Her Tahterevallide İki Kişi Yoktur
Her Tahterevallide İki Kişi Yoktur
Nefes almak zamansızlığın zamana bıraktığı acımasız bir telaş gibi şimdi
0ysa ümitlerim vardı/hayallerim
Olmadı,
Bu dünya faniliğini bir kere daha çarptı yüzüme tokat misali
Sevgilerin bu kadar yalan olmasının dışında
Daha neyi bekliyoruz gerçekliği aramaya başlamak için
Ya da neyi terkedemiyoruz da sahte yüzümüze yüz eklemekten korkmuyoruz
Acizliğin dibine vurmuş olmak neyi değiştirir ki,bilmedikten sonra
Gerçeğe aday olmak neyi değiştirir
Sahteliği anlamadıktan sonra
Karanlıktan ürken bir kız çocuğuydum ben, mum alevinde evcilik oynama hevesinde
Duyduğu yüksek frekanslı her seste masa altına kıvrılan
korkan /korkutulan
titreyen her yalnızlıkta, yalnızlığın her karesinde
oysa her tahterevallide iki kişi yoktur ve eğer istersen salıncağını sallayacak olan çoktur
Sessiz bir geceydi başladı bu çile, onbeş yıl nefes almadım
beş yaşındaydım koca bir okyanusa atıldım
Belki abimin ayakkabıları kadardı derinliği, belki bir litre suydu
Ama ben kaldırma kuvvetine direnmiş bir yelkenli gibi battıkça battım en dibe
Biri gelip çözse de bağcıklarını ayakkabının,
ancak çürümüş ellerime ulaşacaktı,
Dilimden düşecekti sessizliğim,
İçimdeki masum çocuk konuşacaktı
Âh İncir ağaçlarım;ki tepesinde cirit attığım
Âh incirlerim;ki tanesini iflâh olur gülüşlere sattığım
Âh çocukluğum; ki küçücük korkularını kocaman düşüşlerime kattığım
Nefes almak zamansızlığın zamana bıraktığı acımasız bir telaş gibi şimdi
0ysa ümitlerim vardı/hayallerim
Olmadı,
Bu dünya faniliğini bir kere daha çarptı yüzüme tokat misali
Sevgilerin bu kadar yalan olmasının dışında
Daha neyi bekliyoruz gerçekliği aramaya başlamak için
Ya da neyi terkedemiyoruz da sahte yüzümüze yüz eklemekten korkmuyoruz
Acizliğin dibine vurmuş olmak neyi değiştirir ki,bilmedikten sonra
Gerçeğe aday olmak neyi değiştirir
Sahteliği anlamadıktan sonra
Karanlıktan ürken bir kız çocuğuydum ben, mum alevinde evcilik oynama hevesinde
Duyduğu yüksek frekanslı her seste masa altına kıvrılan
korkan /korkutulan
titreyen her yalnızlıkta, yalnızlığın her karesinde
oysa her tahterevallide iki kişi yoktur ve eğer istersen salıncağını sallayacak olan çoktur
Sessiz bir geceydi başladı bu çile, onbeş yıl nefes almadım
beş yaşındaydım koca bir okyanusa atıldım
Belki abimin ayakkabıları kadardı derinliği, belki bir litre suydu
Ama ben kaldırma kuvvetine direnmiş bir yelkenli gibi battıkça battım en dibe
Biri gelip çözse de bağcıklarını ayakkabının,
ancak çürümüş ellerime ulaşacaktı,
Dilimden düşecekti sessizliğim,
İçimdeki masum çocuk konuşacaktı
Âh İncir ağaçlarım;ki tepesinde cirit attığım
Âh incirlerim;ki tanesini iflâh olur gülüşlere sattığım
Âh çocukluğum; ki küçücük korkularını kocaman düşüşlerime kattığım
Esra Şen
