu.emeğinize sağlık çok güzel bir yazıymış.tşkler...
 
Yavaş yavaş geri verdi aldığı nefesi. Tıpkı biraz sonra hayatını da geri vereceği gibi.

güzelmiş ellerıne sağlık
 
emeğine sağlık canım aslında başımıza gelecek ve hayatımızda yer alan büyük bir ayrıntı ölüm
 
Geri
Üst