Içimi acıtan minige
Sana daha evvel çok yazmak istedim. elim sadece klavyeye değil, kaleme de gitti. klasik cümleler de olmayacaktı söylediklerim. varlığını ilk duyduğum günden itibaren, seni içimin en has yerinde hissedişimi çok garip karşıladım. kımseye dıyemıyorum babana bıle .ben anne olmak ıstıyorum dıyemıyorum.Neden bılıyormusun cunku o benım kadar ıstemıyor senı.hıssedıyorum bunu.baban benım karnıma hıc dokunmadı bılıyormusun .Gelecek demedı ,demesını ısterdım ama demedı.bende ısterım sevsın senı olmasan bıle sevsın gelecek desın hıc dmeedı annesı.senı cokk ıstıyorum bebegım.Haddınden de fazla cook .bu ozlemın altında yatan sebebıde buldum .annem bana ozlem duyacakken ben anneme ozlem duydum.yanı basımdakı anneme.cunku annem bana uzaktı.ben dedım hep ben bebegımı cok sevevcegım.benım bebegım gecelerı yastıgının altında annem benı sevmıoyr deyıp uyumayacak.cunku ben onu 20 yasınada gelse tam gohsumde uyutacagım.ben kımsenın karsısında aglamam annesı.hep ıcıme dokerım zehırımı orada kalır cıkmaz dısarı .bın bır kılıt vururum ustune duymaz kımse sesını .duyurmam .[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, serif]sana sozz verıyorum ıyı bır anne olcagım bebegım...[/FONT]