Leyla Mecnun'un nesiydi...
leyla ile mecnunun o büyük aşki. Okulda tarih derslerinde önümüze gelen aşk hikayesi kimi zamanda büyüklerimizden dinlediğimiz bir hikayedir. İşte leyla ile mecnun aşkı
Lise son sınıf öğrencileri edebiyat dersinde son bir haftadır meşhur "Leyla ile Mecnun" hikayesini işliyorlardı. En ince ayrıntılarına kadar konu ele alındı. Artık son dersin son dakikaları idi. Öğretmen sınıfa sordu:
LEYLA MECNU'nun nesiydi sahi?
"Arkadaşlar son olarak sormak ya da eklemek istediğiniz bir şey var mı?"
Arka sıralardan bir öğrenci söz istedi:
"Hocam ben herşeyi anladım da bir konu var tam kavrayamadığım. Bu Leyla Mecnun un nesi oluyordu acaba?"
Öğrenciler gülmekten öğretmen ise sinirden bayılmak üzere idi.
Bu fıkra ya da yaşanmış olay her aklıma geldiğinde ben de sorarım kendi kendime. Sahiden de Leyla Mecnun un nesi oluyordu?
Kız arkadaşı mı? Yoksa yavuklusu mu? Belki de çıktığı kız görl frendi yani. Çatalkarası çingenesi bile olabilir. Platoniğim ya da aşkımm mı diyordu sizce Leyla ya? Kimbilir belki de çıtır simidim falan derdi. Açmamış gonca gülüm demesi de kuvvetle muhtemel bence. İsterseniz bir de şaire kulak verelim: "Leyla bir özge candır kara gözlü ceylandır." Vay be...
Leyla Mecnun una ya da Mecnun Leyla sına kavuşabilseydi şayet yüzyılların imbiğinden süzülüp gelirler miydi dersiniz? Ferhat ile Şirin Romeo ve Jüliet Kerem ile Aslı Ayşe ile Memed ya da Ayça ile Tankut...Hikayenin hikaye olabilmesi için galiba bol miktarda "acı" gerekiyor değil mi?
Meşhur Lübnanlı yazar Halil Cibran Ermiş adlı eserinde: “Kederin varlığınızda açtığı oyuk ne kadar derin olursa taşıyabileceğiniz sevinç o kadar çok olur” diyor. Ben de başka bir deyişle "galiba mutluluk tohumları en güzel keder tarlalarında ve hüzün ikliminde gözyaşı yağmurları ile yeşeriyor" diyorum.
Lay lay lom aşk(?)ların bom bili bili bom aşık(?)ları hiç boşuna uğraşmasınlar. Gerçek aşkı tanımak adına o kadar zor bir zamanda doğdular ki tek çıkar yolları var: O da gerçek aşk ikliminin sultanlarının dizleri dibine oturmak. Yanmak yanmak yanmak.
Pervane böceği gibi uçuşup durmak ateşin çevresinde ve dayanamamak atılıp kalmak nar-ı aşkın kor yangınına. Ve geçmek. Ve geçip gitmek. Şehirleri caddeleri sokakları köşe başlarını parkları ve meydanları bırakmak diğerlerine. Her bir tarafı umman-ı aşkla çevrili adalar yaratmak sevgiliye. Uçup gitmek kaçıp gitmek göçüp gitmek geçip gitmek umarsızca.
Başakta tane olmak varken neden tarlada başak olasın ki? Petekte bal olmak dururken neden kovanda petek olasın ki? Şarkıda nağme olmak varken neden kitapta şarkı olasın ki?
Şu evrende varolmuş varolan ve varolacak ne varsa; her birinin özü var. Özünün de özü var. Peki ama aşkın özü ne?
Dünyanın ve evrenin bu en büyük mutluluğunun özü hüzün sevincinin özü keder vuslatının özü ayrılık.
Cohelho Simyacı da: "Aşk sevdiğin nesneye sahip olma duygusunu da yanında getiriyor" diyordu. Peki sahip olmak aşkı ne hale getiriyor dersiniz? Aşk bir arayış değil de nedir acaba? Aşk aşık olunan şeyin özünü aramadır. O özü bulup çıkarma ona sahip olma onunla yekvücut olmadır. Sen o olursun geçersin.
Aşk geçmektir.
Öğretmen kısa süreli bir şaşkınlıktan sonra kendini toparladı ve sınıfa döndü:
"Arkadaşlar. Leyla Mecnun un herşeyi idi. Leyla ateşti Mecnun pervane. Leyla evrendi Mecnun koskoca bir hiç. Leyla topraktı Mecnun yağmur. Leyla bir yoldu sonu olmayan Mecnun bir yolcu "öz" arayan. Leyla Mecnun un nesiydi biliyor musunuz?
Sınıfta çıt çıkmıyordu.
"Leyla Mecnun un hiç bir şeyiydi. Mecnun zaten Leyla ydı."
Zil çaldı ve paydos oldu. Hepsi ağlıyorlardı. Oturdukları yerlerde kalakalmışlardı. Ne kadar çok istediler gerçekten sevebilmeyi en kutlu anlamıyla "aşık" olabilmeyi...
Lise son sınıf öğrencileri edebiyat dersinde son bir haftadır meşhur "Leyla ile Mecnun" hikayesini işliyorlardı. En ince ayrıntılarına kadar konu ele alındı. Artık son dersin son dakikaları idi. Öğretmen sınıfa sordu:
LEYLA MECNU'nun nesiydi sahi?
"Arkadaşlar son olarak sormak ya da eklemek istediğiniz bir şey var mı?"
Arka sıralardan bir öğrenci söz istedi:
"Hocam ben herşeyi anladım da bir konu var tam kavrayamadığım. Bu Leyla Mecnun un nesi oluyordu acaba?"
Öğrenciler gülmekten öğretmen ise sinirden bayılmak üzere idi.
Bu fıkra ya da yaşanmış olay her aklıma geldiğinde ben de sorarım kendi kendime. Sahiden de Leyla Mecnun un nesi oluyordu?
Kız arkadaşı mı? Yoksa yavuklusu mu? Belki de çıktığı kız görl frendi yani. Çatalkarası çingenesi bile olabilir. Platoniğim ya da aşkımm mı diyordu sizce Leyla ya? Kimbilir belki de çıtır simidim falan derdi. Açmamış gonca gülüm demesi de kuvvetle muhtemel bence. İsterseniz bir de şaire kulak verelim: "Leyla bir özge candır kara gözlü ceylandır." Vay be...
Leyla Mecnun una ya da Mecnun Leyla sına kavuşabilseydi şayet yüzyılların imbiğinden süzülüp gelirler miydi dersiniz? Ferhat ile Şirin Romeo ve Jüliet Kerem ile Aslı Ayşe ile Memed ya da Ayça ile Tankut...Hikayenin hikaye olabilmesi için galiba bol miktarda "acı" gerekiyor değil mi?
Meşhur Lübnanlı yazar Halil Cibran Ermiş adlı eserinde: “Kederin varlığınızda açtığı oyuk ne kadar derin olursa taşıyabileceğiniz sevinç o kadar çok olur” diyor. Ben de başka bir deyişle "galiba mutluluk tohumları en güzel keder tarlalarında ve hüzün ikliminde gözyaşı yağmurları ile yeşeriyor" diyorum.
Lay lay lom aşk(?)ların bom bili bili bom aşık(?)ları hiç boşuna uğraşmasınlar. Gerçek aşkı tanımak adına o kadar zor bir zamanda doğdular ki tek çıkar yolları var: O da gerçek aşk ikliminin sultanlarının dizleri dibine oturmak. Yanmak yanmak yanmak.
Pervane böceği gibi uçuşup durmak ateşin çevresinde ve dayanamamak atılıp kalmak nar-ı aşkın kor yangınına. Ve geçmek. Ve geçip gitmek. Şehirleri caddeleri sokakları köşe başlarını parkları ve meydanları bırakmak diğerlerine. Her bir tarafı umman-ı aşkla çevrili adalar yaratmak sevgiliye. Uçup gitmek kaçıp gitmek göçüp gitmek geçip gitmek umarsızca.
Başakta tane olmak varken neden tarlada başak olasın ki? Petekte bal olmak dururken neden kovanda petek olasın ki? Şarkıda nağme olmak varken neden kitapta şarkı olasın ki?
Şu evrende varolmuş varolan ve varolacak ne varsa; her birinin özü var. Özünün de özü var. Peki ama aşkın özü ne?
Dünyanın ve evrenin bu en büyük mutluluğunun özü hüzün sevincinin özü keder vuslatının özü ayrılık.
Cohelho Simyacı da: "Aşk sevdiğin nesneye sahip olma duygusunu da yanında getiriyor" diyordu. Peki sahip olmak aşkı ne hale getiriyor dersiniz? Aşk bir arayış değil de nedir acaba? Aşk aşık olunan şeyin özünü aramadır. O özü bulup çıkarma ona sahip olma onunla yekvücut olmadır. Sen o olursun geçersin.
Aşk geçmektir.
Öğretmen kısa süreli bir şaşkınlıktan sonra kendini toparladı ve sınıfa döndü:
"Arkadaşlar. Leyla Mecnun un herşeyi idi. Leyla ateşti Mecnun pervane. Leyla evrendi Mecnun koskoca bir hiç. Leyla topraktı Mecnun yağmur. Leyla bir yoldu sonu olmayan Mecnun bir yolcu "öz" arayan. Leyla Mecnun un nesiydi biliyor musunuz?
Sınıfta çıt çıkmıyordu.
"Leyla Mecnun un hiç bir şeyiydi. Mecnun zaten Leyla ydı."
Zil çaldı ve paydos oldu. Hepsi ağlıyorlardı. Oturdukları yerlerde kalakalmışlardı. Ne kadar çok istediler gerçekten sevebilmeyi en kutlu anlamıyla "aşık" olabilmeyi...
