İki Dakika Huzur Ver”
Bir Ruhun Son Çırpınışlarındayım Sanki
Sözcükler Boğazımda Düğümleniyor İnlemeler Kalıyor Geriye
Parçalanırcasına Koşmak İstiyor Bedenim Ciğerlerimi Yırtarcasına
Bir Ruhun Son Çırpınışlarındayım Sanki
Sözcükler Boğazımda Düğümleniyor İnlemeler Kalıyor Geriye
Parçalanırcasına Koşmak İstiyor Bedenim Ciğerlerimi Yırtarcasına
Ve Ruhen Çekilen Acının İzleri Var Bedende...
Hiç bir Geminin Rotası Olmayan Rıhtım Gibi Yüreğim Deniz bile Uğramaz Bazen
Yıllardır Sönük Kaldı Fenerim İstese de Aydınlatamaz Zaten
Hep Filmlerde Görür Olduğum Bir Mutluluk Var Şimdi
Hep İyilerin Kazandığı Bir Filmdeyim
Bu Kadar mı Kötü Yüreğim
Yoksa Kaybeden Tek İyi Ben miyim?
Koşmaya Başlıyor Ayaklarım Yer Yüzü Kayıp Gidiyor Altımdan
Nefes Tükeniyor Yavaş Yavaş Ciğerler Pes Ediyor
Pes Etmiyor Fakat Zihnim Bu Sefer Kaybetme Hayatla Olan Şu Yarışı
Yetmez mi Acaba Damlayan Onca Gözyaşı?
İsimler Sayıklıyor Dilim Hiç Duymadığım İsimler Yada Duymaktan Çekindiğim
Bir Kez Daha Çelmesini Takıyor Hayat Ve Yere Kapanıyor Bedenim.
İnip Kalkan Göğsüm Küfrediyor Ağız Dolusunca
Bumu ? Diye Soruyor Saygısızca.
Cevap …
Karanlık Geceler Başlıyor Yüreğimde
Hiçbir Farkı Yok Diğer Gecelerden…
“Bu Son Gece” Kelimeleri Dökülüyor Dilimden.
Yarın Görmeyeceğiz Sabahı Diyor
Ve Bir Sevinç Dalgası Yayılıyor Sanki Bedenimden
En Olmadık Yerde Bitiyor Kağıt Kırılıyor Kalem Ve Soğuyup Kuruyor Mürekkep.
Sonra Soluk Bir Ten Ve Kızarmış Gözlerle Ayna Karşısında Bakıyor Kendine
Dilden Dökülen Cümlelerim Kalıyor Geriye
“Sus Lan Yeter İki Dakika Huzur Ver”
Bir Ruhun Son Çırpınışlarındayım Sanki
Sözcükler Boğazımda Düğümleniyor İnlemeler Kalıyor Geriye
Parçalanırcasına Koşmak İstiyor Bedenim Ciğerlerimi Yırtarcasına
Bir Ruhun Son Çırpınışlarındayım Sanki
Sözcükler Boğazımda Düğümleniyor İnlemeler Kalıyor Geriye
Parçalanırcasına Koşmak İstiyor Bedenim Ciğerlerimi Yırtarcasına
Ve Ruhen Çekilen Acının İzleri Var Bedende...
Hiç bir Geminin Rotası Olmayan Rıhtım Gibi Yüreğim Deniz bile Uğramaz Bazen
Yıllardır Sönük Kaldı Fenerim İstese de Aydınlatamaz Zaten
Hep Filmlerde Görür Olduğum Bir Mutluluk Var Şimdi
Hep İyilerin Kazandığı Bir Filmdeyim
Bu Kadar mı Kötü Yüreğim
Yoksa Kaybeden Tek İyi Ben miyim?
Koşmaya Başlıyor Ayaklarım Yer Yüzü Kayıp Gidiyor Altımdan
Nefes Tükeniyor Yavaş Yavaş Ciğerler Pes Ediyor
Pes Etmiyor Fakat Zihnim Bu Sefer Kaybetme Hayatla Olan Şu Yarışı
Yetmez mi Acaba Damlayan Onca Gözyaşı?
İsimler Sayıklıyor Dilim Hiç Duymadığım İsimler Yada Duymaktan Çekindiğim
Bir Kez Daha Çelmesini Takıyor Hayat Ve Yere Kapanıyor Bedenim.
İnip Kalkan Göğsüm Küfrediyor Ağız Dolusunca
Bumu ? Diye Soruyor Saygısızca.
Cevap …
Karanlık Geceler Başlıyor Yüreğimde
Hiçbir Farkı Yok Diğer Gecelerden…
“Bu Son Gece” Kelimeleri Dökülüyor Dilimden.
Yarın Görmeyeceğiz Sabahı Diyor
Ve Bir Sevinç Dalgası Yayılıyor Sanki Bedenimden
En Olmadık Yerde Bitiyor Kağıt Kırılıyor Kalem Ve Soğuyup Kuruyor Mürekkep.
Sonra Soluk Bir Ten Ve Kızarmış Gözlerle Ayna Karşısında Bakıyor Kendine
Dilden Dökülen Cümlelerim Kalıyor Geriye
“Sus Lan Yeter İki Dakika Huzur Ver”
