karabataklar
Adi karabatak» (Phalacrocorax carbo) ile «Japon karabatağı» (Phalacrocorax capîllatus) çok eski zamanlardan beri Hindistan'da, Çin'de, Japonya'da ve İngiltere'de balıkçılara yardım etmeye alıştırılmaktadır. Karabatakların yardımıyla balık tutmak bir zamanlar İngiltere'nin gözde sporlarından biriydi. Hatta baş karabatak saray personelinden sayılırdı.
«Phalacrocoraeidae» ailesini meydana getiren yirmi dokuz karabatak türünün altısı Yeni Dünya'ya da götürülmüştür. Karabataklar genellikle siyah renklidirler, uzun boyunları ve uzun sayılabilecek kanatları vardır. Uzunlukları yaklaşık olarak 90 santim olduğuna göre, iri kuşlardan sayılırlar. Çoğunlukla bütün kıtalarda deniz kıyılarında yaşarlar. İngilizce adları olan «cormorant» deniz kargası anlamına gelir. Bununla beraber kara içlerindeki sulara, göllere ve akarsulara dadanmış bazı türler de vardır. Karabataklar irilikleri ve V biçimindeki sürü uçuşları bakımından ördeklerle kazlara çok benzerler, fakat bu kuşlardan farklı olarak kanat çırpmayı sık sık bırakarak havada kayarlar. Gagaları ince ve keskin kancalıdır. Yüzlerinin ve boyunlarının çıplak derisi çok kere cicili bicili renklerdedir.
Yaman balıkçılar:
Karabatak adı birçok yerlerde yüzyıllarca açgözlülük sembolü olarak kullanılmıştır. Balıkçılar da balık yemeye doyamadıği için, karabatağı zararlı bir kuş sayarlar. Aslında ise, karabatağın yakalayıp yediği balıklar insanların yönünden değersiz türlerdir.
Altı veya daha fazla karabatağın aynı zamanda balık avına çıkarıldığı Uzak Doğu'da iş başında olmayan karabatakların kafası bir kukulete içine alınmakta, boyunlarının etrafına da gevşek bir yaka geçirilmektedir. Yaka, karabatakların, yakaladıkları balıkları yutmalarına engel olur, kukulete ise kuşun, çalışmadığı zamanlar sakin oturmasını sağlar. Karabataklarla balık avı geceleri meşalelerin ışığında yapıur.
Karabataklar genel olarak ayaklarıyla yüzerler. Bazen kanatlarını da kullanarak, avlarını kovalarken suyu döver ve kolay dönüşler yaparlar.
Karabataklar genel kaide olarak koloniler halinde yerde, kayaların ve ağaçların üzerinde yuva yaparlar. Ağaçtaki yuva değneklerden bina edilir. Yerdeki karabatak yuvası ise rastgele bir araya toplanmış yosundan ve guano'dandır. («Guano» kelimesi İnka lisamndaki «huano» yani «gübre» kelimesinden alınmadır.) Karabataklar ikiden dörde kadar oval, tebeşirimsi ve mavimsi yumurta yumurtlarlar. Siyah renkli çirkin yavrular, yaklaşık olarak dört haftada yumurtadan çıkarlar. Pelikan'Iarda olduğu gibi, karabataklarda da yavrular gagalarını büyüklerinin boğazına sokmak suretiyle beslenirler.
Karabatak kolonileri çok kere binlerce karabataktan meydana gelir. Üreme alanlarında yüzyıllar boyunca akıllara durgunluk verecek kadar fazla miktarda guano birikir. Bu, özellikle Peru'nun kuş adaları gibi kurak yerlerde böyledir
«Phalacrocoraeidae» ailesini meydana getiren yirmi dokuz karabatak türünün altısı Yeni Dünya'ya da götürülmüştür. Karabataklar genellikle siyah renklidirler, uzun boyunları ve uzun sayılabilecek kanatları vardır. Uzunlukları yaklaşık olarak 90 santim olduğuna göre, iri kuşlardan sayılırlar. Çoğunlukla bütün kıtalarda deniz kıyılarında yaşarlar. İngilizce adları olan «cormorant» deniz kargası anlamına gelir. Bununla beraber kara içlerindeki sulara, göllere ve akarsulara dadanmış bazı türler de vardır. Karabataklar irilikleri ve V biçimindeki sürü uçuşları bakımından ördeklerle kazlara çok benzerler, fakat bu kuşlardan farklı olarak kanat çırpmayı sık sık bırakarak havada kayarlar. Gagaları ince ve keskin kancalıdır. Yüzlerinin ve boyunlarının çıplak derisi çok kere cicili bicili renklerdedir.
Yaman balıkçılar:
Karabatak adı birçok yerlerde yüzyıllarca açgözlülük sembolü olarak kullanılmıştır. Balıkçılar da balık yemeye doyamadıği için, karabatağı zararlı bir kuş sayarlar. Aslında ise, karabatağın yakalayıp yediği balıklar insanların yönünden değersiz türlerdir.
Altı veya daha fazla karabatağın aynı zamanda balık avına çıkarıldığı Uzak Doğu'da iş başında olmayan karabatakların kafası bir kukulete içine alınmakta, boyunlarının etrafına da gevşek bir yaka geçirilmektedir. Yaka, karabatakların, yakaladıkları balıkları yutmalarına engel olur, kukulete ise kuşun, çalışmadığı zamanlar sakin oturmasını sağlar. Karabataklarla balık avı geceleri meşalelerin ışığında yapıur.
Karabataklar genel olarak ayaklarıyla yüzerler. Bazen kanatlarını da kullanarak, avlarını kovalarken suyu döver ve kolay dönüşler yaparlar.
Karabataklar genel kaide olarak koloniler halinde yerde, kayaların ve ağaçların üzerinde yuva yaparlar. Ağaçtaki yuva değneklerden bina edilir. Yerdeki karabatak yuvası ise rastgele bir araya toplanmış yosundan ve guano'dandır. («Guano» kelimesi İnka lisamndaki «huano» yani «gübre» kelimesinden alınmadır.) Karabataklar ikiden dörde kadar oval, tebeşirimsi ve mavimsi yumurta yumurtlarlar. Siyah renkli çirkin yavrular, yaklaşık olarak dört haftada yumurtadan çıkarlar. Pelikan'Iarda olduğu gibi, karabataklarda da yavrular gagalarını büyüklerinin boğazına sokmak suretiyle beslenirler.
Karabatak kolonileri çok kere binlerce karabataktan meydana gelir. Üreme alanlarında yüzyıllar boyunca akıllara durgunluk verecek kadar fazla miktarda guano birikir. Bu, özellikle Peru'nun kuş adaları gibi kurak yerlerde böyledir
