Bir kalbim var ki benim, sevdiğinden burkulur. Kahredenden ziyade, sevilenden korkulur.
Bir namazım, bir duam, bir de eski seccadem. Hepsi hepsi bu kadar, işte benim sermayem.
Yumruk, kafaya tabi olmak zorundadır.
Öyle bir devim ki ben hakikatte pireyim Bir delik gösterinde utancımdan gireyim.
İnsanın sevdiğini kaybetmesi, dişini kaybetmesi kadar ilginçtir. Acısını o an yaşar, yokluğunu ömür boyu.
-Şu geçeni durdursam, çekip de eteğinden Soruversem: Haberin var mı öleceğinden?
-Armut deyip geçmeyin, onun ilk hecesi çoğu kişide yoktur!
-Göğe çıkanlar vardı zikirden kanatlarla Şimdi de çıkanlar var betonarme katlarla.
-Ömrün ilk yarısı; ikinci yarısını beklemekle, ikinci yarısı da; İlk yarısının hasretiyle geçer.
-Seni aramam için beni uzağa attın Alemi benim, beni kendin için yarattın!
-Fikir besler, siyaset öldürür. Siyaset, fikrin kendisi değil; posasıdır.
-Tohum ek, vermezse toprak utansın.
-İmanın ticaretini yapanda, iman arama!
-Dünya güzel olsaydı, doğarken ağlamazdık. Yaşarken temiz kalsaydık ölünce yıkanmazdık.
-Akıldan büyük nimet, zekâdan da ağır yük tanımıyorum.
