Herhangi biri..
Ben herhangi biriyim. Herhangi bir zamanda, herhangi bir şehirde seni yazdım içime bir şair ustalığında.
Sen herhangi birinin herhangi zamanda herhangi bir şehirde adına dizeler yazılan, uğruna can verilen bir türlü herhangi biri için herhangi biri olamayan sensin...
Bu ıstırap dolu dünyaya gelirken, bizi bu topraklara bırakan otobüste, acaba neler diye geçirirken bir yandan da seyrediyorum etrafımı.. Bekleyen insanlar, yaşlı insanlar, genç insanlar.. Hepimiz bekliyorduk yeniden ayak basmak için bu anlamsız küreye...Herkesin yeri belliydi, ayakta kimse yoktu...
Gökyüzünü yarmıştık çoktan.. Ağır ağır bırakılıyorduk yaşayacağımız şehirlere... Herkes indi... En son ben kaldım.. Bazen bırakılmadan geri götürülen insanlar olduğunu duymuştum, bende onlardan birimiydim diye içimden geçirirken, o eski "kader" otobüsü, bazıları "felek" diye adlandırır, yavaş yavaş inmeye başladı İstanbul semalarına.Yeni şehirime bakıyordum, ne kadar güzel, ne kadar parıltılı, insanlar artık nasıl geldiğini unutmuş artık birer "insan" olmuşlardı.
İlk görüşte aşık oldum denizine, havasına ve insanına... Sonunda indik işlek bir caddeye... Arabaların, otobüslerin içinden geçiyoruz,ışıklar ya da herhangi bir şey bizim için engel değil.. Sessizce süzülüyoruz caddelere... Yavaşlamaya başladı... Duruyorduk... Pencereden seni gördüm... Hayata çoktan alışmış, nereden ve nasıl geldiğini çoktan unutmuştun.. İnmeden bir ışık öncesinde seni gördüm.. İçimden bir ses: "İşte!" deyiverdi. Halbuki, biz inmeden konuşamazdık çünkü bilmezdik konuşmayı, biz inmeden hissedemezdik ama hissetmiştim..Seni görmenin kargaşası, dengenin bende bozulmasının tuhaflığı beni tam bir şaşkına çevirmişti.. Ki biz şaşkında olamazdık inmeden... Kapı tısladı, şöyle bir sallandık ve ağır ağır açıldı kapı. Basamaklara kadar indim. Hiç düşünmeden atladım aşağıya... Koştum koştum ta ki sana yetişene kadar...
Yetiştim...
------------------
Geceydi. Soğuk kemiklerimi sızlatıyordu. Elimde aşkından yandığım zamanların ve gelmiş geçmiş aşıkların yoldaşı bir şişe mey... Seni düşünüyordum tüm herhangibiriliğimle... Yaşadıklarımızı... Sana kurduğum cümleleri.. Seni...Saçını...Tenini..Herşeyini... Sana eğer otobüse geri dönme zorunluluğumuz dışında sonumuz olursa saatimi beklemem... Binerim ilk otobüse... Sorun değil...Ayakta da giderim...
·
Ben herhangi biriyim. Herhangi bir zamanda, herhangi bir şehirde seni yazdım içime bir şair ustalığında.
Sen herhangi birinin herhangi zamanda herhangi bir şehirde adına dizeler yazılan, uğruna can verilen bir türlü herhangi biri için herhangi biri olamayan sensin...
Bu ıstırap dolu dünyaya gelirken, bizi bu topraklara bırakan otobüste, acaba neler diye geçirirken bir yandan da seyrediyorum etrafımı.. Bekleyen insanlar, yaşlı insanlar, genç insanlar.. Hepimiz bekliyorduk yeniden ayak basmak için bu anlamsız küreye...Herkesin yeri belliydi, ayakta kimse yoktu...
Gökyüzünü yarmıştık çoktan.. Ağır ağır bırakılıyorduk yaşayacağımız şehirlere... Herkes indi... En son ben kaldım.. Bazen bırakılmadan geri götürülen insanlar olduğunu duymuştum, bende onlardan birimiydim diye içimden geçirirken, o eski "kader" otobüsü, bazıları "felek" diye adlandırır, yavaş yavaş inmeye başladı İstanbul semalarına.Yeni şehirime bakıyordum, ne kadar güzel, ne kadar parıltılı, insanlar artık nasıl geldiğini unutmuş artık birer "insan" olmuşlardı.
İlk görüşte aşık oldum denizine, havasına ve insanına... Sonunda indik işlek bir caddeye... Arabaların, otobüslerin içinden geçiyoruz,ışıklar ya da herhangi bir şey bizim için engel değil.. Sessizce süzülüyoruz caddelere... Yavaşlamaya başladı... Duruyorduk... Pencereden seni gördüm... Hayata çoktan alışmış, nereden ve nasıl geldiğini çoktan unutmuştun.. İnmeden bir ışık öncesinde seni gördüm.. İçimden bir ses: "İşte!" deyiverdi. Halbuki, biz inmeden konuşamazdık çünkü bilmezdik konuşmayı, biz inmeden hissedemezdik ama hissetmiştim..Seni görmenin kargaşası, dengenin bende bozulmasının tuhaflığı beni tam bir şaşkına çevirmişti.. Ki biz şaşkında olamazdık inmeden... Kapı tısladı, şöyle bir sallandık ve ağır ağır açıldı kapı. Basamaklara kadar indim. Hiç düşünmeden atladım aşağıya... Koştum koştum ta ki sana yetişene kadar...
Yetiştim...
------------------
Geceydi. Soğuk kemiklerimi sızlatıyordu. Elimde aşkından yandığım zamanların ve gelmiş geçmiş aşıkların yoldaşı bir şişe mey... Seni düşünüyordum tüm herhangibiriliğimle... Yaşadıklarımızı... Sana kurduğum cümleleri.. Seni...Saçını...Tenini..Herşeyini... Sana eğer otobüse geri dönme zorunluluğumuz dışında sonumuz olursa saatimi beklemem... Binerim ilk otobüse... Sorun değil...Ayakta da giderim...
·
