...Hayat...
Gönüle doğru bir uzun yürüyüştür hayat.
Çiçeklidir de, sabır ister de, uzundur. Adım adım emek ister de, uzundur. Yoksa bir anlık akıştır.
Kimler bulur yolu? Kimler kaybolur yollarda, yollarda akarken?
Hangi bir anı hissettik, hangi bir anımıza şahit tuttuk gönlümüzü, bize kalan onlardır.
Bir tek izdir belki, ama sağlam bir izdir. Silinmeyecek bir izdir. Asla kopmayacak bir kulptur. Dura dura, düşe kalka hiçbir yere gidemedik belki. Şehirler aşamadık, kıtalardan geçemedik. Lakin bir uzun yürüyüştü ki bizimkisi, düştükçe toprağı gördük, toprağa değdik. Toprağa varmadan yolun sonunu bildik. Gönlümüze ermeyi menzil bildik de, en uzun yürüyüştü bizimkisi. En uzaklara gidenlerden çok daha uzun bir yol gittik. Her adımı sinemize kelime kelime yazıldı çünkü.
Bizim bir yolumuz oldu adımlarımızdan, düşüp kalkmalarımızdan.
Bir yaprağın hayaline dalmalarımızdan.
Toprağa ayak basmanın bir tadı vardır.
Adımla açılan yollar yeşildir, çiçeklidir.
Patika yolların bir hikâyesi vardır.
Bir gün dili çözülür duvarların, dağların, dalların. Anlatırlar anlatırlar…
"Âh bir dili olsa da anlatsa!" Derdik ya, şimdi sussunlar isteriz.
Bir arpa boyu yol gitmiş olmayı gerçekten isteriz.
Adım adım işlerken keyfini sürseydik de, selamsız sabahsız geçtiğimiz o kadar yolun yüküyle gelmeseydik...
Herkes yalanladığında, gönlümüz doğrulasaydı bizi...
Çiçeklidir de, sabır ister de, uzundur. Adım adım emek ister de, uzundur. Yoksa bir anlık akıştır.
Kimler bulur yolu? Kimler kaybolur yollarda, yollarda akarken?
Hangi bir anı hissettik, hangi bir anımıza şahit tuttuk gönlümüzü, bize kalan onlardır.
Bir tek izdir belki, ama sağlam bir izdir. Silinmeyecek bir izdir. Asla kopmayacak bir kulptur. Dura dura, düşe kalka hiçbir yere gidemedik belki. Şehirler aşamadık, kıtalardan geçemedik. Lakin bir uzun yürüyüştü ki bizimkisi, düştükçe toprağı gördük, toprağa değdik. Toprağa varmadan yolun sonunu bildik. Gönlümüze ermeyi menzil bildik de, en uzun yürüyüştü bizimkisi. En uzaklara gidenlerden çok daha uzun bir yol gittik. Her adımı sinemize kelime kelime yazıldı çünkü.
Bizim bir yolumuz oldu adımlarımızdan, düşüp kalkmalarımızdan.
Bir yaprağın hayaline dalmalarımızdan.
Toprağa ayak basmanın bir tadı vardır.
Adımla açılan yollar yeşildir, çiçeklidir.
Patika yolların bir hikâyesi vardır.
Bir gün dili çözülür duvarların, dağların, dalların. Anlatırlar anlatırlar…
"Âh bir dili olsa da anlatsa!" Derdik ya, şimdi sussunlar isteriz.
Bir arpa boyu yol gitmiş olmayı gerçekten isteriz.
Adım adım işlerken keyfini sürseydik de, selamsız sabahsız geçtiğimiz o kadar yolun yüküyle gelmeseydik...
Herkes yalanladığında, gönlümüz doğrulasaydı bizi...
