İmkanız aşk
İmkansız aşkım aşk acısı.ayrılık acısı.
Hani bazen insan sever ya geceleri aniden uykuları bölünürya her baktığı insanda imkansız aşkını görürya olmayacağını bile bile imkansız olduğunu bile bile sonu olmayacağını bile bile ama yine vazgeçemez sevmiştir kalbi parçalansada içi acısada ateşler de yansada sevmiştir yanmaktan haz duyar hale gelmiştir ne kadar olmaz olursa olsun ne kadar imkansız olursa olsun kalbe söz geçmez ya bazen bu yazımızda bunu anlatıyor melekler
Sadece hayalin kaldı kan çanağına dönen bu gözlerde, uykusuzluktan harabe olmuş bir gece, ve bir avuç yüreğe hiç istemese bile ev sahipliği yapan bedenim kaldı,
Ne istediğimi bile bilmiyorum, seni görmeden geçen zamana tahammül edemediğim halde ömrümün sonuna kadar sensiz olacağımı bilmek bitiriyor,
sana dair tüm umutları kırıyor içimde,
Her gece kirpiklerimi ıslatarak vazgeçiyorum senden, sonra tekrar başa dönüyorum, mahkum ediyorum kendimi sana, ve içimde kıyametler kopuyor.
Bir bakıyorum iki adım ötemden geçiyorsun da
Bu yorgun yüreğe hiç acımadan,
Yönünü bile değiştirmeden bakışlarının
Geçiip gidiyorsun,
-Bir kez olsun dönde bak ardına
Bir kez olsun dönde bak…
Bazen seninle karşılaşacağımı zannederek, hangi kaldırımdan yürüyeceğimi şaşırıyorum, yollarımı uzatıyorum bazen, belki sana rastlarım diye..
Sen varsın ama
Sanki yokmuş gibi imkansızsın bana…
Yolda gördüğün herkese sen misin diye bakmak o kadar zor ki!
Sevginden haberi bile olmayan
tüm zevklerini ve inandığı değerleri altüst eden biri için göndermemek üzere
aşk mektupları yazıp durmak, kendine olan saygını yitirmek öyle zor ki!
An be an aşık olurken sana bunun bedelini sensiz ve boşboş geçecek yıllarla ödeyeceğimi bilseydim, bakarmıydım sanıyorsun gözlerinle, bu kadar değişeceğimi bilseydim, bu kadar sıradanlaşacağımı, geri geri gitmezmiydi ayaklarım onca yolu peşinde koşarak tüketmek yerine,
Seni sevmek, geçmişe dönüp pişmanlıkları tekrar tekrar yaşamak gibi
Deli gibi sevdiğin insana yabancı olarak bakmak gibi,
hatta yüzüne bile bakamamak gibi birşey,
Seni sevmek umrunda olmadığından emin olduğun biri için her gece uykusuz kalmak.
En kötüsüde ne biliyormusun,
yüzüne her baktığında
konuşmaya bile gerek kalmadan basbasbağıran yüreğime, ulaşılmazlığınla tetik çekiyorsun ya umutlarıma, hani bazen görmüyorsun ya beni…
Gözlerimi kapayım seni düşünüyorum hep
nerde şimdi? mutlu mu? ben hiç aklına geliyor muyum? diye düşünüyorum sonra;
- Yok daha neler diyorum.. kendime sorduğum üçüncü soruya.
biliyormusun
geç saatlere kadar sana sayfalar dolusu şiirler, mektuplar yazan bu eller, bir bakışınla tutmaz oluyor, galiba sensiz olmuyor.
Adını çaresizlik koyduğum bu anlamsızlığın içinde boğuluyorum,
bu yüzden her defasında yenik düşüyorum ya kendi aşkıma, tek yürekte yaşattığım karşılıksız aşkıma,
Sonunu bilmem ama sessizce sevdim seni
sessizce büyüttüm hayallerimde
ve sessizce sevmeye devam edeceğim.
Seni her gün bir önceki günden daha çok seveceğim,
Belki de dünya da hiç ama hiç kimse “seni benim kadar sevmeyecek” sevemeyecek eminim!!!…
Hani bazen insan sever ya geceleri aniden uykuları bölünürya her baktığı insanda imkansız aşkını görürya olmayacağını bile bile imkansız olduğunu bile bile sonu olmayacağını bile bile ama yine vazgeçemez sevmiştir kalbi parçalansada içi acısada ateşler de yansada sevmiştir yanmaktan haz duyar hale gelmiştir ne kadar olmaz olursa olsun ne kadar imkansız olursa olsun kalbe söz geçmez ya bazen bu yazımızda bunu anlatıyor melekler
Sadece hayalin kaldı kan çanağına dönen bu gözlerde, uykusuzluktan harabe olmuş bir gece, ve bir avuç yüreğe hiç istemese bile ev sahipliği yapan bedenim kaldı,
Ne istediğimi bile bilmiyorum, seni görmeden geçen zamana tahammül edemediğim halde ömrümün sonuna kadar sensiz olacağımı bilmek bitiriyor,
sana dair tüm umutları kırıyor içimde,
Her gece kirpiklerimi ıslatarak vazgeçiyorum senden, sonra tekrar başa dönüyorum, mahkum ediyorum kendimi sana, ve içimde kıyametler kopuyor.
Bir bakıyorum iki adım ötemden geçiyorsun da
Bu yorgun yüreğe hiç acımadan,
Yönünü bile değiştirmeden bakışlarının
Geçiip gidiyorsun,
-Bir kez olsun dönde bak ardına
Bir kez olsun dönde bak…
Bazen seninle karşılaşacağımı zannederek, hangi kaldırımdan yürüyeceğimi şaşırıyorum, yollarımı uzatıyorum bazen, belki sana rastlarım diye..
Sen varsın ama
Sanki yokmuş gibi imkansızsın bana…
Yolda gördüğün herkese sen misin diye bakmak o kadar zor ki!
Sevginden haberi bile olmayan
tüm zevklerini ve inandığı değerleri altüst eden biri için göndermemek üzere
aşk mektupları yazıp durmak, kendine olan saygını yitirmek öyle zor ki!
An be an aşık olurken sana bunun bedelini sensiz ve boşboş geçecek yıllarla ödeyeceğimi bilseydim, bakarmıydım sanıyorsun gözlerinle, bu kadar değişeceğimi bilseydim, bu kadar sıradanlaşacağımı, geri geri gitmezmiydi ayaklarım onca yolu peşinde koşarak tüketmek yerine,
Seni sevmek, geçmişe dönüp pişmanlıkları tekrar tekrar yaşamak gibi
Deli gibi sevdiğin insana yabancı olarak bakmak gibi,
hatta yüzüne bile bakamamak gibi birşey,
Seni sevmek umrunda olmadığından emin olduğun biri için her gece uykusuz kalmak.
En kötüsüde ne biliyormusun,
yüzüne her baktığında
konuşmaya bile gerek kalmadan basbasbağıran yüreğime, ulaşılmazlığınla tetik çekiyorsun ya umutlarıma, hani bazen görmüyorsun ya beni…
Gözlerimi kapayım seni düşünüyorum hep
nerde şimdi? mutlu mu? ben hiç aklına geliyor muyum? diye düşünüyorum sonra;
- Yok daha neler diyorum.. kendime sorduğum üçüncü soruya.
biliyormusun
geç saatlere kadar sana sayfalar dolusu şiirler, mektuplar yazan bu eller, bir bakışınla tutmaz oluyor, galiba sensiz olmuyor.
Adını çaresizlik koyduğum bu anlamsızlığın içinde boğuluyorum,
bu yüzden her defasında yenik düşüyorum ya kendi aşkıma, tek yürekte yaşattığım karşılıksız aşkıma,
Sonunu bilmem ama sessizce sevdim seni
sessizce büyüttüm hayallerimde
ve sessizce sevmeye devam edeceğim.
Seni her gün bir önceki günden daha çok seveceğim,
Belki de dünya da hiç ama hiç kimse “seni benim kadar sevmeyecek” sevemeyecek eminim!!!…
Son düzenleme:
Paylaşımın için tşkler Nar
