Mayis Cicegim...

[kördügüm]

Yeter artık çektiklerim bu mevsimlerden
Bir Temmuz'da çekip gitsen ne olur
Ölüm en yakın sırdaşınken senin
Ecel gelir benim kapımı vurur
Vefasızların kahrıyla çürür bedenin
Beyaz tenini sarmalar sessizce rüzgar
Kül gibi savrularak uçar gidersin

Çekilince zamanın kılıfından gerçekler
Dost kalan bakışlarla gelsen ne olur
Sorulunca hakikat kitabından gerçekler
Vereceğin ilk cevap belki de sonun olur
Bir kimliğe yenik düşer şimdi sevgiler
Yarın kimliksizler gözlerine vurulur
O zaman da bu yara kavrularak ilerler

Girdabına prangalı yorgun gözlerim
Uzak şehirlerde kalma ne olur
Senin de solarsa Mayıs çiçeğin
Koparsa hayata tutunduğun ipin
Yüreğinde kor bir ateş kurulur
İliklerinde mevsimsiz bir sonbahar
Gözlerinden akan yaşı dondurur

Asma anıları böyle boylu boyunca
İçimde bir hatıra dursan ne olur
Beni andığın herşey yalansa eğer
Tutup boynumdan yere vursan ne olur
Gözlerini gezdirip başka sevdalar için
Beni korkaklardan bilsende olur
Ama bilmezsin şair neden suskundur