Korkuyorum Yanında OLamamaktan
Yanında olamamanın bedelini yağmur yağarken birlikte hissettiğimiz,karanlığı törpüleyip kendimize çektiğimiz,herkesin düşündüğü bizimse düşünmek istemediğimiz yağmurun kasvetini mutluluğa dönüştürmeye çalışırken zorlanarak ödüyorum şimdi..
Böyle olmasını isteyen sen değil miydin?Senle bense bir değil miydik?Senin istediğin şey bende mutluluksa ilk defa mutluluğu istemiyorum şimdi..
İnanılmazım sen yokken..Saçmalıyorum..fikirsizim..yalnız,ifadesizi m..Birlikteyken,beraberce,iki kişilik istediklerimiz manasız artık,haliyle..Güneşin doğmasını istemiyorum..
Lanet okumayı öğreniyorum güzelliklere..Böyle var olanlar beni yansıtmamalıydı..Vaktiyle ona da alışıyorum..Mutlu olamadığımı hissedince sevinen acınası bakışlar aldırış etmeden etkilemiyor beni artık.
.Hani sen varken de var olanlar ama kör olduğum zamanlarda olduğu gibi..Birlikteyken farkına varmadığımız amaçsız nitelendirdiğimiz kalabalığın şimdi bende belirivermesi gibi.
.Seninle olup deli cesareti gösterip aşkımı kanat yapmak gibi..Benimleyken senin yanında olmak,soğuğu iliklerime kadar hissetmekken,şimdi tepkisizim her olana..
Öylesine çocukluk şimdiki sen bendeki sen..Değinemediğimiz hayatlar..Ama şimdi öyle üşüdüğümden olsa gerek ki inanmaya başladım böyle sonlanacağına yağmurun..Sevimsiz geliyor artık rüzgar.
.Mutlak,arayış dolu,acınası bir yokoluş olacak benimkisi..Denizin ortasında fırtınaya yakalanmak,geleceğin biteviye saklandığı yer,geride kalan doldurulmaz boşluğu,ümitsiz hüznü benimsemek gibi..ölesiye yaşıyorum..öylesine yaşıyorum…
Gittikçe pahalanan muhafazakar kederlerim kendimle yüzleşme yolunda acınası bakışları barındırıyor benliğinde..en kötüsü oldu “ben” i hissetmek..
Hani insan ümitlenerek yaşar ya..Son derken ümidi barındıramayan sen,şimdi mutsuzluğun manasını kavratmaya başladı bana;ben olmazken,fikirsizce..
Seninleyken üç hecelik ayrılık;benimleyken kırkına basmış gibi şimdi…
Usulca tükenen gizler var içimde,kendime dokunmaktan korkuyorum…
Böyle olmasını isteyen sen değil miydin?Senle bense bir değil miydik?Senin istediğin şey bende mutluluksa ilk defa mutluluğu istemiyorum şimdi..
İnanılmazım sen yokken..Saçmalıyorum..fikirsizim..yalnız,ifadesizi m..Birlikteyken,beraberce,iki kişilik istediklerimiz manasız artık,haliyle..Güneşin doğmasını istemiyorum..
Lanet okumayı öğreniyorum güzelliklere..Böyle var olanlar beni yansıtmamalıydı..Vaktiyle ona da alışıyorum..Mutlu olamadığımı hissedince sevinen acınası bakışlar aldırış etmeden etkilemiyor beni artık.
.Hani sen varken de var olanlar ama kör olduğum zamanlarda olduğu gibi..Birlikteyken farkına varmadığımız amaçsız nitelendirdiğimiz kalabalığın şimdi bende belirivermesi gibi.
.Seninle olup deli cesareti gösterip aşkımı kanat yapmak gibi..Benimleyken senin yanında olmak,soğuğu iliklerime kadar hissetmekken,şimdi tepkisizim her olana..
Öylesine çocukluk şimdiki sen bendeki sen..Değinemediğimiz hayatlar..Ama şimdi öyle üşüdüğümden olsa gerek ki inanmaya başladım böyle sonlanacağına yağmurun..Sevimsiz geliyor artık rüzgar.
.Mutlak,arayış dolu,acınası bir yokoluş olacak benimkisi..Denizin ortasında fırtınaya yakalanmak,geleceğin biteviye saklandığı yer,geride kalan doldurulmaz boşluğu,ümitsiz hüznü benimsemek gibi..ölesiye yaşıyorum..öylesine yaşıyorum…
Gittikçe pahalanan muhafazakar kederlerim kendimle yüzleşme yolunda acınası bakışları barındırıyor benliğinde..en kötüsü oldu “ben” i hissetmek..
Hani insan ümitlenerek yaşar ya..Son derken ümidi barındıramayan sen,şimdi mutsuzluğun manasını kavratmaya başladı bana;ben olmazken,fikirsizce..
Seninleyken üç hecelik ayrılık;benimleyken kırkına basmış gibi şimdi…
Usulca tükenen gizler var içimde,kendime dokunmaktan korkuyorum…
