Kolum kanadım kırık

[Misafir]

Kolum kanadım kırık
Bir mahşer kalabalığında yalnızım
Çarelerim tükendi
Deli çağlayan nehirlerde susadım
Denize düştüm, sana sarıldım
Sen yüz çevirdin benden...

Ümitlerim asıldı darağacında
Enstrümanım yalnızlık
Herkesin güldüğü fasıllarda
Unutmam, unutmam gerekmiş
Öyle diyor dostlarım
Denize düştüm, sana sarıldım
Sen yüz çevirdin benden...

Kırık kalpler albümünde
Baş köşeyi kaptı fotografım
Artık tükendi dilimde beddualar
Kalmadı sana intizarım, ahım
Anlamıyorum bu dolunay yalnızlığı
Sadece bana, neden?
Sana gelip sorsam, sen anlatırmıydın?
Denize düştüm, sana sarıldım
Sen yüz çevirdin benden...

Yarım kalmış bir roman gibi hayatım
Tamamlansa da sonu hep hüsran
Sonu hep kahır
Bilmem uzun caddelerde bir kaldırımmıyım?
Üzerime her gün binlerce ayak basılır
Denize düştüm, sana sarıldım
Sen yüz çevirdin benden...

Ben pek bilmem, sevincin, neşenin tadını
Doğduğum günden beri ızdırabın
Her çeşidini tattım
Duvardaki saatin saniye koluyla
Sallandım boşlukta
On ikiyi vurduğu zaman, seni hatırladım
Bir çınar ağacıydım, yaşlı, dik
Dallarım yere değdi, eğildim, yıkıldım
Dışarıda yağmur başladı, radyoda hüzzamlar
Masamda kağıt kalem vardı, elimde zarflar
Yazmaya gerek kalmadı
Hayatımı anlattı sana
Beyaz kağıda damlayan kırmızı yaşlar
Denize düştüm, sana sarıldım
Sen yüz çevirdin benden...