Her aşk yalnız yaşanırmış bilirdim de...Canımı acıttı bak yine gözlerim deniz...!!!

[*LavinyA*]

canımı acıttın

Hep evlat yarasıdır aşklarım​

Yalnızlık doğuran gebelik.

Doğum sancılı olur
Hepte tenhalık.
Elini uzattığında ulaşılacak gibidir.
Avuçlarında ki boşluk
Kazıyınca çizgilerini
Yelken doğumu, aşka yolcu..
Batma ihtimali yüksek.
Yine de kazırdım çizgileri
Sensiz deniz olmaz ki
Bu yürek damlası.
Herkesin bir ağacı varmış
Sonsuzlukta bir kök.
Her ayrılıklarda kökler yığılırmış
Toprakla arkadaş
İşlerlermiş
Günlerin eksilmesini.
Ağacın çürümesi bu eksilmelerdenmiş.
Ne isimsiz gömüler saklıdır köklerde.
İnsan yarası olduğundan gözükmeyen
Kendi yaralarımızdır sadece gökyüzü
Yağmurlar sadece bizim için yağar
Toprak biz susuz olduğumuzdan kurur
İsimsiz ,yüreğime kazıdığım aşkım
Seni sevdiğimi bilmeden
Ne çok deniz akıttım damlalarımdan sokaklara
Damlalara her basışında gülerek
İçim ezildi
Ne çok emek vardı her zerresinde​

Ne çok uykusuzluklar gizlemiştim karanlıklara

​

Senin için akan damlalara basıp gitmen





yok mu?​

Canımı acıttı bak yine gözlerim deniz

Sana akmama an var
Bu defa damlalarıma basıp gitme​

Evlatlarım onlar benim..

....

​

​

 

[gülsen]

emeğine sağlık.