günahlarımı zamana yüklüyorum...
Nasılda gelip geçti delip geçti yine zaman!!!
Sabır son sürat keskin virajlarında gözlerinin ve bitmek tükenmek bilmeyen sessizliğindeki sözlerinin.
Ah diyorum ah ah bir konuşsan.. susmasan böyle. Korkuyorsun biliyorum....
Ve pişmansın git gibi…
Zamanın ayakları var mı acaba? Alsam elime silahımı sıksam topuklarına koşamasa böyle umarsız, silip geçemese gülüşlerimi, sürükleyip götüremese umutlarımı…
Zaman beni bana bıraksa…
Seni tekrar avuçlarıma…
Bu yüzden hiç saatim olmadı benim oldum olası ne takvime bakmayı severim ne de saate…
Çünkü bilirim kendimi ben hiç yirmi günden fazla mutlu olmadım. Mutlu mut ne demek acaba.
Saçmalıyorum yine…
Bir seni tanıdığımda dost demiştim zamana saate bakmıştım düşünsene tam 17:20 beni çok mutlu ettin demiştin kendimi bişey sanmıştım. Ne bilirdim inandım işte zaman dost olmaz adama dost olsa çizer geçer mi yüzümü, yüreğimi, seni ellerimden alır gider mi…
Bugün günahlarını zamana yüklüyorum…
Dün gözlerini suçlamıştım, yarın güneşi, ay’ı yıldızları her şeyi…
Var gücümle tükeniyorum ve dünyaya küfretmeye başladığım an…
Bilmezsin sen arkasından konuştuğum, sövdüğüm hiç bir şeyin bir daha yüzüne bakmam…
Eğer dersem ki bir gün vay dünya yalan dünya suçu yok benim sevdiğimin sebebi sensin
Yıkıl, yok ol, kaybol gözüm görmesin…
İşte o an bir avuç toprak paklar beni zaten ben oldum olası merak etmişimdir ölümü.
Sanma senin için sen kimsin ki ?
Ne ben biliyorum ne de sen…
Şimdi bir şiir yazayım, seni yazayım bakalım ne çıkacak ortaya hem belki zaman durur, özür diler, sevgini kalbimden söker öyle gider harf harf kağıda döker…
Yoluna kurban
Bal bakışlım
Sığar mı sitemine bu sevda
Soğur mu sanırsın içimdeki köz
Beni bende çöz
Üzülürüm yine, ağlarım biliyorum, titrerim, üşürüm, ellerini özlerim, belki de yalvarırım zamana git! sen git! ama onu bana bırak…
Acı çekmenin de bir asaleti var hele seninle başlıyorsa her hıçkırık ağlamak bile güzel…
Gülerim ağlanacak halime…
Sitem edecektim sana onun için başlamıştım bunları yazmaya…
Kandıramadım yine kendimi…
Ve ben sana hiç yalan söylemedim…
İşte şimdi fark ettim zaman o kadar da hızlı akmıyormuş. Daha bir hafta bile olmamış yüzüne dokunmayalı.
Zaman sende durdu, ben sende…
Ben sözümdeyim sevdaysa sevda zamana kurulmuş bir mahal yok bütün köşe başları onun…
İstersin geçer istersin kilitlenir…
Yeter!
Toparlan!
Seni bana çağırıyorum…
Yine sözümdeyim…
Yine seviyorum…
Sabır son sürat keskin virajlarında gözlerinin ve bitmek tükenmek bilmeyen sessizliğindeki sözlerinin.
Ah diyorum ah ah bir konuşsan.. susmasan böyle. Korkuyorsun biliyorum....
Ve pişmansın git gibi…
Zamanın ayakları var mı acaba? Alsam elime silahımı sıksam topuklarına koşamasa böyle umarsız, silip geçemese gülüşlerimi, sürükleyip götüremese umutlarımı…
Zaman beni bana bıraksa…
Seni tekrar avuçlarıma…
Bu yüzden hiç saatim olmadı benim oldum olası ne takvime bakmayı severim ne de saate…
Çünkü bilirim kendimi ben hiç yirmi günden fazla mutlu olmadım. Mutlu mut ne demek acaba.
Saçmalıyorum yine…
Bir seni tanıdığımda dost demiştim zamana saate bakmıştım düşünsene tam 17:20 beni çok mutlu ettin demiştin kendimi bişey sanmıştım. Ne bilirdim inandım işte zaman dost olmaz adama dost olsa çizer geçer mi yüzümü, yüreğimi, seni ellerimden alır gider mi…
Bugün günahlarını zamana yüklüyorum…
Dün gözlerini suçlamıştım, yarın güneşi, ay’ı yıldızları her şeyi…
Var gücümle tükeniyorum ve dünyaya küfretmeye başladığım an…
Bilmezsin sen arkasından konuştuğum, sövdüğüm hiç bir şeyin bir daha yüzüne bakmam…
Eğer dersem ki bir gün vay dünya yalan dünya suçu yok benim sevdiğimin sebebi sensin
Yıkıl, yok ol, kaybol gözüm görmesin…
İşte o an bir avuç toprak paklar beni zaten ben oldum olası merak etmişimdir ölümü.
Sanma senin için sen kimsin ki ?
Ne ben biliyorum ne de sen…
Şimdi bir şiir yazayım, seni yazayım bakalım ne çıkacak ortaya hem belki zaman durur, özür diler, sevgini kalbimden söker öyle gider harf harf kağıda döker…
Yoluna kurban
Bal bakışlım
Sığar mı sitemine bu sevda
Soğur mu sanırsın içimdeki köz
Beni bende çöz
Üzülürüm yine, ağlarım biliyorum, titrerim, üşürüm, ellerini özlerim, belki de yalvarırım zamana git! sen git! ama onu bana bırak…
Acı çekmenin de bir asaleti var hele seninle başlıyorsa her hıçkırık ağlamak bile güzel…
Gülerim ağlanacak halime…
Sitem edecektim sana onun için başlamıştım bunları yazmaya…
Kandıramadım yine kendimi…
Ve ben sana hiç yalan söylemedim…
İşte şimdi fark ettim zaman o kadar da hızlı akmıyormuş. Daha bir hafta bile olmamış yüzüne dokunmayalı.
Zaman sende durdu, ben sende…
Ben sözümdeyim sevdaysa sevda zamana kurulmuş bir mahal yok bütün köşe başları onun…
İstersin geçer istersin kilitlenir…
Yeter!
Toparlan!
Seni bana çağırıyorum…
Yine sözümdeyim…
Yine seviyorum…
