Koyu Bir Gölge Yalnızlık - NeMeSiS

Bilge Gökçen

Yeni Üye
Üye
Koyu Bir Gölge Yalnızlık - NeMeSiS
a_lonely_night-9598.jpg



Tek başınalık bir tercihken yalnızlık seçim dışıdır... Kimileri bunu da bir seçim olarak görse de, insanı üzen, yoran ve kendini sorgulatan bir sessizlik konumudur; yüreğinde çağlayan çığlık çığlığa bir şelale dururken...

Güneşin en can alıcı renklerini duyumsamayı bilirken, gecenin en koyu rengini iliklerinde hissetmektir yalnızlık. Varlığın ağırlığı altındayken yokluğu ezberlemektir kendince, en ilgisiz kelimeleri bile bu kavrama sığdırabilmektir gizlice...

Koyu bir gölge yalnızlık, ışığın bir adım ötede olduğunu bile bile kalmak gibi o gölgede, bakmak gibi, üşümek gibi, görememek gibi gölge. Gölgenin de bir gün geçeceğini bile bile...

Kimselere bu koyuluğu anlatamamaktır yalnızlık, yüreğinde onu tarif eden binlerce cümle içini paramparça etse de.. Tek bir kelime edememek, zaten bunu da istememektir.

Yıldızın güne, güneşin geceye küsmesindeki gizemdedir yalnızlık. Bazen vuslatı gökkubbedeki yıldızların mesafesiyle ölçmeye çalışmaktır, hiçbir hesaba sığmayan bir mücadeleye girmek gibi. Ama hiç vazgeçmemektir uğraşmaktan, sevileni beklemekten vazgeçmediğim gibi...

Dinginliğin içerisinden her şeyi yırtıp ortaya çıkarcasına gelen bir hırçınlığın kardeşidir yalnızlık. Huzursuzluk akar sanki atar damarlarda, namemnun bakışları çağırır günün ortasına, hiç olmayacak bir yerde damlalar süzülür aşağılara..

Ağlayışların adının farklı konulduğu bir konumdur yalnızlık; herkes için ayrı bir anlamla...

Manasızlıkların en çok biriktiği yerdir yalnızlık... Kelimelerdeki anlam bilgisinin hiç bir bilim dalına sığmayacak şekilde boyut değiştirdiği bir mekan. İnsanın içi çok dolu iken, ne desem boş dedirten bir ikilemi yaratan kavramdır, yaşattığı onca ikilem yetmiyorken...

Yalnızlık...

Sorgulatan, acıtan, üşüten bir duvar, yalnız duran bir ağaç, sessiz kalmış bir serçe, yıkık duvarlı bir ev, gruptan ayrı duran bir yıldız, uzaklarda kalmış bir ışık, kullanılmayan bir eşya, yarım kalmış bir sigara, tek başına uçan bir martı, uzaklara dalmış bir kadın,

koyu bir gölge

yalnızlık...


NeMeSiS



Not: Yazı şahsıma aittir. Kaynak gösterilmeden kullanılamaz.
 
Her ne kadar yalnızlık Allaha mahsus olsada bilmiyorum ya ben seviyorum yalnızlığı belkide çok uzun zamandan beridir tek dostum olmuş yalnızlık birlikte yaşamaya alışmışız:)

Yalnızlık alıp götürüyor insanı bazen ... Kendini dinlersin sadece yalnızlıkta...sessizliği dinlersin iç hesaplaşmaların savaşların olur yalnızlıkta...

Ama yine de kimsenin yalnız kalmaması dileklerimle Nemesis adminimin ellerine yüreğine klavyesine sağlık diyorum mükemmel duygu yüklü bir yazı okudum ve okurkan ben de yalnızlığımla birlikte dalıp gittim uzaklara böyle güzel yazılarının devamını bekleriz canım bizi böyle yürekten yazdığın duygu yüklü yazılarından mahrum etme:)
 
Güneşin en can alıcı renklerini duyumsamayı bilirken, gecenin en koyu rengini iliklerinde hissetmektir yalnızlık

:18: Çok güzel adminim yaa :18: Yalnızlığı ben de severim. ,, ama insan zor anlarında hep bi insana ihtiyaç duyuyor. Bulamayınca çok üzülüyor :18:
Bazen söylediği şeyler herkese farklı geliyor,kimseye anlatamıyor derdini insan.. işte o zaman daha çok yalnız kalıyor..
 
"Yalnızlık büyük bir zindan,

dünyanın en kalabalık zindanı

Dinden imandan çıkarır ama öyle bir adam eder ki insanı"

sözleri yankılanıyor beynimde. Tek başınayken tarif edilen en derin kelimelerden yalnızlık...

Teşekkür ederim Mawişim, aSqimSin, yüreğim dolu dolu yine dökülür kelimeler...

Sevgiler..
 
Geri
Üst