Kanser Problemİ
Kaç defalar, gazetelerde, mecmualarda, «kanserin sebebi bu
lundu» haberleri yayılmış, fakat büyük ümidin arkasından yine hayal kırıklığı baş göstermiştir. Şurası şüphesizdir ki, dünyanın her tarafında, bilhassa Amerika ve Japonya’da kanser problemini çözmek için insanüstü diyebileceğimiz gayretler harcanmaktadır. Bu çalışmaların muvakkat neticeleri hiç yazılmasa, milletler bu
konu üstünde çalışılmıyor sanacaklar. Yazılsa yanlış ve kabarık ümitler uyanacak ve arkasından hayal kırıklığı gelecek…
Bugün kesin olarak bilinmektedir ki, kanser, hücre içinde başlamaktadır. Hücre bir küçük fabrikadır ki, gıdalardan enerji meydana getirir. Bunun selâmetle yürüyebilmesi için hücre içinde ancak otuz bin defa büyültebilen elektron mikroskopu ile görülebilen parçacıklar (Mito Kondri) bulunması lâzımdır. Bunlar tahrip edilirse hücre oksijen alamaz ve oksitleşme durur. O zaman hücre yaşayabilmek için oksijensiz cereyan edebilen tahammür olayına başvurur. İşte oksitleşme yerine tahammüre başvuran hücre kanser hücresi haline gelmiştir. Bu yeni kabiliyet böyle hücreden meydana gelecek yeni hücrelere de irs yoliyle intikal eder. Böylece kanser hücreleri gitgide çoğalarak hücreleri yerinden itmeye başlar.
Warburg’un bulduğu bu gerçek bize gösterir ki, hücre bir zarara uğradığı zaman (Zehirler röntgen ışıkları gibi) o anda kanser hücresi haline geçmez. Aradan zaman geçer. Fakat bir defa kanserleştikten sonra onu doğuran sebep zail olsa bile artık hücre kanser hücresi olarak kalır ve ondan doğacak hücreler hep kanser hücresi olur.
Bu teoriye dayanan Domagk kanserleşmiş hücrelerin çoğalmasını önleyecek maddeler aramıştır. Khimon deriveleri hücrelerin çoğalmasını frenleyen maddelerdir. Filhakika maddeler farelere verildiğinde zararlı tesirlere mâruz kalsalar bile kanser meydana gelmediği görülmüştür. Fakat bu maddelerin insanda zararlı olup olmadıkları tesbit edilememiştir. Fakat ne de olsa ümitsiz hastalarda E 39 namı verilen madde kullanılmış ve bu sayede kanserli hastanın umumî ahbalinin ve ömrünün uzadığı görülmüştür.
lundu» haberleri yayılmış, fakat büyük ümidin arkasından yine hayal kırıklığı baş göstermiştir. Şurası şüphesizdir ki, dünyanın her tarafında, bilhassa Amerika ve Japonya’da kanser problemini çözmek için insanüstü diyebileceğimiz gayretler harcanmaktadır. Bu çalışmaların muvakkat neticeleri hiç yazılmasa, milletler bukonu üstünde çalışılmıyor sanacaklar. Yazılsa yanlış ve kabarık ümitler uyanacak ve arkasından hayal kırıklığı gelecek…
Bugün kesin olarak bilinmektedir ki, kanser, hücre içinde başlamaktadır. Hücre bir küçük fabrikadır ki, gıdalardan enerji meydana getirir. Bunun selâmetle yürüyebilmesi için hücre için
de ancak otuz bin defa büyültebilen elektron mikroskopu ile görülebilen parçacıklar (Mito Kondri) bulunması lâzımdır. Bunlar tahrip edilirse hücre oksijen alamaz ve oksitleşme durur. O zaman hücre yaşayabilmek için oksijensiz cereyan edebilen tahammür olayına başvurur. İşte oksitleşme yerine tahammüre başvuran hücre kanser hücresi haline gelmiştir. Bu yeni kabiliyet böyle hücreden meydana gelecek yeni hücrelere de irs yoliyle intikal eder. Böylece kanser hücreleri gitgide çoğalarak hücreleri yerinden itmeye başlar.Warburg’un bulduğu bu gerçek bize gösterir ki, hücre bir za
rara uğradığı zaman (Zehirler röntgen ışıkları gibi) o anda kanser hücresi haline geçmez. Aradan zaman geçer. Fakat bir defa kanserleştikten sonra onu doğuran sebep zail olsa bile artık hücre kanser hücresi olarak kalır ve ondan doğacak hücreler hep kanser hücresi olur.Bu teoriye dayanan Domagk kanserleşmiş hücrelerin çoğal
masını önleyecek maddeler aramıştır. Khimon deriveleri hücrelerin çoğalmasını frenleyen maddelerdir. Filhakika maddeler farelere verildiğinde zararlı tesirlere mâruz kalsalar bile kanser meydana gelmediği görülmüştür. Fakat bu maddelerin insanda zararlı olup olmadıkları tesbit edilememiştir. Fakat ne de olsa ümitsiz hastalarda E 39 namı verilen madde kullanılmış ve bu sayede kanserli hastanın umumî ahbalinin ve ömrünün uzadığı görülmüştür.