Kıyısı olmayan cümleler kur bana..
kıyısı olmayan cümleler kur bana duygu yüklü cümleler özel isimli gizemli yoklamak ile ilgili cümle
Bir-üşüyen mevsimlerde aklımı toplarken içimi-dışımı yoklamak,sakladıklarımın gizemli kutularını açıp korkularımın silahını kuşanmak yıkıcı bir yalnızlık depremi gibi.eylül,arsız bir sevgili gibi kollarını dolayınca kalemime;hüznümü soranlara 'bir şeyim yok,iyiyim!' diyorum.oysa benim birşeyim var!dilimin ucunu dokundurduğum kutsal sözlerle sadece seni kandırabiliyorum.halbuki çalımlı laflarla hayat kurgulayan acemi yazarlar gibi ağlıyorum içime.sonra aynalar,yalanı yakalanmış vicdan kadar mahcup ediyor beni.
oysa ben,yakamı ellerinden kurtardığım sevgili(m) bilirdim eylül'ü.zaman aralıklarında tütün sarılmış şiirlerimi tozu dumana katarak koşturduğum,okuttuğum yarim bilirdim.şimdi içimde sana karşı sonsuz bir küskünlük var!yaşamak,ürkünç bir fırtına gibi mevsimlerime saldırıyor.artık kaldırım kenarlarına oturup karıncalarla konuşmalıyım!kapım çalmalı.tanrı gelmiş olmalı!ya da hayata şerh düşmüş bütün nebiler ellerimden tutmalı.
iki-kalbim,kıyıları yağmalanmış şiir gibi.dalgaları ürkek,köpükleri kurumuş.aç da oku beni.alfabemle körebe oyna!harflerimin gözlerini.ya hiç,ya kıymet biç!ya kan akıt, ya yağmala.ama birşey yap.bir kargaşa uzatsolumdan.ya da at üstüme günahlarını da,bir adem boyu şiir yazayım sana.kurak baharlar gibi dolaş satırlarımda.mürekkep bulaşmış dudaklarıma içini değdirisağılacak tek harf bırakma kalemimde.kısır bir aşk gibi erit ruhumu.
kanım kelamımı kirletsin de güneşli gülüşüne yağmurlar katanın bereketi gitsin.ver elindeki kirli şarkıları dilime de hep yen beni,hep yenileyim sana.mağrur bir öfke gibi küllendir bedenimi.ah çektikçe vezirine kalelerime atlılarını gönder.kahkalarımdan hüznümü kopar.bir hayal çiz aynada,bu gerçek benim de!bilmiyorum bu kaçıncı yenilgim.artık hayatla vuruşmayacağım.her seferinde kalbimi lime lime ediyor.kırlarımda su gibi,su gibi biçimsiz koşuyor kısraklar ve kazanmak beni umursamıyor!
üç-nuh son anda bileğimi kavrıyor.
-çok dünya yutmuşsun!
ama oldu işte.kurtuldun!
artık sus!sus ki,altlarından ırmaklar akan evler gerçek olsun.kilim silkesin tahta balkondan.genç ağaçlar yapraklarını döksün.gizleyelim mahrem yerlerini ruhumuzun.sen yine hayat de adına,ben dallarından ölü serçeler sarkıtan söğüt.sus ki,ipil ipil yağsın yağmurlar!
alıntıdırrr
Bir-üşüyen mevsimlerde aklımı toplarken içimi-dışımı yoklamak,sakladıklarımın gizemli kutularını açıp korkularımın silahını kuşanmak yıkıcı bir yalnızlık depremi gibi.eylül,arsız bir sevgili gibi kollarını dolayınca kalemime;hüznümü soranlara 'bir şeyim yok,iyiyim!' diyorum.oysa benim birşeyim var!dilimin ucunu dokundurduğum kutsal sözlerle sadece seni kandırabiliyorum.halbuki çalımlı laflarla hayat kurgulayan acemi yazarlar gibi ağlıyorum içime.sonra aynalar,yalanı yakalanmış vicdan kadar mahcup ediyor beni.
oysa ben,yakamı ellerinden kurtardığım sevgili(m) bilirdim eylül'ü.zaman aralıklarında tütün sarılmış şiirlerimi tozu dumana katarak koşturduğum,okuttuğum yarim bilirdim.şimdi içimde sana karşı sonsuz bir küskünlük var!yaşamak,ürkünç bir fırtına gibi mevsimlerime saldırıyor.artık kaldırım kenarlarına oturup karıncalarla konuşmalıyım!kapım çalmalı.tanrı gelmiş olmalı!ya da hayata şerh düşmüş bütün nebiler ellerimden tutmalı.
iki-kalbim,kıyıları yağmalanmış şiir gibi.dalgaları ürkek,köpükleri kurumuş.aç da oku beni.alfabemle körebe oyna!harflerimin gözlerini.ya hiç,ya kıymet biç!ya kan akıt, ya yağmala.ama birşey yap.bir kargaşa uzatsolumdan.ya da at üstüme günahlarını da,bir adem boyu şiir yazayım sana.kurak baharlar gibi dolaş satırlarımda.mürekkep bulaşmış dudaklarıma içini değdirisağılacak tek harf bırakma kalemimde.kısır bir aşk gibi erit ruhumu.
kanım kelamımı kirletsin de güneşli gülüşüne yağmurlar katanın bereketi gitsin.ver elindeki kirli şarkıları dilime de hep yen beni,hep yenileyim sana.mağrur bir öfke gibi küllendir bedenimi.ah çektikçe vezirine kalelerime atlılarını gönder.kahkalarımdan hüznümü kopar.bir hayal çiz aynada,bu gerçek benim de!bilmiyorum bu kaçıncı yenilgim.artık hayatla vuruşmayacağım.her seferinde kalbimi lime lime ediyor.kırlarımda su gibi,su gibi biçimsiz koşuyor kısraklar ve kazanmak beni umursamıyor!
üç-nuh son anda bileğimi kavrıyor.
-çok dünya yutmuşsun!
ama oldu işte.kurtuldun!
artık sus!sus ki,altlarından ırmaklar akan evler gerçek olsun.kilim silkesin tahta balkondan.genç ağaçlar yapraklarını döksün.gizleyelim mahrem yerlerini ruhumuzun.sen yine hayat de adına,ben dallarından ölü serçeler sarkıtan söğüt.sus ki,ipil ipil yağsın yağmurlar!
alıntıdırrr
