ne anladığın önemli
Kırmamak susmaktan geçmiyormuş. Öğrendim. Lafı uzatarak atılan bale adımları etkiyi yitiriyormuş, samimiyeti de öyle. Anladım.
İçinden geldiği gibi ifade etmemenin eksikliğini bilirim.
Ses kısılır, can sıkılır, kalp sıkışır…
Söyleyememenin korkudan; kaybetme korkusundan, sevilmeme korkusundan, yanlış anlaşılma korkusundan kaynaklandığı ne kadar açık artık.
Sadece iyiyi söylemek yetmez, yarım bırakır.
Suni bir sevgi dalgası olup altına alır, boğar, boğulur…
Sezgilerimle birleştiğinde günışığı vururdu da tüm düşündüklerime, hissettiklerime, ben susardım hala.
alıntı
Kırmamak susmaktan geçmiyormuş.
Öğrendim.
Lafı uzatarak atılan bale adımları etkiyi yitiriyormuş, samimiyeti de öyle.
Anladım.
Patavatsızlıkla açık sözlülüğü ayırt edeli de oldu bir hayli zaman.
O zaman sıra konuşmaya geldi sanırım.
Ve ben konuşmayı öğrenirken biraz kırıp dökebilirim.
Heyecanlanıp dolanabilir dilim.
Yine de bilirim doğrudan olan yol doğru yoldur.
O yüzden girdiğim bu yolda adım adım ilerlerim.
Sözü özü bir olmak ne erdemmiş meğer.
An gelir sendelerim.
Ama şimdi bunları söyler dilim, yazar kalemim.
Ses açılır, kalp ferahlar.
Dinleyin.
Ben, siz çirkinsiniz demedim ki, o güzel dedim.
Ben size sıkıcısınız demedim ki, zevk aldıklarım onlar dedim.
Ben size riyakârsınız demedim ki, biz dürüstüz dedim.
Ben size yapamazsınız demedim ki, ben yaparım dedim.
Ben size sevgisizsiniz demedim ki, ben severim dedim.
Ben olanı dedim. Bir şey ima etmedim.
Ne olur kendinizi bu kadar önemsemeyin!
İçinden geldiği gibi ifade etmemenin eksikliğini bilirim.
Ses kısılır, can sıkılır, kalp sıkışır…
Söyleyememenin korkudan; kaybetme korkusundan, sevilmeme korkusundan, yanlış anlaşılma korkusundan kaynaklandığı ne kadar açık artık.
Sadece iyiyi söylemek yetmez, yarım bırakır.
Suni bir sevgi dalgası olup altına alır, boğar, boğulur…
Sezgilerimle birleştiğinde günışığı vururdu da tüm düşündüklerime, hissettiklerime, ben susardım hala.
alıntı
Kırmamak susmaktan geçmiyormuş.
Öğrendim.
Lafı uzatarak atılan bale adımları etkiyi yitiriyormuş, samimiyeti de öyle.
Anladım.
Patavatsızlıkla açık sözlülüğü ayırt edeli de oldu bir hayli zaman.
O zaman sıra konuşmaya geldi sanırım.
Ve ben konuşmayı öğrenirken biraz kırıp dökebilirim.
Heyecanlanıp dolanabilir dilim.
Yine de bilirim doğrudan olan yol doğru yoldur.
O yüzden girdiğim bu yolda adım adım ilerlerim.
Sözü özü bir olmak ne erdemmiş meğer.
An gelir sendelerim.
Ama şimdi bunları söyler dilim, yazar kalemim.
Ses açılır, kalp ferahlar.
Dinleyin.
Ben, siz çirkinsiniz demedim ki, o güzel dedim.
Ben size sıkıcısınız demedim ki, zevk aldıklarım onlar dedim.
Ben size riyakârsınız demedim ki, biz dürüstüz dedim.
Ben size yapamazsınız demedim ki, ben yaparım dedim.
Ben size sevgisizsiniz demedim ki, ben severim dedim.
Ben olanı dedim. Bir şey ima etmedim.
Ne olur kendinizi bu kadar önemsemeyin!
