Kıyamam Sana Bitiremem İçimde
Öldürecektim seni bende ;kendimde o gücü bulabilseydim eğer...
Sindiremeyecektim senden kalanları benden uzak mezarlara koymaya!!Diyar
diyar dolaşıp yine içime gömecektim seni en sonunda...
"Ben demiştim" diyenlere, üzüntümü belli etmemek için
kuşandığım, mekanik tebessümlerimin ardındaki yaşlarla sulayacaktım taze
mezar toprağına ektiğim çiçekleri... Ama ben seni içimde öldürmeye
kıyamadım....
Başarabilseydim incitecektim seni,incinmişliğimin verdiği cahil
cesaretle.. Ne var ne yok sayıp dökecektim karşına geçip..
Kendimi hayrete düşürürcesine birer tokat gibi vuracaktım hiç
kullanmadığım o ağır lafları..
Kıracaktım seni bin bir parçaya ayırana kadar..Duvardan duvara
fırlatacaktım sevgi diye önüme sunduğun hastalıklı duygularını.....Ama
ben seni incitmeye de kıyamadım....
Elimden gelseydi unutacaktım seni..
Gözlerimden silecektim hayalini ve dilimden adını. Duman duman atacaktım
seni bu şehirdeki tüm bacalardan;ama soluduğum havaya karışıp yine
dolacaktın ciğerlerime.
Onlarca damla döküp göz pınarlarımdan akıtacaktım seni sevgimin atığı
diye;ama ıslaklığın kalacaktı elmacık kemiklerimde..
Bu kez de tenimin tuzuna karışacaktın. "Sözümü tutacağım ,adını
anmayacağım"nağmelerini dinleyip neyi unutacağımı unutacaktım seni
unutayım derken.. Zaten ben seni unutmaya da kıyamadım......
Ne kadar çabuk geldi ayrılık...Oysa daha yeni başlamıştık birbirimize ayak
uydurmaya,daha doğrusu ayak uyduramamaya..Nedensizliklerin iç çekişlerini
dinlerken vedalar bozdu suskunluğumuzu.. Bana mıydı kızgınlığın yoksa
kendine mi anlamadım... Kaçar gibi veda ettin...
Oysa ben seni sevmelere doyamadım!!!
Öldürecektim seni..
incitecektim seni..
unutacaktım seni...
ama lanet olsun!!! kı-ya-ma-dım.
AlıNTı
Sindiremeyecektim senden kalanları benden uzak mezarlara koymaya!!Diyar
diyar dolaşıp yine içime gömecektim seni en sonunda...
"Ben demiştim" diyenlere, üzüntümü belli etmemek için
kuşandığım, mekanik tebessümlerimin ardındaki yaşlarla sulayacaktım taze
mezar toprağına ektiğim çiçekleri... Ama ben seni içimde öldürmeye
kıyamadım....
Başarabilseydim incitecektim seni,incinmişliğimin verdiği cahil
cesaretle.. Ne var ne yok sayıp dökecektim karşına geçip..
Kendimi hayrete düşürürcesine birer tokat gibi vuracaktım hiç
kullanmadığım o ağır lafları..
Kıracaktım seni bin bir parçaya ayırana kadar..Duvardan duvara
fırlatacaktım sevgi diye önüme sunduğun hastalıklı duygularını.....Ama
ben seni incitmeye de kıyamadım....
Elimden gelseydi unutacaktım seni..
Gözlerimden silecektim hayalini ve dilimden adını. Duman duman atacaktım
seni bu şehirdeki tüm bacalardan;ama soluduğum havaya karışıp yine
dolacaktın ciğerlerime.
Onlarca damla döküp göz pınarlarımdan akıtacaktım seni sevgimin atığı
diye;ama ıslaklığın kalacaktı elmacık kemiklerimde..
Bu kez de tenimin tuzuna karışacaktın. "Sözümü tutacağım ,adını
anmayacağım"nağmelerini dinleyip neyi unutacağımı unutacaktım seni
unutayım derken.. Zaten ben seni unutmaya da kıyamadım......
Ne kadar çabuk geldi ayrılık...Oysa daha yeni başlamıştık birbirimize ayak
uydurmaya,daha doğrusu ayak uyduramamaya..Nedensizliklerin iç çekişlerini
dinlerken vedalar bozdu suskunluğumuzu.. Bana mıydı kızgınlığın yoksa
kendine mi anlamadım... Kaçar gibi veda ettin...
Oysa ben seni sevmelere doyamadım!!!
Öldürecektim seni..
incitecektim seni..
unutacaktım seni...
ama lanet olsun!!! kı-ya-ma-dım.
AlıNTı
