*MeleK*
♥Ben Aşık Olduğum Adamın Aşık Olduğu Kadınım♥
Hint Mitolojisinde Vedik Dönem
Hint mitolojisinin ilk kaynağı Vedalar’dır. Rigveda'da adına ilahiler sunulmuş olan tanrılar ya da adı geçen tanrılar, tanrıçalar ve aşağı yaratıklar, Hint mitolojisinin çekirdeğini oluştururlar. Baş tanrılar İndra, Agni, Varuna, Soma, Vayu, iki Aşvin, Surya, Vishnu, Mitra, Marutlar, Brihaspati, Vivasvat, Savitri, Puşan, Rudra, Ribhular, Dyaus, Parcanya, Matarişvan, Bhaga, Vastoshpati, Yama, Vişvakarman, Tvashtri'dir. Baş tanrıçalar ise, Aditi, Prithivi, Ushas, Sarasvati vs.'dir. Ayrıca Rakshasa, Pişaça, Gandharva, Apsaras gibi aşağı mitolojik yaratıklardan ve Manyu (Öfke), Şraddha (inanç), Pracapati (Yaratıkların Efendisi) gibi soyut tanrılardan sözedilir.
Vedik dönemin diğer bir kaynağı Brahmanalar'dır. Bunlar, kurban törenleriyle ilgili metinlerdir. Kurbanı yaptıran brahmanlar, tanrı ile eş tutulur hale getirilmiştir. Bu eserlerde, Rigveda'da popüler olan tanrılar yerine, eskiden pek önemi olmayan Pracapati yüceltilir; bunun da yerini, daha sonraki edebiyatta Brahma alır. Diğer Vedik tanrılar da ortalıkta görünmekle birlikte, renkleri bir. hayli soluktur ve bütün güçlerini kendilerine sunulan kurbanlara borçludurlar. Bir yandan da Rigveda'da. ikinci planda gözüken bazı tanrılar bu ayin edebiyatında birinci plana fırlamıştır. Buna en iyi örnek Vishnu ve Rudra (Şiva)'dır. Tanrıların ve şeytanların (asuralar) babası olarak görülen Pracapati, daha sonra Brahma olduğundan, bu üçü (Brahma- Vishnu-Şiva) destan döneminde oluşturacakları üçlünün işaretini verir gibidirler.
Brahmanalar'a ek olarak yazılmış metinlere Aranyakalar (Orman Metinleri) denir. Bunların ana konuşu kurban sembolcülüğü ve mistisizmi ile Brahman felsefesidir. Bunlar, orman çilekeşlerinin oluşturduğu eserler olup, Upanishadlar ile. aralarında kesin bir sınır çizmek olanaksızdır. En büyük Upanishadlar'ın yazıldığı bağımsız metinlerin ait olduğu tarih, Buddha ve Panini'den öncedir. Bu metinlerin mitolojik yönden çok zengin olduklarını söyleyemeyiz. Pracapati gene popülerdir. Rudra artık Şiva haline gelmektedir.
Vedik dönemin diğer bir kaynağı Brahmanalar'dır. Bunlar, kurban törenleriyle ilgili metinlerdir. Kurbanı yaptıran brahmanlar, tanrı ile eş tutulur hale getirilmiştir. Bu eserlerde, Rigveda'da popüler olan tanrılar yerine, eskiden pek önemi olmayan Pracapati yüceltilir; bunun da yerini, daha sonraki edebiyatta Brahma alır. Diğer Vedik tanrılar da ortalıkta görünmekle birlikte, renkleri bir. hayli soluktur ve bütün güçlerini kendilerine sunulan kurbanlara borçludurlar. Bir yandan da Rigveda'da. ikinci planda gözüken bazı tanrılar bu ayin edebiyatında birinci plana fırlamıştır. Buna en iyi örnek Vishnu ve Rudra (Şiva)'dır. Tanrıların ve şeytanların (asuralar) babası olarak görülen Pracapati, daha sonra Brahma olduğundan, bu üçü (Brahma- Vishnu-Şiva) destan döneminde oluşturacakları üçlünün işaretini verir gibidirler.
Brahmanalar'a ek olarak yazılmış metinlere Aranyakalar (Orman Metinleri) denir. Bunların ana konuşu kurban sembolcülüğü ve mistisizmi ile Brahman felsefesidir. Bunlar, orman çilekeşlerinin oluşturduğu eserler olup, Upanishadlar ile. aralarında kesin bir sınır çizmek olanaksızdır. En büyük Upanishadlar'ın yazıldığı bağımsız metinlerin ait olduğu tarih, Buddha ve Panini'den öncedir. Bu metinlerin mitolojik yönden çok zengin olduklarını söyleyemeyiz. Pracapati gene popülerdir. Rudra artık Şiva haline gelmektedir.
