Kamu Hizmeti Ölçütü
Bibliyografya.- Rivero, op. cit., s.31-32; De Laubadère, Venezia ve Gaudemet, Traité, op. cit., c.I, s.42-46; Chapus, Droit administratif général, op. cit., c.I, s.2-3; Bénoit, op. cit., s.81-82; Vedel ve Delvolvé, op. cit., c.I, s.111-115; Duran, op. cit., s.23-24.
“Kamu hizmeti ölçütü (critère du service public )”, Fransa’da 1900’lerin başından itibaren ortaya atılmıştır. Bu ölçüt, Fransa’da Bordeaux Hukuk Fakültesi Dekanı Léon Duguit [92] (Leon Dügi okunur) (1859-1928) tarafından savunulmuş ve Roger Bonnard , Gaston Jèze , Louis Rolland , Roger Bonnard gibi yazarlar tarafından devam ettirilmiştir[93]. Bu nedenle, bu ölçüt üzerine kurulu olan idare hukuku anlayışına “kamu hizmeti ekolü (école du service public)” veya kısaca “Bordeaux[94] ekolü (école de Bordeaux)” denir[95].
Kamu hizmeti ölçütü köklerini Fransız Uyuşmazlık Mahkemesinin 8 Şubat 1873 tarihli Blanco kararında bulur[96]. Bu ölçüt, Fransız Danıştayının (Conseil d’Etat) 6 Şubat 1903 tarihli Terrier kararı ve Uyuşmazlık Mahkemesinin 28 Şubat 1908 tarihli Feutry kararında da ifade edilmiştir[97].
Kamu hizmeti ölçütüne göre, kamu hizmetlerinin[98] kuruluşuna ve işleyişine ilişkin olan her şey bir idarî faaliyet oluşturur ve dolayısıyla idare hukukuna tâbidir ve bu nedenle de bunlardan kaynaklanan uyuşmazlıklara idarî yargıda bakılır. Bordeaux Okulu , idare hukukunu bir “kamu hizmetleri hukuku (droit des services publics)” yapmıştır[99]. Bu ekole göre, idare hukukunda her şeyin temeli ve ölçütü kamu hizmetleridir. Bu ekol, idarî fonksiyonu, idarî işlemleri, idarenin sorumluluğunu, kamu mallarını, bayındırlık işlerini, idarî sözleşmeleri, idarî yargının görev alanını vs. hep kamu hizmeti ölçütüyle tanımlamıştır[100]. Kısacası, Kamu hizmeti ekolüne göre, “kamu hizmeti - idare hukuku - idarî yargı kavramları” arasında tam bir örtüşme vardır. Kamu hizmeti, idare hukukunun uygulama alanını oluşturur ve bu alandaki bütün uyuşmazlıklar da idarî yargıya tâbidir
“Kamu hizmeti ölçütü (critère du service public )”, Fransa’da 1900’lerin başından itibaren ortaya atılmıştır. Bu ölçüt, Fransa’da Bordeaux Hukuk Fakültesi Dekanı Léon Duguit [92] (Leon Dügi okunur) (1859-1928) tarafından savunulmuş ve Roger Bonnard , Gaston Jèze , Louis Rolland , Roger Bonnard gibi yazarlar tarafından devam ettirilmiştir[93]. Bu nedenle, bu ölçüt üzerine kurulu olan idare hukuku anlayışına “kamu hizmeti ekolü (école du service public)” veya kısaca “Bordeaux[94] ekolü (école de Bordeaux)” denir[95].
Kamu hizmeti ölçütü köklerini Fransız Uyuşmazlık Mahkemesinin 8 Şubat 1873 tarihli Blanco kararında bulur[96]. Bu ölçüt, Fransız Danıştayının (Conseil d’Etat) 6 Şubat 1903 tarihli Terrier kararı ve Uyuşmazlık Mahkemesinin 28 Şubat 1908 tarihli Feutry kararında da ifade edilmiştir[97].
Kamu hizmeti ölçütüne göre, kamu hizmetlerinin[98] kuruluşuna ve işleyişine ilişkin olan her şey bir idarî faaliyet oluşturur ve dolayısıyla idare hukukuna tâbidir ve bu nedenle de bunlardan kaynaklanan uyuşmazlıklara idarî yargıda bakılır. Bordeaux Okulu , idare hukukunu bir “kamu hizmetleri hukuku (droit des services publics)” yapmıştır[99]. Bu ekole göre, idare hukukunda her şeyin temeli ve ölçütü kamu hizmetleridir. Bu ekol, idarî fonksiyonu, idarî işlemleri, idarenin sorumluluğunu, kamu mallarını, bayındırlık işlerini, idarî sözleşmeleri, idarî yargının görev alanını vs. hep kamu hizmeti ölçütüyle tanımlamıştır[100]. Kısacası, Kamu hizmeti ekolüne göre, “kamu hizmeti - idare hukuku - idarî yargı kavramları” arasında tam bir örtüşme vardır. Kamu hizmeti, idare hukukunun uygulama alanını oluşturur ve bu alandaki bütün uyuşmazlıklar da idarî yargıya tâbidir
