BİZDE, bazı Batı memleketlerinin aksine, yazarlığın âdet haline geldiğini düşünürsek, pazarlık etmede hiç de utanılacak bir şey olmadığını anlarız. Avrupa’da İtalya, Yunanistan, Fransa gibi yerlerde, pazarlık usulü vardır.
Satın alınacak bir şey için pazarlığa başlamadan önce o malın fiyatı hakkında bir fikir sahibi olmak, bunun için de birkaç yeri dolaşmak gerekir. Bundan sonra, satıcıyla pazarlığa girişilir. Pazarlık ederken, genel olarak, satın alınacak malı kötülemek, küçük düşürmek yoluna gidilir. Halbuki bunun tam aksini yaparak pazarlık etmek de mümkündür. Bunun başlıca üç kaidesi vardır:
1. — Malı methetmek: Evet, alacağınız şeyi çok güzel bulduğunuzu, şimdiye kadar gördüklerinizin en mükemmeli olduğunu söyliye-bilir siniz. Satıcı bıı nezaketinizi takdir edecek, size kolaylık göstermeyi düşünecektir.
2. — İstediği fiyat, ne olursa olsun, çok uygun olduğunu söyleyin. Hattâ böyle bir mal için ucuz bile olduğunu belirtin.
3. — Pazarlığın asıl önemli tarafı burada başlıyor. Siz satıcıya şu kadar liradan fazla para vermenize imkân olmadığını söyler, bunun için de çok akla yakın sebepler uydurursunuz. Meselâ hanımlar kocalarının bu mal için daha çok harcamasına müsaade etmediğini, erkekler, bu işe ayıracak daha çok parası olmadığını, ya da yanında ondan başka para kalmadığını söyliyebilir. Bu durum karşısında satıcı küçük bir indirme yaparsa, gene büyük bir nezaketle: «Teşekkür ederim ama, ne yazık ki benim on kuruş fazla vermeme imkân yok» diyebilirsiniz. Böyle bir pazarlık sonunda, satıcı, sizin gerçekten daha yüksek fiyat veremiyeceğinize kanaat getirir, kurtarıyorsa o malı size verdiğiniz fiyata bırakır.
